Διογένης ο Κυνικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Άλλεςχρήσεις4|||Διογένης (αποσαφήνιση)}}{{Πρωτογενείς πηγές}}{{Πηγές|24|06|2018}}{{Πληροφορίες φιλοσόφου

Ο '''Διογένης''' ([[412 π.Χ.]] - [[323 π.Χ.]]), γνωστός και ως '''Διογένης ο Κυνικός''' ή '''Διογένης ο Σινωπεύς''', ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Φιλοσοφία|φιλόσοφος]], και ένας από τους ιδρυτέςθεμελιωτές του [[Κυνισμός|κυνισμού]]. Φέρεται να γεννήθηκε στη [[Σινώπη]] περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το [[323 π.Χ.]] στην [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθο]], σύμφωνα με τον [[Διογένης ο Λαέρτιος|Διογένη τον Λαέρτιο]], την ημέρα που ο [[Αλέξανδρος ο Μέγας]] πέθανε στη [[Βαβυλώνα]]. Εξαιτίας της απόστασης, και εξαιτίας του γεγονότος ότι η ημερομηνία θανάτου του Διογένη δεν είναι ακριβώς γνωστή, ο [[Διογένης Λαέρτιος|Λαέρτιος]] πιθανώς παραθέτει κάποιον θρύλο. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο [[Σωκράτης]] πέθανε την ημέρα της γέννησης του Διογένη<ref>{{Harvnb|Laërtius|Hicks|1925|loc=Ⅵ:79}}</ref>.

Θεωρείται ο κυριότεροςσημαντικός εκπρόσωπος της [[Κυνικοί φιλόσοφοι|Κυνικήςκυνικής Φιλοσοφίαςφιλοσοφίας]]. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.

Γεννήθηκε στη [[Σινώπη]] του Πόντου. αλλάΟ Πλούταρχος αναφέρει ότι ο [[Σωκράτης]] πέθανε την ημέρα της γέννησης του Διογένη<ref>{{Harvnb|Laërtius|Hicks|1925|loc=Ⅵ:79}}</ref>. κατάΚατά τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα ήλθε στην Αθήνα εξόριστος από τη γενέτειρά του, επειδή, με τον τραπεζίτη πατέρα του Ικεσία, είχαν παραχαράξει το νόμισμα της πόλης («Ο Διογένης όταν εξορίστηκε από την πατρίδα του για κάποια παραχάραξη νομισμάτων, ήλθε στην Αθήνα, σχετίστηκε με τον κυνικό [[Αντισθένης|Αντισθένη]], αισθάνθηκε έλξη για τον τρόπο ζωής του και ακολούθησε την κυνική φιλοσοφία αδιαφορώντας για την μεγάλη του περιουσία». Σούδα, “Διογένης” n. 1143)<ref>{{Cite web|url=http://eranistis.net/wordpress/2013/09/04/ο-κυνικός-φιλόσοφος-διογένης/|title=Σούδα, “Διογένης” n. 1143}}</ref>. Όταν οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν πως οι Σινωπείς τον είχανεείχαν εξορίσει, αυτός με αστεϊσμό απαντούσε: "«Εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί"».

Σύμφωνα με άλλη εξιστόρηση, ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατέληξε στα δουλοπάζαρα της [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθου]]. Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής, είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του είπε: "«Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τι δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πω;"». Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντάαπάντησε "«Ανθρώπων άρχειν"».<ref>Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τομ. Α΄, σ. 822 ISBN 960-666-932-7</ref> Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου, άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης: "«Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές"». Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη τη διδασκαλία των παιδιών του και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, προάστιο της Κορίνθου.

Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=25/6/2018}}. Προσπάθησε με τα επιχειρήματαεπιχειρήματά του να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά τη γνώμη του θα γινόταν δυνατό αν ο άνθρωπος επέστρεφε στη φύση. Πίστευε, δηλαδή, πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Ο [[Διογένης Λαέρτιος]] παραθέτει μεγάλο κατάλογο από έργα του Διογένη του Κυνός, από τα οποία σώζονται αρκετά, δυστυχώς όχι στην ελληνική.

Στην Αθήνα ο Διογένης έδωσε πολύ μεγάλη ώθηση στον αστεϊσμό. Χρησιμοποιούσε το λογοπαίγνιο ως "«κύων"» (σκυλί), "«δαγκώνοντας τους φίλους για να τους διορθώσει"», κατά την [[Κυνικοί φιλόσοφοι|κυνική φιλοσοφία]].