Κόρμακ ΜακΚάρθυ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Κόρμακ ΜακΚάρθυ''' (''Cormac McCarthy''), <ref>ονοματεπώνυμο γέννησης ''Charles McCarthy''http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780195156539.001.0001/acref-9780195156539-e-0180?rskey=FThtqi&result=181</ref> ([[20 Ιουλίου]] [[1933]] - ) είναι Αμερικανός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Τα περισσότερα μυθιστορήματά του έχουν γίνει εμπορικές και καλλιτεχνικές επιτυχίες και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το «[[Ματωμένος μεσημβρινός]]», ( "Blood Meridian" ) (1985), το οποίο κέρδισε μια θέση στη λίστα του [[Time (περιοδικό)|περιοδικού " Time"]] με τα ''«100 καλύτερα βιβλία στην αγγλική γλώσσα από το 19223 ως τις μέρες μας»'' <ref name="Time Magazine 2005">{{Cite news|url=http://www.time.com/time/2005/100books/the_complete_list.html|title=All Time 100 Novels – The Complete List|last=Lev Grossman and Richard Lacayo|date=2005-10-16|publisher=[[Time Magazine]]}}</ref> , και το μυθιστόρημα «[[Ο δρόμος (μυθιστόρημα)|Ο δρόμος]]» ( "The Road" ) [[2006]], το οποίο κέρδισε το [[Βραβείο Πούλιτζερ (Μυθοπλασίας)]] και το "James Tait Black Memorial Prize for Fiction". <br />
«[[Ο δρόμος (ταινία)|Ο δρόμος]]» ( "The Road" )και το «[[Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους|
==Βιογραφικά στοιχεία==
Ο Κόρμακ ΜακΚάρθυ γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1933, στην πολιτεία του [[Ρόουντ Άιλαντ]], και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα της πολιτείας
[[File:Church-of-immaculate-conception-knoxville-tn2.jpg|thumb|left|Η «Εκκλησία της Άμωμης Σύλληψης» του Νόξβιλ, ''παπαδοπαίδι'' της οποίας υπήρξε και ο ΜακΚάρθυ]]
Ο ΜακΚάρθυ παρακολούθησε το θρησκευτικό ([[Καθολική εκκλησία|καθολικό]]) σχολείο της πόλης, το "Knoxville Catholic High School", ενώ συμμετείχε και στη τέλεση της λειτουργίας της καθολικής εκκλησίας του Νόξβιλ της ''«Εκκλησίας της Άμωμης Σύλληψης»'', - (<small>"Church of the Immaculate Conception"</small> ).<ref>https://web.archive.org/web/20131231000123/http://www.metropulse.com/news/2012/sep/19/jim-j-bone-long-1931-2012-one-visit-not-quite-fict/?print=1</ref><br />Παρακολούθησε με διακοπές (1951 – 1952) και (1957 - 1959)) μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί, διακοπές που οφείλονταν και στην στρατιωτική του υπηρεσία, στην αεροπορία των Η.Π.Α. αλλά δεν πήρε πτυχίο ποτέ. Παρόλα αυτά, στην διάρκεια των σπουδών του κέρδισε την υποτροφία "Ingram Merrill Award", επιβράβευση και υποστήριξη του συγγραφικού του ταλέντου. <ref>http://www.thewittliffcollections.txstate.edu/research/a-z/mccarthydrafts.html</ref> Το [[1961]] παντρεύτηκε την συμφοιτήτριά του Λη Χόλμαν - (σημαντική ποιήτρια και συγγραφέας - γνωστή ως Λη ΜακΚάρθυ)<ref>http://www.legacy.com/obituaries/bakersfield/obituary.aspx?n=lee-mccarthy&pid=125527543</ref> (Lee McCarthy) και απέκτησε μαζί της τον γιό του Κάλεν, το [[1962]], αλλά ο γάμος κράτησε μόνο ένα χρόνο.<br />Το [[1965]] θα κερδίσει ακόμα μια υποτροφία, αυτή τη φορά από την «Αμερικανική Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών» ([[:en:American Academy of Arts and Letters]]), με τα χρήματα της οποίας ταξίδεψε στη γη των προγόνων του, την [[Ιρλανδία]]. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του γνώρισε την επόμενη σύζυγό του, την Αν ΝτεΛιλ, Αγγλίδα τραγουδίστρια και χορεύτρια, με την οποία έμεινε παντρεμένος μέχρι το [[1981]]. Με την επόμενη υποτροφία από το «[[Ίδρυμα Ροκφέλερ]]», ([[:en:Rockefeller Foundation]]), το [[1966]] θα γνωρίσει την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ιταλία και την Ισπανία. Με την παραμονή του ζεύγους για ένα χρόνο στην [[Ίμπιζα]] της Ισπανίας, θα επιστρέψουν οριστικά στην Αμερική, και ο ΜακΚάρθυ ζει αποκλειστικά από την συγγραφή. Το [[1974]] θα μπει στον χώρο της τηλεόρασης πρώτα, σαν σεναριογράφος της τηλεοπτικής σειράς "Visions", και πιο συγκεκρμένα του δίωρου επεισοδίου της σειράς με τίτλο "The Gardener’s Son" το οποίο θα βγει στον αέρα τον Ιανουάριο του [[1977]] από το τηλεοπτικό δίκτυο "PBS". Με τον χωρισμό από τη δεύτερη γυναίκα του, το [[1976]] (αν και τυπικά το διαζύγιο θα βγει το 1981) ο ΜακΚάρθυ θα μετακομίσει για μόνιμη εγκατάσταση στο [[Ελ Πάσο (Τέξας)|Ελ Πάσο]] του [[Τέξας]].<br />To [[1997]] θα κάνει τον τρίτο του γάμο, με την Τζένιφερ Γουίνκλεϊ από την οποία θα αποκτήσει ένα ακόμα γιό, τον Τζον Φράνσις που θα γεννηθεί το [[1999]]. Με τον τελευταίο του γάμο, θα μετακομίσει από το Ελ Πάσο στην κωμόπολη Tesuque, στα περίχωρα της [[Σάντα Φε (Νέο Μεξικό)]]. Από το [[2000]] συνεργάζεται με το «Ινστιτούτο της Σάντα Φε»,σαν επιμελητής των εκδόσεων του Ινστιτούτου. Με την τρίτη γυναίκα του χώρισαν το [[2006]]. <br />Έκτοτε ο ΜακΚάρθυ θα κάνει μόνο μια δημόσια εμφάνιση, στο σόου της [[Όπρα Γουίνφρεϊ]] τον Ιούνιο του 2007, ενώ συνεχίζει να ζει και να γράφει μην επιθυμώντας δημοσιότητα. Αναμένεται το επόμενο βιβλίο του, "Passenger".<ref>http://www.cormacmccarthy.com/topic/what-is-the-passengers-about/page/7/</ref>▼
▲Το [[1965]] θα κερδίσει ακόμα μια υποτροφία, αυτή τη φορά από την «Αμερικανική Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών» ([[:en:American Academy of Arts and Letters]]), με τα χρήματα της οποίας ταξίδεψε στη γη των προγόνων του, την [[Ιρλανδία]]. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του γνώρισε την επόμενη σύζυγό του, την Αν ΝτεΛιλ, Αγγλίδα τραγουδίστρια και χορεύτρια, με την οποία έμεινε παντρεμένος μέχρι το [[1981]]. Με την επόμενη υποτροφία από το «[[Ίδρυμα Ροκφέλερ]]», ([[:en:Rockefeller Foundation]]), το [[1966]] θα γνωρίσει την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ιταλία και την Ισπανία. Με την παραμονή του ζεύγους για ένα χρόνο στην [[Ίμπιζα]] της Ισπανίας, θα επιστρέψουν οριστικά στην Αμερική, και ο ΜακΚάρθυ ζει αποκλειστικά από την συγγραφή. Το [[1974]] θα μπει στον χώρο της τηλεόρασης πρώτα, σαν σεναριογράφος της τηλεοπτικής σειράς "Visions", και πιο συγκεκρμένα του δίωρου επεισοδίου της σειράς με τίτλο "The Gardener’s Son" το οποίο θα βγει στον αέρα τον Ιανουάριο του [[1977]] από το τηλεοπτικό δίκτυο "PBS". Με τον χωρισμό από τη δεύτερη γυναίκα του, το [[1976]] (αν και τυπικά το διαζύγιο θα βγει το 1981) ο ΜακΚάρθυ θα μετακομίσει για μόνιμη εγκατάσταση στο [[Ελ Πάσο (Τέξας)|Ελ Πάσο]] του [[Τέξας]].<br />
== Συγγραφική καριέρα ==
Το Random House αποφάσισε να δημοσιεύσει το πρώτο μυθιστόρημα του ΜακΚάρθυ, ''The Orchard Keeper'', το 1965. Ο ΜακΚάρθυ αποφάσισε να στείλει το χειρόγραφο σε αυτόν τον εκδοτικό οίκο, γιατί "ήταν ο μόνος εκδότης [που] είχε ακούσει". Στο Random House, το χειρόγραφο βρήκε το δρόμο του στον Albert Erskine, ο οποίος ήταν ο εκδότης του [[Γουίλιαμ Φώκνερ|Γουίλιαμ Φόκνερ]] μέχρι και το θάνατό του το 1962.<ref>{{Cite news|url=http://www.oxfordreference.com/views/ENTRY.html?subview=Main&entry=t197.e0180|title=The Oxford Encyclopedia of American Literature: McCarthy, Cormac | Books ||last=Lewis|first=Kimberly|publisher=Oxford University Press|year=2004|location=New York|accessdate=2011-10-25}}</ref> Ο Erskine συνέχισε να είναι εκδότης του ΜακΚάρθυ για τα επόμενα 20 χρόνια.
Το 1985 ο ΜακΚάρθυ έγραψε το επόμενο μυθιστόρημά μου, ''Ματωβαμένος Μεσημβρινός''. Το βιβλίο είναι ιδιαίτερα αγαπητό μέσα στους λογοτεχνικούς κύκλους, και σε δημοσκόπηση του 2006 των συγγραφέων και των εκδοτών που διεξήχθη από τ''ο περιοδικό του [[The New York Times|New York Times]]'' για τη λίστα με τα μεγαλύτερα Αμερικανικά μυθιστορήματα του προηγούμενου αιώνα, <span>το</span> βιβλίο κατέλαβε την τρίτη θέση, πίσω από την ''Πολυαγαπημένη'' [[Τόνι Μόρρισον|της Τόνι Μόρισον]] (1987) και τον ''Υπόγειο Κόσμο'' του [[Ντον Ντελίλο|Don DeLillo]] (1997).<ref name="New York Times 2006">{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2006/05/21/books/fiction-25-years.html|title=What Is the Best Work of American Fiction of the Last 25 Years?|date=2006-05-21|publisher=The New York Times|accessdate=2010-04-30}}</ref>
Το 1992, ένα άρθρο στην ''New York Times'', επισήμανε ότι κανένα από τα μυθιστορήματα του δεν είχε πουλήσει περισσότερα από 5.000 αντίτυπα με σκληρό εξώφυλλο, και ότι "για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, δεν έχει καν εκδότη".<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/books/98/05/17/specials/mccarthy-venom.html|title=Cormac McCarthy's Venomous Fiction|last=Woodward|first=Richard B.|date=19 April 1992|work=New York Times|accessdate=25 May 2015}}</ref>Ο ΜακΚάρθυ, τέλος, έλαβε ευρεία αναγνώριση μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του ''Όλα τα Όμορφα Άλογα'' (1992), και όταν αυτό κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου<ref>{{Cite book|title=Cormac McCarthy: New Directions|last=Phillips|first=Dana|publisher=University of New Mexico Press|year=2014|editor-last=Lilley|editor-first=James D.|location=Albuquerque, NM|pages=17–46|chapter=History and the Ugly Facts of ''Blood Meridian''}}</ref> και το National Book Critics Circle Award. Ακολούθησε ''Το πέρασμα'' (1994) και οι'' Πόλεις της Πεδιάδας'' (1998), που ολοκληρώνει την Τριλογία των Συνόρων. Στη μέση αυτής της τριλογίας ήρθε, γ. στο 1994, ''Ο Τεχνίτης''<ref>{{Cite web|url=http://search.lib.unc.edu/search?R=UNCb2617550|title=The Stonemason|website=UNC-Chapel Hill Library catalog|publisher=University of North Carolina at Chapel Hill|accessdate=31 January 2017}}</ref>.
Το επόμενο βιβλίο του ΜακΚάρθυ, ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους'' (2005), είναι μια πιο μοντέρνα εκδοχή ενός γουέστερν. Οι [[Αδερφοί Κοέν|αδελφοί Κοέν]] μετέφεραν το 2007 το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη, η οποία κέρδισε τέσσερα [[Όσκαρ|Βραβεία όσκαρ]] και περισσότερα από 75 βραβεία κινηματογράφου παγκοσμίως. Το επόμενο βιβλίο του ΜακΚάρθυ, ''Ο Δρόμος'' (2006), κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση και το Βραβείο Πούλιτζερ για το Μυθιστόρημα. Το 2009 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή τον [[Βίγκο Μόρτενσεν]]. Για το ''Όλα τα Όμορφα Άλογα'' (1992), κέρδισε τόσο το Αμερικανικό Εθνικό Βραβείο Βιβλίου όσο και το National Book Critics Circle Award. Το 2005 το μυθιστόρημα ''Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους μεταφέρθηκε ''το 2007 στην μεγάλη οθόνη από τους αδερφούς Κοέν. Η ομώνυμη ταινία κέρδισε τέσσερα [[Όσκαρ|Βραβεία όσκαρ]], συμπεριλαμβανομένου αυτό της [[Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας|Καλύτερης]] Ταινίας. Τα βιβλία του ''Όλα τα Όμορφα Άλογα'', Ο'' Δρόμος'', ''το Παιδί του Θεού και το Sunset Limited,'' έχουν επίσης μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη.
Το 2010, το περιοδικό ''[[Time]]'' κατέταξε το βιβλίο Ο'' Δρόμος'' πρώτο στη λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία φαντασίας και non-fiction των τελευταίων 10 χρόνων. Ο κριτικός λογοτεχνίας Χάρολντ Μπλουμ δήλωσε πως ο ΜακΚάρθυ είναι ένας από τους τέσσερις μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς της εποχής του, μαζί με τους [[Ντον Ντελίλο|Don DeLillo]], [[Τόμας Πίντσον]] και [[Φίλιπ Ροθ]],<ref name="bloom">{{Cite news|url=http://www.boston.com/news/globe/editorial_opinion/oped/articles/2003/09/24/dumbing_down_american_readers/|title=Dumbing down American readers|last=Bloom|first=Harold|date=September 24, 2003|work=Boston Globe|accessdate=December 4, 2009}}</ref> και αποκάλεσε τον ''Ματωβαμένο Μεσημβρινό ως'' "το μεγαλύτερο βιβλίο μετά το ''Καθώς Ψυχορραγώ'' του Φώκνερ".<ref name="bloommeridian">{{Cite news|url=http://www.avclub.com/articles/harold-bloom-on-blood-meridian,29214/|title=Harold Bloom on ''Blood Meridian''|last=Bloom|first=Harold|date=June 15, 2009|work=A.V. Club|accessdate=March 3, 2010}}</ref>
| |||