Ντάνιελ Ντέι-Λιούις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη συνέχεια έπαιξε στο θέατρο τον «Κόμη», και στο σινεμά στο [[Ωραίο μου πλυντήριο]] ''(My Beautiful Laundrette, 1985)''. Κέρδισε την προσοχή του κοινού όταν η ταινία κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το [[Δωμάτιο με Θέα]] ''(Room with a View, 1986)'', καθώς έπαιζε δυο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες.

Το 1987, ο Ντέι Λιούις ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φίλιπ Κάουφμαν ''[[Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι (ταινία)|Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι]] ''(The Unbearable Lightness of Being 1988)'' (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του [[Μίλαν Κούντερα]]), με συμπρωταγωνίστριες τη [[Λένα Ολίν]] και τη [[Ζυλιέτ Μπινός]]. Στη διάρκεια των γυρισμάτων που κράτησαν οκτώ μήνες έμαθε τσέχικα και αρνήθηκε για πρώτη φορά να αποδυθεί το ρόλο του στα διαλείμματα των γυρισμάτων.

Το 1992, τρία χρόνια μετά το Όσκαρ, βγήκεπρωταγωνίστησε στιςστην αίθουσεςταινία ''[[Ο τελευταίος των Μοϊκανών (ταινία, 1992)|Ο τελευταίος των Μοϊκανών]] ''(The Last of the Mohicans)''. Συνεργάστηκε και πάλι με τον Τζιμ Σέρινταν στην ταινία ''[[Εις το Όνομα του Πατρός]] ''(In the Name of the Father. 1993)''. Έχασε πολλά κιλά για το ρόλο, διατήρησε τη Βορειοϊρλανδική του προφορά σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, και πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ένα κελί. Επίσης επέβαλε στο προσωπικό της ταινίας να του πετάει κρύο νερό και να τον βρίζει.

Το 1996, πρωταγωνίστησε δίπλα [[Γουϊνόνα Ράιντερ]] στην ταινία ''[[Οι μάγισσες του ΣέιλεμΣάλεμ (ταινία, 1996)|Οι μάγισσες του Σάλεμ]] ''(The Crucible)'' βασισμένη σεομώνυμο στο θεατρικό τουέργο [[Άρθουρ Μίλλερ]] με τη [[Γουϊνόνα Ράιντερ]]. Ακολούθησε η ταινία του Τζιμ Σέρινταν και πάλι, [[Ο μποξέρ (ταινία, 1997|Ο μποξέρ]] ''(The Boxer, 1997)'', μετά την οποία ο Ντέι Λιούις ημι-αποσύρθηκε από την υποκριτική και επέστρεψε στην παλιά του αγάπη, την ξυλουργική. Μετακόμισε στη [[Φλωρεντία]], στην [[Ιταλία]], όπου γοητεύτηκε από την τέχνη των τσαγκάρηδων,.<ref>όπου παρακολουθώνταςκαι μαθήματα.παραπάνω</ref>