Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[20 Ιουλίου]] [[1917]] η κυβέρνηση, ενεργοποιώντας τον νόμο 4068 (ΔΞΘ') του [[1912]] κήρυξε τους νομούς Αττικοβοιωτίας σε «κατάσταση πολιορκίας». <ref>ΦΕΚ Α147/1917</ref> Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, όταν μια περιοχή τεθεί σε κατάσταση πολιορκίας : «πάσαι οι εξουσίαι των πολιτικών αρχών, αι αναγόμεναι εις την τήρησιν της τάξεως και την αστυνομία, μεταβαίνουσι στην στρατιωτική αρχή. και «Τα στρατιωτικά δικαστήρια επιλαμβάνονται της καταδιώξεως πάντων των κατά της ασφαλείας του Κράτους, του πολιτεύματος και της δημοσίας τάξεως και ειρήνης αδικημάτων, οιαδήποτε και αν είναι η ιδιότης των αυτουργών ή των συνεργών.» Επιπροσθέτως, φυσική συνέπεια του παραπάνω νόμου '''ανεστάλη η ισχύς των άρθρων''' '''5''' :« κανείς δεν συλλαμβάνεται χωρίς δικαστικό ένταλμα», '''6''': «οι κατηγορούμενοι για πολιτικά εγκλήματα μπορούν να απελευθερωθούν με εγγύηση ενώ δεν μπορούν να προφυλακίζονται πέρα από 6 μήνες», '''10''': «δικαίωμα του συνέρχεσθαι», '''11''': «δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι», '''12''': «η κατοικία θεωρείται άσυλο», '''14''': «απαγόρευση λογοκρισίας του Τύπου», '''20''': «απόρρητο των επιστολών», και '''95''': «τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από ενόρκους»<ref>Εφημερίδα "Σκριπ", φύλλο 20ης/7/1917, σελ.1</ref>