Συγκρότημα εκτοξεύσεων 39: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +κατ
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 30:
[[Image:STS-118 Endeavour Launch 2007Aug08 (KSC-07PP-2288).jpg|thumb|right|350px|Η εξέδρα πλημμυρίζεται με νερό καθώς το Εντέβορ απογειώνεται από την εξέδρα 39A για την αποστολή [[STS-118]] στις [[8 Αυγούστου]] [[2007]].]]
 
Για να κατανικήσειυπερνικήσει την έλξη της βαρύτητας και να φθάσει το διαστημικό λεωφορείο στην προγραμματισμένη του τροχιά, χρειάζεται αρκετή ώθηση. Η ώθηση παρέχεται από έναν ενσωματωμένο συνδυασμό [[Space Shuttle Solid Rocket Booster|πυραύλουςπυραύλων στερεών καυσίμων]] (αγγλ. ''Solid Rocket Booster'', ''SRB'') και των μηχανών του διαστημικού λεωφορείου [[(αγγλ. ''Space Shuttle Main Engines'', ''SSME''). Ο χαρακτηρισμός των φερομένων πυραύλων προέρχεται από το ότι πράγματι χρησιμοποιούν καύσιμα στερεάς μορφής. Οι μηχανές του λεωφορείου όμως χρησιμοποιούν υγρό [[υδρογόνο]] και υγρό [[οξυγόνο]] που διοχετεύεται από εξωτερική δεξαμενή, δεδομένου ότι το λεωφορείο δεν έχει δικές του δεξαμενές καυσίμων. Τα τρία κύρια συστατικά των καυσίμων αυτών συγκεντρώνονται στο Κτήριο Κατασκευής Πυραύλων (VAB) μήνες πριν από την εκτόξευσησυναρμολόγηση και την εκτόξευση όπου ως σύνολο τοποθετούνται σε μια ''Κινητή Πλατφόρμα Εκτόξευσης'', (αγγλ. Mobile Launcher Platform'', ''MLP''). Τα εξαρτήματα των πυραύλων έρχονται μέσω τραίνου από τα εργοστάσια κατασκευής στο [[Utah]]. Οι εξωτερικές δεξαμενές έρχονται με φορτηγό από τα εργοστάσια κατασκευής στη [[Λουιζιάνα]], ενώ το διαστημικό λεωφορείο ήδη βρίσκεται στο ''Κτίριο Μετατροπής Διαστημοπλοίων'' (αγγλ. ''Orbiter Processing Facility'', ''OPF'').
 
Πρώτοι συντάσσονταισυναρμολογούνται οι πύραυλοι, ώθησης και έπειτα τοποθετείταιανατάσσονται ηαντιδιαμετρικά στην εξωτερική δεξαμενή μεταξύπου αυτώναποτελεί συνολικά τον κύριο φορέα. Τελικά έρχεται το λεωφορείο με την βοήθεια ενός γερανού βαρέωνυψηλής βαρώνανυψωτικής καιικανότητας προσαρμόζεταιπου στηντο προσαρμόζει στον φορέα (εξωτερική δεξαμενή). Μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση των εργασιών, το σύνθετο φορέας-πύραυλος και λεωφορείο μεταφέρεται από τεράστιο ερπυστιοφόρο μεταφορέα [[Crawler-Transporter]], (το είδος του οποίου θεωρείται σε μέγεθος το μεγαλύτερο από τα ερπυστιοφόρα οχήματα του κόσμου), στην εξέδρα εκτόξευσης. Για την διαδρομή αυτή, που είναι μια απόσταση μόλις 5 με 6 χιλιόμετρα χρειάζονται πάνω από οκτώ ώρες.
 
Στην εξέδρα, η κινητή πλατφόρμα εκτόξευσης χαμηλώνει επάνω στα διάφορα βάθρα, ενώ το Crawler-Transporter στέκει σε ασφαλής απόσταση και περιμένει. Ο εξέδρες έχουνε δυο πύργους πρόσβασης, έναν σταθερό (αγγλ. ''Fixed Service Structure'', ''FSS'') και έναν περιστρεφόμενο (αγγλ. ''Rotating Service Structure'', ''RSS''). Ο σταθερός πύργος παρέχει πρόσβαση στο λεωφορείο μέσω ενός εισελκόμενου σωληνωτού βραχίονα με στόμιο και «καπάκι» για να απορροφάει τυχόν υγρό οξυγόνο από γεμισμένη εξωτερική δεξαμενή. Ο περιστρεφόμενος πύργος παρέχει πρόσβαση στις αποθήκες του λεωφορείου μέσω ενός έχει έναν στειρού χώρου, προστατεύοντάς το παράλληλα από τα στοιχεία της φύσεως και από από ανέμους μέχρι και 60 κόμβων.
 
Εκτός αυτού, οι εξέδρες διαθέτουν μεγάλες κρυογόνεςψυκτικές δεξαμενές που αποθηκεύουν το υγρό υδρογόνο και οξυγόνο αντίστοιχα. Η ιδιαίτερα εκρηκτική φύση αυτών των χημικών ουσιών οδηγεί στα πολυάριθμα μέτρα ασφάλειας στο συγκρότημα εκτοξεύσεων. Κατά τις εκτιμήσεις της NASA, η ελάχιστη ασφαλής απόσταση σε περίπτωση πλήρως τροφοδοτημένου με καύσιμα διαστημικού λεωφορείου είναι πέντε χιλιόμετρα για το προσωπικό, και τρία χιλιόμετρα μεταξύ των εξεδρών. Μια άλλη εστία καταστροφής είναι η στιγμή της εκτόξευσης. Από τα ισχυρότατα κύματα ήχου που δημιουργούν οι πύραυλοι κινδυνεύουν λεωφορείο και πύραυλοι να αυτοκαταστραφούν ακριβώς στο κρίσιμο σημείο ταχύτητας της διάσπασης του ήχου. Ακόμα και σε μια απόσταση 20 χιλιομέτρων στην πόλη [[Titusville]] σπάγανέσπαζαν τα τζάμια από τα σπίτια όταν γινότανε εκτόξευση Κρόνου V. Γι'αυτο, την ώρα της εκτόξευσης του λεωφορείου η εξέδρα μέσα σε δευτερόλεπτα πλημμυρίζεται με ένα εκατομμύριο λίτρα νερού που ακαριαία μετατρέπονται σε ατμό, καιαποροφώντας αποροφούνέτσι ένα μεγάλο μέρος από τον ήχο της εκτόξευσης. Η παραγωγή και η προοδευτική καθ΄ ύψος και μήκος επέκταση αυτού του ατμού, κατά την εκτόξευση, είναι πράγματι φαντασμαγορική.
 
Κατά την διάρκεια της εκτόξευσης το προσωπικό βρίσκει καταφύγιο στο οχυρωμένο κέντρο ελέγχου εκτόξευσης (αγγλ. ''Launch Control Center'', ''LCC'') πέντε χιλιόμετρα μακρυά από την εξέδρα.
 
Για τηνΣε περίπτωση έκτακτης ανάγκης υπάρχειυφίσταται σύστημα ανελκυστήρων "έκτακτης ανάγκης" για τη(υψηλής γρήγορηπυροπροστασίας) εκκένωσηδια του λεωφορείου.οποίου Τοτο πλήρωμα εγκαταλείπει τάχιστα το λεωφορείο. μεΟ ανελκυστήραθάλαμος έκτακτηςαυτών ανάγκης,των ένανανελκυστήρων κλωβόείναι ένας κλωβός που μεταφέρει το πλήρωμα στο έδαφος με ταχύτητα εκατό χιλιόμετρα την ώρα μακρυά από το σκάφος, όπου τους περιμένει ένα τεθωρακισμένοθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού [[M113 Armored Personnel Carrier]] και τους μεταφέρει σε σημείο όπου ελικόπτερο έτοιμοαναμένει σε συνεχή ετοιμότητα για απογείωση. Πρέπει να σημειωθεί ότι για λόγους προσωπικής ασφάλειαασφάλειας οι κανόνες της NASA απαιτούν όλο το προσωπικό εκτός του πληρώματος να μηνέχει παρευρίσκονταιπρο μακρού εγκαταλείψει το χώρο εκτόξευσης, επομένως στην περίπτωση ανάγκης το πλήρωμα είναι αναγκασμένο να κάνειν΄ όληακολουθήσει αυτή τη διαδρομή διάσωσης χωρίς καμία ξένη βοήθεια.
 
==Μελλοντικά σχέδια==