Εμπρησμός του Ράιχσταγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Με αφορμή την πυρκαγιά αυτή, ο Χίτλερ - που μόλις έναν μήνα πριν είχε ανέλθει στην εξουσία - ζήτησε και πήρε από τον Πρόεδρο του Ράιχ, [[Πάουλ φον Χίντενμπουργκ]], την επόμενη ακριβώς μέρα, στις [[28 Φεβρουαρίου]] 1933, προεδρικό διάταγμα το οποίο ανέστελλε τις ατομικές ελευθερίες και τις ελευθερίες του Τύπου. Το διάταγμα έμεινε γνωστό ως ''«Διάταγμα (εξαιτίας) του εμπρησμού του Ράιχσταγκ»'' ενώ παράλληλα επιδόθηκε και σε μια σωρεία συλλήψεων, κυρίως κομμουνιστών, μεταξύ των οποίων και ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, [[Έρνστ Τέλμαν]].<ref>https://www.britannica.com/event/Reichstag-fire</ref>
==Τα γεγονότα==
[[File:MarinusvanderLubbe1.jpg|thumb|right|Ο Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε αμέσως μετά την σύλληψή του]]
Ύστερα από το υλικό που έχει γνωστοποιηθεί τα επόμενα χρόναι και μέχρι τις μέρες μας, μπορούμε να περιγράψουμε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα με αρκετή ακρίβεια και γνώση των πραγματικών συνθηκών:<br />
<ref>https://spartacus-educational.com/GERreichstagF.htm</ref>Το βράδυ της Δευτέρας [[27 Φεβρουαρίου]] [[1933]], στις 21:03, ένας τυχαία διερχόμενος μπροστά από το κτίριο του Κοινουβουλίου και συγκεκριμένα ο φοιτητής θεολογίας Hans Flöter, είδε στο νοτιοδυτικό ισόγειο παράθυρο του κτιρίου την σκιά ενός άντρα να μπαίνει μέσα στο κτίριο από το σπασμένο τζάμι, κρατώντας κάτι που έφεγγε. Ο νεαρός έτρεξε να βρει κάποιον αστυνομικό και εντόπισε αμέσως τον λοχία Karl Buwert. Ο Buwert έδωσε αμέσως σήμα στους συναδέλφους του αστυνομικούς και σε λίγα λεπτά μαζεύτηκε μια μικρή δύναμη αστυφυλάκων και μπήκαν στο κτίριο για να κυνηγήσουν τον εισβολέα. Πράγματι, στις 21:27, ο αστυνομικός Helmut Poeschel συνέλαβε τον διαρρήκτη. Όπως έγραψε στην αναφορά του ο αστυνομικός, επρόκειτο «για έναν ψηλό, γεροδεμένο νεαρό άντρα, τελείως εξαντλημένο από την σωματική προσπάθεια». Ο νεαρός, ο οποίος ονομαζόταν, [[Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε]] οδηγήθηκε αμέσως στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, όπου και παραδέχτηκε αμέσως την ενοχή του.<br />
Γραμμή 11 ⟶ 12 :
“I had to do something myself. I considered arson a suitable method. I did not wish to harm private people but something belonging to the system itself. I decided on the Reichstag. As to the question of whether I acted alone, I declare emphatically that this was the case.”<ref>https://www.historylearningsite.co.uk/nazi-germany/the-reichstag-fire-of-1933/</ref><br />
 
Έτσι, προμηθεύτηκε πετρέλαιο, σπίρτα και αναπτήρες, και το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου εισέβαλλε στο Κοινοβούλιο. «Στην αρχή δεν μπόρεσα να ανάψω φωτιά, μέχρι που τελικά χρησιμοποίησα τα ρούχα μου -που τα είχα βουτήξει στο πετρέλαιο- για προσανάμματα. Έτσι, διέσχισα πέντε αίθουσες βάζοντας φωτιά στις κουρτίνες». Τα λεγόμενά του, επιβεβαιώθηκαν και στην αναπαράσταση που έγινε τις επόμενες μέρες. Μέχρι και την σύλληψη του βαν ντερ Λούμπε η φωτιά δεν είχε εξαπλωθεί, όμως στις 21:30 όταν κατέρρευσε ο γυάλινος θόλος της κεντρικής αίθουσας, σχηματίζοντας το «φαινόμενο της Ολομέλειας,καπνοδόχου» η φωτιά εξαπλώθηκε ταχύτατα. Στις 21:40 καταφτάνουν τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα. Παρόλο που στη μέγιστη συγκέντρώση τους 60 πυροσβεστικά οχήματα με τις αντλίες τους επιχειρούσαν κατά της φωτιάς δεν μπόρεσαν να σώσουν το εσωτερικό του κτιρίου. κατάφεραν μόνο να συγκρατήσουν τις φλόγες στο Κοινοβούλιο ώστε να μην καούν και τα διπλανά κτίρια. <ref>https://www.news247.gr/mixani-tou-xronou/michani-toy-chronoy-o-emprismos-toy-raichstagk.6497296.html</ref>
 
==Οι κινήσεις του καθεστώτος==