Ντάνιελ Ντέι-Λιούις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
== Καριέρα ==
=== Δεκαετία του ΄80 ===
Έντεκα χρόνια μετά το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Ντέι Λιούις συνέχισε την καριέρα του με έναν μικρό ρόλο στην ταινία "[[Γκάντι (ταινία)|Γκάντι]]" (Gandhi, 1982). Το 1984, είχε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία "[[Η Ανταρσία του Μπάουντι (ταινία, 1984)|Η ανταρσία του Μπάουντι]]" ''(The Bounty, 1984)'', μετά την οποία μπήκε στον θεατρικό θίασο Royal Shakespeare Company, όπου έπαιξε τον Ρωμαίο από το [[Ρωμαίος και Ιουλιέτα]].
Το 1987, ο Ντέι Λιούις ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φίλιπ Κάουφμαν "[[Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι (ταινία)|Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι]]" ''(The Unbearable Lightness of Being 1988)'' (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του [[Μίλαν Κούντερα]]), με συμπρωταγωνίστριες τη
Ο Ντέι Λιούις εφάρμοσε πλήρως τη προσωπική του μέθοδο υποκριτικής το 1989 στην ταινία του [[Τζιμ Σέρινταν]] "[[Το αριστερό μου πόδι]]" ''(My Left Foot)'' που κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και το [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]].
Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις επέστρεψε στη σκηνή για να συνεργαστεί με τον Ρίτσαρντ Έιρ, παίζοντας τον [[Άμλετ]] στο Royal National Theatre του Λονδίνου, αλλά κατέρρευσε στη μέση μιας σκηνής όπου το φάντασμα του πατέρα του Άμλετ πρωτοεμφανίζεται στο γιό του. <ref>https://web.archive.org/web/20151016233306/http://www.talktalk.co.uk/entertainment/film/biography/artist/daniel-day-lewis/biography/24</ref>Άρχισε να κλαίει ανεξέλεγκτα και αρνήθηκε να επιστρέψει στη σκηνή, οπότε ο αντικαταστάτης του αναγκάστηκε να ολοκληρώσει το έργο. Διαδόθηκε η φήμη ότι ο Ντέι Λιούις είχε δει το φάντασμα του πατέρα του, αν και επίσημα το περιστατικό αποδόθηκε σε υπερκόπωση. Σε βρετανική τηλεοπτική εκπομπή στο ITV ο ίδιος επιβεβαίωσε τη φήμη. Δεν εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή έκτοτε.
| |||