Σιμόν ντε Μποβουάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|08|08|2014}}{{Πληροφορίες καλλιτέχνη}}Η '''Σιμόν ντε Μπoβουάρ''' (απαντάται και Μπωβουάρ, [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Simone de Beauvoir'', [[9 Ιανουαρίου]] [[1908]] – [[14 Απριλίου]] [[1986]]) ήταν [[Γαλλία|Γαλλίδα]] [[συγγραφέας]], [[φιλόσοφος]], διανοούμενη, ακτιβίστρια και [[φεμινισμός|φεμινίστρια]]. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου [[υπαρξισμός|υπαρξιστή]] φιλοσόφου [[Ζαν-Πωλ Σαρτρ]].
 
Το γνωστότερο έργο της υπήρξε ''«[[Το Δεύτεροδεύτερο Φύλο''φύλο (βιβλίο)|Το δεύτερο φύλο»]], μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών.
== Συνοπτικό βιογραφικό ==
Γεννημένη ως ''Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir'' στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο [[Παρίσι]] της [[Γαλλία]]ς, σπούδασε στο πανεπιστήμιο ''École Normale Supérieure'' όπου και συνάντησε το [[1921]] τον [[Ζαν-Πωλ Σαρτρ]]. Το [[1981]] συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ.
Γραμμή 10:
 
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο [[Κοιμητήριο του Μονπαρνάς]] του Παρισιού.
 
== ''Το Δεύτερο Φύλο'' ==
== «Το δεύτερο φύλο» ==
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ επιχειρηματολογεί μέσω ενός φεμινιστικού υπαρξισμούυπαρξιστικού φεμινισμού στο «[[Το Δεύτερο Φύλο (βιβλίο)|Δεύτερο Φύλοφύλο]]» . Ως υπαρξίστρια η Μπoβουάρ αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Επομένως δεν γεννιέται κανείς γυναίκα, αλλά γίνεται. Η ανάλυσή της εστιάζει στην ιδέα του Άλλου. Η κατασκευή της γυναίκας ως το τυπικό παράδειγμα Άλλου είναι για την Μποβουάρ το θεμέλιο της καταπίεσης των γυναικών.
 
Η Μποβουάρ υποστηρίζει πως δια μέσου της ιστορίας οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια ''Mary Wollstonecraft'' θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Μπoβουάρ λέει πως αυτή η στάση έχει κρατήσει πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Λέει επίσης πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.