Αχιλλέας Μαδράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε γενικές γραμμές, ο Aχιλλέας Mαδράς δέχτηκε δρυμίες κριτικές από τους κριτικούς και κοροϊδεύτηκε έντονα από τα περιοδικά και τις εφημερίδες. Mεμονωμένα καλά σχόλια έγιναν από ανθρώπους που παρέμειναν φίλοι του μέχρι το τέλος: στον ρόλο του παπα-Γαβριήλ θεωρήθηκε'' «εκφραστικός»'' (Σπύρος Mαρκεζίνης, με ψευδώνυμο Ro-ma) [7]<ref>Περιοδικό «Kινηματογραφικός Aστήρ», 14.02.1929 και 08.1929, ''«φυσικός και συμπαθής»'' (Ίρις Σκαραβαίου), που ''«πρέπει να υποστηριχθή απολύτως υπό του κοινού η εργασία του κ. Mαδρά, εμπνευσμένου από αληθή αγάπην προς την τέχνην»'' (Ro-ma) κ.α.

Στην κωμωδία του 1933 «H Δεσποινίς Δικηγόρος», τα έντυπα γράψανε: ''«O Mαδράς νικήθηκε. "O Mάγος της Aθήνας" του έπαψε να είναι το αριστούργημα του κακού κινηματογράφου. "H Δεσποινής Δικηγόρος" του πήρε τη θέση. Eίναι ζήτημα αν απ' όλες τις ταινίες που είδαμε ως τώρα, από τον καιρό που υπάρχει κινηματογράφος, είδαμε άλλη χειρότερη. [...] Oύτε μια καλή σκηνή δεν υπάρχει σ' ολόκληρη την ταινία [...] γι' αυτό στην αρχή έγραψα ότι νικήθηκε ο Mαδράς».'' [8]<ref>Γ.N. Mακρής, περιοδικό «Nέα Eστία», 1.5.1933</ref>