Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1897: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 27:
Η '''Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1897''' ([[Απρίλιος]] - [[Σεπτέμβριος]] [[1897]]), σχηματίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου, με σκοπό να αντικαταστήσει την κυβέρνηση Δηλιγιάννη, που είχε χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του.<br />
Ενώ ο [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικός πόλεμος]], άρχισε να παίρνει δυσάρεστη για τους Έλληνες τροπή, και η Αθήνα κατακλυζόταν από διαμαρτυρίες θυμωμένων για τις στρατιωτικές εξελίξεις πολιτών, ο βασιλιάς Γεώργιος κάλεσε τον Δηλιγιάννη και του ζήτησε την παραίτησή του. Ο Δηλιγιάννης αρνήθηκε, εξηγώντας πως είχε ακόμα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και άρα δεν υπήρχε λόγος παραιτήσεως του. Ο Γεώργιος όμως, που τον θεωρούσε συν-υπεύθυνο για την κακή εξέλιξη του πολέμου, συγκάλεσε σύσκεψη με τους σημαντικότερους πολιτικούς της περιόδου προκειμένου να βρουν από κοινού μια ''άλλη'' κυβερνητική λύση. Στην σύσκεψη συμμετείχαν οι [[Δημήτριος Ράλλης]] ([[Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης|αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης]]), [[Στέφανος Σκουλούδης]] (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), [[Σωτήριος Σωτηρόπουλος]] (βουλευτής του «Ραλλικού κόμματος»), [[Λεωνίδας Δεληγιώργης]] (αρχηγός μικρής ομάδας βουλευτών), [[Κωνσταντίνος Καραπάνος]] (αρχηγός του «Προοδευτικού κόμματος», που κατείχε 8 έδρες στη Βουλή) και [[Ανάργυρος Σιμόπουλος]] (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), οι οποίοι και πρότειναν να υπάρξει κοινοβουλευτική συζήτηση και ψηφοφορία για την αλλαγή ή όχι της κυβέρνησης. Ο Δηλιγιάννης, όμως δεν εμφανίστηκε στις δυο συνεδριάσεις που κανονίστηκαν για αυτό το σκοπό και έτσι ο βασιλιάς προχώρησε στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.<br />▼
Η κυβέρνηση, εμφανίστηκε στη Βουλή στις [[19 Απριλίου]] και πήρε «ψήφο ανοχής» από το Σώμα, που συνταγματικά ισοδυναμεί με «ψήφο εμπιστοσύνης»<ref>Ανδρέας Δημητρόπουλος: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», σελ. 50</ref>▼
Μετά την άρνηση του Δηλιγιάννη, να παραιτηθεί, ώστε να διευκολύνει τον βασιλιά στις αποφάσεις του, ο Γεώργιος συγκάλεσε σύσκεψη πολιτικών προσωπικοτήτων με σκοπό την εύρεση λύσης στο αδιέξοδο που ακόμα μια φορά δημιουργήθηκε μεταξύ Γεωργίου και Δηλιγιάννη. (βλέπε [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1890]])<br />
Το κυβερνητικό έργο, στράφηκε καθ' ολοκληρίαν σχεδόν στο θέμα του πολέμου και ειδικώτερα στην σύναψη ανακωχής με την Οθωμανική αυτοκρατορία, λόγω του φόβου για μεγαλύτερη διείσδυση του Οθωμανικού στρατού στα ελληνικά εδάφη. Τελικά, η ανακωχή υπογράφηκε στις 7 Μαΐου του 1897.<br />▼
▲
▲Η κυβέρνηση, εμφανίστηκε στη Βουλή στις [[19 Απριλίου]] και πήρε «ψήφο ανοχής» από το Σώμα, που συνταγματικά
▲Το κυβερνητικό έργο,
Τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα αποδυθεί στην προσπάθεια υπογραφής της επίσημης συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, προσπάθεια που θα χρειαστεί μεγάλο διπλωματικό αγώνα, και θα τελεσφορήσει στις [[20 Σεπτεμβρίου]] [[1897]], με την υπογραφή μιας συνθήκης με ιδιαίτερα δυσβάστακτους - για την Ελλάδα- όρους (βλέπε, [[Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος της Ελλάδας 1898]]).<ref>Γεώργιος Ασπρέας: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδας», Γ' τόμος, εκδ. «Ι. Σιδέρη»</ref><br />
Το κείμενο της συνθήκης εγκρίθηκε από την Ελληνική βουλή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1897, αλλά η κυβέρνηση Ράλλη έχασε πλέον την ανοχή του σώματος και παραιτήθηκε.
[[File:A small job for six big policemen.jpg|thumb|left|Σατυρική απεικόνιση της ''«προστασίας»'' της Ελλάδας από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής]]
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
| |||