Βικιπαίδεια

Νέα Τάξη Πραγμάτων (πολιτική ορολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
αφαίρεση πρωτότυπης έρευνας/ μεταφορά της εισαγωγής της αγγλικής ΒΠ
Αναίρεση έκδοσης 7028870 από τον Τζερόνυμο (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 1:
Ο όρος '''νέα τάξη πραγμάτων''' ή '''νέα παγκόσμια τάξη''' χρησιμοποιείται για να περιγράψει μεταβολές της ιστορίας που  περιλαμβάνουν δραματική αλλαγή στην παγκόσμια πολιτική σκέψη και στην ισορροπία δυνάμεων. Παρά τις διαφορετικές ερμηνείες αυτού του όρου, η έμφαση είναι στη συλλογική προσπάθεια εντοπισμού και κατανόησης παγκόσμιων προβλημάτων που ως τέτοια δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν επιτυχώς από τη δράση των μεμονωμένων [[Έθνος (κοινωνιολογία)|κρατών-εθνών]]. Μία από τις πρώτες γνωστές χρήσεις του όρου είναι στα Δεκατέσσερα Σημεία για την ειρήνη που διετύπωσε ο Αμερικανός πρόεδρος [[Γούντροου Ουίλσον]] μετά τον καταστροφικό [[Α' Π.Π.|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], καθώς και στο μετέπειτα κάλεσμα για μια [[Κοινωνία των Εθνών]]. Η φράση ξαναχρησιμοποιήθηκε στο τέλος του [[Β' Π.Π.|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] κατά τη περιγραφή των σχεδίων για την δημιουργία  των [[ΟΗΕ|Ηνωμένων Εθνών]] και του [[Σύστημα ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς|συστήματος ισοτιμιών του Bretton Woods]], του [[Διεθνές Νομισματικό Ταμείο|ΔΝΤ]]. Χρησιμοποιήθηκε ωστόσο με φειδώ λόγω των αρνητικών συνειρμών αναφορικά με την αποτυχημένη Κοινωνία των Εθνών. Ωστόσο, αρκετοί είναι αυτοί που χρησιμοποίησαν αργότερα τον όρο «νέα παγκόσμια τάξη» για την περιγραφή της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων που δημιούργησαν οι νικητές του [[πόλεμος|πολέμου]]. 
«Νέα Τάξη Πραγμάτων» ή «ΝΤΠ» είναι μια θεωρία συνωμομοσίας συμφωνα με την οποία αναδύεται μια αυταρχική παγκόσμια διακυβέρνηση.<ref name="Camp 1997">{{cite book|author=Camp, Gregory S.|title=Selling Fear: Conspiracy Theories and End-Times Paranoia|publisher=Commish Walsh|date=1997|asin=B000J0N8NC}}</ref><ref name="Berlet and Lyons 2000">{{Cite book| author=Berlet, Chip | author-link=Chip Berlet| author2=Lyons, Matthew N.|title=Right-Wing Populism in America: Too Close for Comfort |url=http://www.rightwingpopulism.us/|publisher=Guilford Press|date=2000|isbn=1-57230-562-2}}</ref><ref name="Goldberg 2001">{{cite book|author=Goldberg, Robert Alan|title=Enemies Within: The Culture of Conspiracy in Modern America|publisher=Yale University Press|date=2001|isbn=0-300-09000-5}}</ref><ref name="Barkun 2003">{{cite book|author=Barkun, Michael|title=[[A Culture of Conspiracy: Apocalyptic Visions in Contemporary America]]|publisher=University of California Press; 1 edition|date=2003|isbn=0-520-23805-2}}</ref><ref name="Fenster 2008">{{cite book|author=Fenster, Mark|title=Conspiracy Theories: Secrecy and Power in American Culture|publisher=University of Minnesota Press |edition=2nd |date=2008|isbn=0-8166-5494-8}}</ref>
 
Η χρήση του όρου έλαβε μεγάλες διαστάσεις μετά το τέλος του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]]. Οι πρόεδροι [[Μιχαήλ Γκορμπατσώφ]] και [[Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος)|Τζορτζ Μπους]] χαρακτήρισαν με τον όρο αυτό τη μεταψυχροπολεμική εποχή και το πνεύμα της στενότερης συνεργασίας που ήλπιζαν ότι θα είχαν οι δύο μεγάλες δυνάμεις. Η αρχική τοποθέτηση του Γκορμπατσώφ για τη νέα παγκόσμια τάξη ήταν συνολική και ιδεαλιστική, αλλά η υλοποίησή της περιορίστηκε σοβαρά από την εσωτερική κρίση του [[ΕΣΣΔ|σοβιετικού συστήματος]]. Το όραμα του Μπους δεν ήταν λιγότερο εμπνευσμένο: «Εκατό γενιές έχουν αναζητήσει την φευγαλέα πορεία προς την ειρήνη, ενώ χιλιάδες πόλεμοι μαινόταν σε όλο το διάστημα της ανθρώπινης προσπάθειας. Σήμερα, εκείνος ο νέος κόσμος αγωνίζεται να γεννηθεί, ένας κόσμος που είναι αρκετά διαφορετικός απ αυτούς που έχουμε γνωρίσει».<ref>{{Cite journal|url=http://millercenter.org/president/bush/speeches/speech-3425|title=H. W. George Bush, (1990). “Address before a Joint Session of Congress,” September 11|last=|first=|date=1990|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> Η νέα θέση των ΗΠΑ στο κόσμο ως μόνη ηγέτιδα δύναμη επέτρεψε στον Μπους να επιχειρήσει την υλοποίηση της νέας τάξης αρχίζοντας όπως τουλάχιστον έλεγε με την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας στο Περσικό Κόλπο το 1991: «Τώρα, μπορούμε να δούμε ένα νέο κόσμο να αναδύεται. Ένας κόσμος στον οποίο υπάρχει η πραγματική προοπτική μιας νέας παγκόσμιας τάξης... Ο πόλεμος του Κόλπου έθεσε αυτόν τον νέο κόσμο στην πρώτη του δοκιμασία...».<ref>{{Cite web|url=http://www.al-bab.com/arab/docs/pal/pal10.htm|title=H. W. George Bush, (1990). “Speech to Congress,” March 6|last=|first=|date=1990|website=|publisher=|accessdate=}}</ref> <ref>{{Cite journal|url=|title=Lawrence Freedman, ‘The Gulf War and the New World Order,’ Survival, 33/3, (1991): p 195-196.|last=|first=|date=1991|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> Το 1994, ο [[Χένρι Κίσινγκερ]] δήλωσε ότι: «Η νέα παγκόσμια τάξη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, δεδομένου ότι είμαστε το πιο σημαντικό συνθετικό κομμάτι της».<ref>{{Cite news|url=|title=World Affairs Council Press Conference, Regent Beverly Wilshire Hotel, April 19, 1994.|last=|first=|date=|work=|first5=|accessdate=|via=}}</ref>  
Το κοινό θέμα αυτών των θεωριών συνωμοσιας γύρω από την Νέα Τάξη, είναι οτι μια μυστική δύναμη, η οποία προωθεί την παγκοσμιοποίηση συνωμοτεί με πολιτικές δυνάμεις για να κυριαρχείσει στον κόσμο δια μέσω ενός αυταρχικού παγκόσμιου κυβέρνησης που θα αντικαταστίσει τα κυρίαρχα εθνη-κράτη και κάθε ιδεολογία . Ταυτόχρονα μια μαζική προπαγάνδα που καλύπτει όλα τα θέματα, θα εξυπηρετεί την ιδεολογία της Νέας Τάξης ως μια συνέχεια της παγκόσμιας ιστορίας. Αρκετά διάσημα πρόσωπα, στο παρελθόν και αλλά και σύγχρονοι, έχουν προσπαθήσει να είναι μέρος αυτής της μυστικής οργάνωσης η οποία λειτουργεί δια μέσω οργανώσεων-βιτρίνα για να ενορχιστρώσει σημαντικά πολιτκά και οικονομικά γεγονότα, τα οποία μπορί να ειναι από την πρόκληση συστιμικών κινδύνων εως του να σπρώχνουν για «θεραπείες σοκ» στην οικονομία, σε εθνικό ή πολυεθνικό επίπεδο για να επιτύχουν την παγκόσμια διακυβέρνηση.<ref name="Camp 1997"/><ref name="Berlet and Lyons 2000"/><ref name="Goldberg 2001"/><ref name="Barkun 2003"/><ref name="Fenster 2008"/>
 
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, ορισμένοι αναλυτές εστιάζουν στη φθίνουσα παγκόσμια επιρροή των [[ΗΠΑ]] και την άνοδο ανελεύθερων αρκετά δυνάμεων όπως η [[Κίνα]] ως εξέλιξη που απειλεί τα καθιερωμένα πρότυπα και πεποιθήσεις της φιλελεύθερης, βασιζόμενης σε κανόνες παγκόσμιας τάξης. Τονίζουν τους τρεις πυλώνες της κρατούσας τάξης που ασπάζεται και προωθεί η Δύση: οι ειρηνικές διεθνείς σχέσεις, τα δημοκρατικά ιδεώδη και ο [[καπιταλισμός]] της [[ελεύθερη αγορά|ελεύθερης αγοράς]]. Ο Stewart Patrick θεωρεί για παράδειγμα ότι οι αναδυόμενες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, «αντιτάσσονται συχνά στους βασικούς πολιτικούς και οικονομικούς κανόνες που κληροδότησε η Δυτική φιλελεύθερη τάξη»<ref>{{Cite journal|url=https://www.foreignaffairs.com/articles/south-africa/2010-11-01/irresponsible-stakeholders|title=Patrick, Stewart (November/December 2010). "Irresponsible Stakeholders? The Difficulty of Integrating Rising Powers". Foreign Affairs|last=|first=|date=2010|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> και η Elizabeth C. Economy υποστηρίζει ότι η Κίνα γίνεται μια «επαναστατική δύναμη» που επιδιώκει «να αναθεωρήσει παγκόσμιους κανόνες και θεσμούς.»<ref>{{Cite journal|url=https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2010-11-01/game-changer|title=Economy, Elizabeth C. (November/December 2010). "The Game Changer: Coping With China's Foreign Policy Revolution". Foreign Affairs|last=|first=|date=2010|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> Αντίθετα, ο Amitai Etzioni ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν επικράτησε μια τέτοια παγκόσμια τάξη πλήρως, και ότι «ολόκληρη η θέση ότι οι ΗΠΑ είναι ο πρωταθλητής και προστάτης μια φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης που βασίζεται σε κανόνες και αντιμετωπίζει ανελεύθερα έθνη που την αμφισβητούν και πρέπει να ενθαρρυνθούν να αποδεχθούν τα κρατούντα πρότυπα, αποτελεί ένα πολύπλοκο συνδυασμό πεποιθήσεων που πολλοί στη [[Δύση]] πιστεύουν πραγματικά. Είναι μέρος της ιδεολογικής αμφισβήτησης της νομιμότητας πολιτικών και συστημάτων άλλων εθνών, μαζί με κάποια δόση αυτοεπαινούμενης εξαιρετικότητας.»<ref>{{Cite journal|url=|title=Etzioni, Amitai (April 2013). "A Liberal, Rule-Based Order?". International Journal of Contemporary Sociology. 50 (1): 46.|last=|first=|date=2013|journal=|accessdate=|doi=}}</ref>   
 
Η μεταψυχροπολεμική χρήση του όρου της «νέας παγκόσμιας τάξης» συνδέθηκε αρχικά με τον χώρο της αριστεράς που τον χρησιμοποιούσε καταγγελτικά για να καταδείξει, κατά κάποιο τρόπο, την άσχημη εποχή και εξελίξεις που έρχονται μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του κομμουνισμού στην Ευρώπη. Σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος "νέα παγκόσμια τάξη" ή "νέα τάξη πραγμάτων" κυρίως από προσκείμενους στον ακροδεξιό χώρο, συνοδευόμενος από θεωρίες συνωμοσίας περί μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που ως εκ τούτου χρειάζεται οι πολίτες της να είναι απάτριδες και άθρησκοι ή και εξισλαμισμένοι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αρχής γενομένης με το [[Πόλεμος του Κόλπου|Πόλεμο του Κόλπου]] το 1991, η αμερικανική ηγεσία έθεσε σαν πρώτο στόχο της εξωτερικής της πολιτικής την επίτευξη παγκόσμιας διακυβέρνησης από μια παγκόσμια οικονομική ελίτ υπό τη προστασία της [[Ουάσινγκτον]].
Πριν το 1990, οι θεωρίες συνωμοσίας για την Νέα Τάξη Πραγμάτων περιορίζονταν σε αμερικάνικες υποκουλτούρες όπως το πατριωτικό αντι-κυβερνητικό δεξιό κίνημα και δευτερευόντως στον φονταμενταλιστικό Χριστιανισμό τον οποίο απασχολούσε το τέλος του κόσμου με την έλευση του Αντίχριστου.<ref name="New Internationalist 1 2004">{{cite journal|author=Berlet, Chip|title=Interview: Michael Barkun|date=September 2004|url=http://www.publiceye.org/antisemitism/nw_barkun.html|accessdate=2009-10-01|authorlink=Chip Berlet}}</ref> Σκεπτικιστές που όπως οι [Michael Barkun και Chip Berlet παρατήρησαν οτι οι θεωρίες της λαϊκής Δεξιάς γύρω από την Νέα Τάξη Πραγμάτων κατάφεραν να διεισδύσουν στην μαζική κουλτούρα, εγκαινιάζοντας μια περίοδο κατά τα τέλη του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι άνθρωποι προετοιμάζονται ενεργά για καταστροφικά ενδεχόμενα.<ref name="Berlet and Lyons 2000"/><ref name="Barkun 2003"/> Πολιτικοί επιστήμονες ανησυχούν πως η μαζική υστερία από που προκαλεί η Νεα Τάξη Πραγμάτων, θα οδηγήσει τελικά σε καταστροφικά αποτελέσματα όπως από την αύξηση της ατομικής τρομοκρατίας εως την ανάδειξη αυταρχικών υπερεθνικιστών δημαγωγών.<ref name="Berlet and Lyons 2000"/><ref name="Barkun 2003"/><ref>{{cite news|last1=Pete Williams|first1=Andrew Blankstein|title=Sources: Alleged LAX gunman had 'new world order' conspiracy tract|url=http://www.nbcnews.com/news/other/sources-alleged-lax-gunman-had-new-world-order-conspiracy-theory-f8C11514443|accessdate=10 July 2014|work=NBC News|date=1 November 2014}}</ref>
Για ορισμένους από αυτούς η μοναδική υπερδύναμη που αντιστέκεται στη "νέα τάξη" είναι η Ρωσία του Πούτιν, οπότε γι'αυτό και δαιμονοποιείται από τη δύση ή ακόμα πως η Ρωσία είναι αυτή που θα πρέπει να απελευθερώσει την υποταγμένη στη "νέα τάξη" δύση. <ref>http://grothia.gr/ekselikseis/rosia-oukrania/5873/nea-taxi-pragmaton-enantion-rosias-kinas/</ref><ref>https://www.pentapostagma.gr/2017/02/%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7.html</ref>
 
==Αναφορές==
==Παραπομπές==
{{Reflist|30em}}
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Νέα_Τάξη_Πραγμάτων_(πολιτική_ορολογία)"