Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1262 παντρεύτηκε τον Πέτρο Γ', μεγαλύτερο γιο του [[Ιάκωβος Α' της Αραγωνίας|Ιακώβου Α' Βαρκελώνης]] βασιλιά της Αραγωνίας. Η διαμάχη του πατέρα της Μανφρέδου και των Γιβελλίνων οπαδών του εναντίον των παπών κατέληξε με το να δώσουν οι πάπες το στέμμα στον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο Καπέτων]] κόμη του Ανζού, αδελφό του [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ']] βασιλιά της Γαλλίας. Ο Κάρολος αποβιβάσθηκε με στρατό και βάδισε εναντίον του Μανφρέδου, όπου τον συνάντησε το 1266 στο Μπενεβέντο. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Μανφρέδος και ο Κάρολος Α' έγινε ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της "Σικελίας", που περιελάμβανε τη Σικελία και τη Νάπολη. ▼

Το 1276 απεβίωσε ο Ιάκωβος Α' και τον διαδέχθηκε ο Πέτρος Γ' που το 1282 υποκίνησε τη σφαγή στη Σικελία των στρατιωτών του Καρόλου ([[Σικελικοί Εσπερινοί]]) και έγινε de facto βασιλιάς της νήσου Σικελίας. Το 1285 απεβίωσαν ο Κάρολος Α', που τον διαδέχθηκε ο γιος του [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Κάρολος Β']], και ο Πέτρος Γ', που τον διαδέχθηκαν οι γιοί του Αλφόνσος Γ' (στην Αραγωνία) και Ιάκωβος Β' (στη Σικελία) ο οποίος συμφώνησε να παραχωρήσει τη νήσο στον Κάρολο Β' το 1296. Όμως οι κάτοικοι παρέδωσαν τη Σικελία στο νεότερο αδελφό του Φρειδερίκο Β'. Μετά από 20 ετών διαμάχες, τον Αύγουστο του 1302 συμφωνήθηκε η διαίρεση του βασιλείου της "Σικελίας": ο Φρειδερίκος Β' κράτησε τη νήσο με τον τίτλο βασιλιάς της ''Τρινακρίας'' (αρχαίο όνομα της νήσου) και ο Κάρολος Β' τις χερσαίες κτήσεις με πρωτεύουσα τη Νάπολη διατηρώντας τον τίτλο βασιλιάς της "Σικελίας". ▼

Η Κωνσταντία, που είχε γίνει μοναχή, είχε αποβιώσει από τον Απρίλιο του 1302.▼