Μάχη των Δολιανών και Βερβένων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| σθένος1 = 300 άντρες και στρατόπεδο Βέρβενων<ref> ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ, Μεγάλες Μάχες, κεφάλαιο 2</ref>

| σθένος2 = 6.000 άντρες και 2 κανόνια<ref> ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ, Μεγάλες Μάχες, κεφάλαιο 2</ref>

| απώλειες2 = πάνω από 200 νεκροί <ref> ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ, Μεγάλες Μάχες, κεφάλαιο 2</ref>

Στις 18 του Μάη έξι χιλιάδες Τούρκοι και δύο [[κανόνι]]α υπό τον Μουσταφά βγήκαν από την Τρίπολη με στόχο την διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα και χωρίστηκαν σε τρείς φάλαγγες.<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ, Μεγάλες Μάχες, κεφάλαιο 2</ref> Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, η δεύτερη στα Βέρβενα και η τρίτη στο Δραγούνι. Ο [[Νικηταράς]] τότε έτρεξε με 150 ένοπλους στα Δολιανά όπου εκεί ενώθηκε με λίγους ακόμα πολεμιστές. Έτσι οι Έλληνες, όχι περισσότεροι από 300, οχυρώθηκαν σε 13 γερά σπίτια. Ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι να απωθήσουν τους Τούρκους. Στο μεταξύ οι πολεμιστές στα Βέρβενα, αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο, επιτέθηκαν και χτύπησαν τους εχθρούς από τα νώτα. Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας πάνω από διακόσιους νεκρούς και ο Νικηταράς "κέρδισε" το προσωνύμιο του ''Τουρκοφάγου''. Στη μάχη σκοτώθηκαν ο [[Γεωργάκης Διγενής]] και ο Αναγνώστης Ρόρης Δολιανίτης και άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν.<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.</ref>

Η μάχη των Δολιανών ματαίωσε την διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα. Εκεί υπήρχαν 2.500 αγωνιστές και η απώλειά του θα ήταν σημαντική.<ref> Μπίκος Πέτρος: Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, εκδόσεις Στρατίκη, Αθήνα, 1996</ref> Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την [[άλωση της Τριπολιτσάς]].