Στέμμα της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με το θάνατο του [[Αλφόνσος ΙΑ'ΙΑ΄ της Καστίλης|Αλφόνσου ΙΑ']] μια δυναστική σύγκρουση άρχισε μεταξύ των γιων του, Πέτρου και Ερρίκου. Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ είχε νυμφευθεί την [[Μαρία της Πορτογαλίας]] με την οποία απέκτησε τον κληρονόμο του, τον ινφάντη Πέτρο. Όμως, ο βασιλιάς επίσης είχε πολλά νόθα παιδιά με την [[Ελεονόρα του Γκούθμαν]], μεταξύ των οποίων ο Ερρίκος, ο οποίος αμφισβήτησε το δικαίωμα του Πέτρου στο θρόνο όταν ο τελευταίος έγινε βασιλιάς.

Κατά τη βασιλεία του [[Ερρίκος Γ'Γ΄ της Καστίλης|Ερρίκου Γ']] η βασιλική δύναμη αποκαταστάθηκε, επισκιάζοντας την πολύ ισχυρή καστιλιανική αριστοκρατία. Στα ύστερα του έτη ο Ερρίκος Γ΄ έδωσε μερική από τητην δύναμηεξουσία του στον αδελφό του [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγονίας|Φερδινάνδο της Αντεκέρα]], ο οποίος θα ήταν αντιβασιλέαςαντιβασιλιάς, μαζί με τη σύζυγο του [[Αικατερίνη του Λάνκαστερ]], κατά την περίοδο που ήταν ανήλικος ο γιος του Πρίγκιπαπρίγκιπας [[Ιωάννης Β'Β΄ της Καστίλης|Ιωάννη (Β΄)]]. Έπειτα από το συμβιβασμό της [[Κάσπε]] το 1412, ο Φερδινάνδος άφησε την Καστίλη κικαι έγινε βασιλιάς της Αραγωνίας.

Με το θάνατο της μητέρας του, ο Ιωάννης Β', στην ηλικία των 14, πήρε το θρόνο και νυμφεύθηκενυμφεύτηκε την εξαδέλφη του [[Μαρία της Αραγωνίας]]. Ο νεαρός βασιλιάς εμπιστεύθηκε την διακυβέρνηση του στον [[Άλβαρο ντεδε Λούνα]], το πιο ισχυρό πρόσωπο στην αυλήΑυλή και συμμάχησε με τη μικρότερη αριστοκρατία, τις πόλεις, τον κλήρο και τους [[Εβραίοι|Εβραίους]]. Η κίνηση έφερε προκάλεσε κοινή δυσφορία και στους Καστιλιάνους ευγενείς και τους [[Ινφάντες της Αραγονίας|ινφάντες της ΑραγωνίαςΑραγονίας]], γιους του Φερδινάνδου, οι οποίοι επιθυμούσαν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους το στέμμα της Καστίλης. Η διαμάχη αυτή κατέληξε σε πόλεμο μεταξύ των δυοδύο βασιλείων κατά τα έτη 1429-1430. Κέρδισε ο Άλβαρο ντεδε Λούνα, ο οποίος εκδίωξε από την Καστίλη τους γιους του Φερδινάνδου.

Ο [[Ερρίκος Δ' της Καστίλης|Ερρίκος Δ΄]] ανεπιτυχώς προσπάθησε να εγκαθιδρύσει εκ νέου την ειρήνη με την αριστοκρατία, την οποία ο πατέρας του είχε κλονίσει. Όταν η δεύτερη σύζυγοςσύζυγός του, η [[Ιωάννα της Πορτογαλίας]], γέννησε την [[Ιωάννα Λα Μπελτρανέχα|Πριγκίπισσα Ιωάννα]], υποστηρίχθηκε ότι ήταν το αποτέλεσμα μιας ερωτικής σχέσης της Βασίλισσας με τον [[Μπελτράν ντε λα Κουέβα]], έναν από τους κορυφαίους υπουργούς του Βασιλιά.

Ο Βασιλιάςβασιλιάς, πολιορκημένος από ταραχές και τις απαιτήσεις της αριστοκρατίας, έπρεπεαναγκάστηκε να υπογράψει ένα σύμφωνο, στο οποίο ονόμαζε διάδοχοδιάδοχό του τον ετεροθαλή αδελφό του [[Αλφόνσος των Αστουριών (1453-1468)|Αλφόνσο]], αφήνοντας την Ιωάννα εκτός της γραμμής διαδοχής. Μετά τον θάνατο του Αλφόνσου σε ένα ατύχημα, Οο Ερρίκος υπέγραψε το [[Σύμφωνο των Βουλών του Γκισάντο]] με την ετεροθαλή αδελφή του [[Ισαβέλλα της Καστίλης|Ισαβέλλα]], στο πρόσωπο της οποίας βρήκε την κληρονόμο του σε ανταπόδοση για το γάμο της με ένα πρίγκιπα επιλεγμένο από εκείνον.