Μεσαίωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Kyrill&Method.jpg|μικρογραφία|δεξιά|250px|''Οι [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος]], αδέρφια από τη [[Θεσσαλονίκη]], οι κύριοι ιεραπόστολοι μεταξύ των [[Σλάβοι|σλαβικών]] λαών της [[Μοραβία]]ς και της [[Παννονία]]ς και επινοητές του [[Κυριλλικό αλφάβητο|κυριλλικού αλφαβήτου]].'']]Οι προσπάθειες των τοπικών βασιλέων να αναχαιτίσουν τους εισβολείς οδήγησαν στο σχηματισμό νέων πολιτικών ενοτήτων. Στην [[Αγγλοσάξονες|αγγλοσαξονική]] Αγγλία, ο βασιλιάς [[Αλφρέδος του Ουέσσεξ|Αλφρέδος ο Μέγας]] (κυβ. 871-899) ήρθε σε συμφωνία με τους Βίκινγκ κατά τον ύστερο 9^ο αιώνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία [[Δανία|δανέζικων]] αποικιών (''Danelagh'' ή ''Danelaw'') στη Νορθούμπρια, τη Μερκία και τμήματα της Ανατολικής Αγγλίας.<ref name=Collins378>Collins (1999), σσ. 378–385.</ref> Στα μέσα του 10^ου αιώνα, οι διάδοχοι του Αλφρέδου κατέκτησαν τη Νορθούμπρια και ανέκτησαν τον έλεγχο του μεγαλύτερου τμήματος του νότιου κομματιού της Μεγάλης Βρετανίας.<ref name=Collins387>Collins (1999), σελ. 387.</ref> Στη βόρεια Βρετανία, ο [[Κένεθ ΜακΆλπιν]] (''Cináed mac Ailpín'') (πεθ. περ. 860) ένωσε τους [[Πίκτοι|Πίκτους]] και τους [[Σκωτία|Σκώτους]] στο [[Βασίλειο της Άλμπα]].<ref name=Davies309>Davies (1996), σελ. 309.</ref> Στις αρχές του 10^ου αιώνα, η [[Δυναστεία των Οθώνων|Οθώνεια Δυναστεία]] είχε εδραιωθεί στη [[Βασίλειο της Γερμανίας|Γερμανία]] και ήταν απασχολημένη με την αναχαίτιση των Μαγυάρων. Οι προσπάθειές της κορυφώθηκαν με τη στέψη το 962 του [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Α']] (κυβ. 936-973) ως ηγεμόνα της μετέπειτα αποκληθείσης [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]].<ref name=Collins394>Collins (1999), σσ. 394–404.</ref> Το 972 εξασφάλισε την αναγνώριση του τίτλου του από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα, η οποία επισφραγίστηκε με το γάμο του γιου του, [[Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Β']] (κυβ. 967–983) με τη [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανώ]] (κυβ. 991),<ref name=Davies317>Davies (1996), σελ. 317.</ref> ανηψιά του [[Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής|Ιωάννη Α' Τσιμισκή]] (κυβ. 969-976). Στα τέλη του 10^ου αιώνα η Ιταλία είχε τεθεί στην οθώνεια σφαίρα επιρροής μετά από μια περίοδο αστάθειας.<ref name=Wickham435>Wickham (2009), σσ. 435–439.</ref> Το δυτικό φραγκικό κράτος ήταν περισσότερο κατακερματισμένο και παρόλο που οι βασιλείς είχαν κατ' όνομα τη διακυβέρνηση, στην ουσία μεγάλο μέρος της πολιτικής δύναμης άνηκεανήκε στους ευγενείς του εκάστοτε τόπου.<ref name=Wickham439>Wickham (2009), σσ. 439–444.</ref>