Κλαύδιος Πτολεμαίος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Πτολεμαίος θεωρούσε τη Γη σφαιρική κι ακίνητη, και μεγαλύτερη απ' όλα τα ουράνια σώματα. Για να εξηγήσει την [[ανάδρομη κίνηση]] των [[πλανήτης|πλανητών]], εισήγαγε στο [[γεωκεντρικό μοντέλο]] των [[έκκεντρος|έκκεντρων]] κύκλων και [[επίκυκλος|επικύκλων]] που είχε ήδη προταθεί από τον [[Απολλώνιος ο Περγαίος|Απολλώνιο τον Περγαίο]] και τον Ίππαρχο, την έννοια του ''εξισωτικού σημείου'' ή ''εξισωτή'' (equant). Τοποθετώντας έναν παρατηρητή στο εξισωτικό σημείο, τότε αυτός θα βλέπει το σώμα που περιφέρεται γύρω του σε έναν επίκυκλο, να διανύει σε ίσους χρόνους ίσες γωνίες (κάτι που παραπέμπει στον νόμο των ίσων εμβαδών του [[Γιοχάνες Κέπλερ|Κέπλερ]]). Το μοντέλο αυτό έδινε ικανοποιητικά αποτελέσματα, με [[σφάλμα]] της τάξης μόνο λίγων [[Μοίρα (κύκλου)|μοιρών]], γι' αυτό και επικράτησε για 14 αιώνες.

 

 

Στο έργο του «Γεωγραφία» συλλέγει το σύνολο των γεωγραφικών γνώσεων της εποχής του και το εμπλουτίζει με αναφορές ναυτικών, με αποτέλεσμα μία σχετικά ακριβή περιγραφή της [[Ευρώπη|Ευρώπης]] (με έμφαση βέβαια στην «πολιτισμένη» [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]]), της βόρειας [[Αφρική|Αφρικής]], της [[Μέση Ανατολή|Μέσης Ανατολής]] και της [[Αραβία|Αραβικής]] χερσονήσου. Στο μνημειώδες έργο του «[[Τετράβιβλος]]» ο Πτολεμαίος συνοψίζει τον κορμό γνώσης της ελληνιστικής μαντικής ωροσκοπικής αστρολογίας σε μία εκτενή, εκλογικευμένη και συστηματοποιημένη επιτομή που ταίριαζε με το γεωκεντρικό σύστημα της Μεγίστης Σύναξης. Ο Πτολεμαίος, ο οποίος θεωρούσε τη μαντική αστρολογία [[πιθανοκρατία|πιθανοκρατικό]] εργαλείο αλλά όχι αλάνθαστο οδηγό, απέρριπτε άλλους διαδεδομένους τύπους μαντείας όπως η [[αριθμολογία]], ενώ παρέδωσε κι ένα εγχειρίδιο οπτικής και μία μελέτη επάνω στη θεωρία της μουσικής, όπου συμφωνούσε με τους [[πυθαγορισμός|πυθαγόρειους]] στην αντιστοίχιση μαθηματικών αναλογιών στα μουσικά διαστήματα.