Στρασβούργο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
| Καντόνιο =Πρωτεύουσα [[Καντόνια του Στρασβούργο|10]] καντονίων
}}
[[Αρχείο:Strassburg um 1900.jpg|thumb|Η Οικία
Το ''' Στρασβούργο''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Strasbourg'' - απόδοση σε ΔΦΑ: [stʁaz.buʁ], [[Αλσατική γλώσσα|αλσατικά]]: ''Strossburi'', [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: ''Straßburg'') είναι η [[πρωτεύουσα]] και κυριότερη πόλη του νομού Κάτω Ρήνου (Bas-Rhin) και της περιφέρειας της [[Αλσατία|Αλσατία-Καμπανία-Αρδέννες-Λωρραίνη]]ς στη βορειοανατολική [[Γαλλία]] και βρίσκεται στη δυτική πλευρά του [[Ρήνος|Ρήνου]]. Είναι μία πόλη που διατηρεί το ιστορικό της κέντρο και για το λόγο αυτό είναι και ιδιαίτερα γραφική. Ο τοπικός πληθυσμός (Αλλεμάνοι) αποτελεί ένα μείγμα γαλλικών και γερμανικών στοιχείων, ενώ η πόλη θεωρείται γέφυρα της ενότητας μεταξύ της σύγχρονης Γαλλίας και Γερμανίας. Δύο γέφυρες συνδέουν το Στρασβούργο με τη γερμανική κωμόπολη [[Κελ]] (Kehl), δηλαδή τη Γαλλία με τη [[Γερμανία]].
Γραμμή 13:
Η πόλη είναι κτισμένη στην δυτική όχθη του Ρήνου και διασχίζεται από τον ποταμό [[Ιλλ]] (Ill), έναν από τους παραποτάμους του Ρήνου, ο οποίος είναι πλωτός στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ υπάρχουν και πολλά κανάλια, σχεδόν σε κάθε σημείο της πόλης. Η [[Αλσατία]] οφείλει το όνομά της στον ποταμό: Στη γερμανική γλώσσα ''Elsass'' σημαίνει "περιοχή του Ιλλ".
Το υψόμετρό της είναι 142 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε μια περιοχή σχετικά επίπεδη. Διοικητικά είναι χωρισμένη σε 14 "συνοικίες"
== Συνοπτική Ιστορία ==
Η πόλη δημιουργήθηκε από τους Ρωμαίους αρχικά ως το στρατόπεδο Argentoratum το 12 π.Χ. Το 496 ο Βασιλιάς των Φράγκων [[Χλωδοβίκος Α΄]] (Clovis) προσαρτά το στρατόπεδο του Argentoratum ως τμήμα του Μεροβιγγειανού Βασιλείου. Το όνομα αλλάζει σε Στρατεβούργο (Strateburgum), "Πόλη των σταυροδρομιών".
Το [[1176]] αρχίζει η οικοδόμηση του σημερινού καθεδρικού ναού (βλ. κατωτέρω) ενώ το 1450 ο [[Γουτεμβέργιος]] τυπώνει εκεί το πρώτο έντυπο βιβλίο. Το [[1681]], όταν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους χάνει τον Τριακονταετή Πόλεμο, το Στρασβούργο αποτελεί τμήμα της Γαλλίας του Λουδοβίκου του 14ου. Κατά τον γαλλογερμανικό πόλεμο η πόλη πολιορκείται και το 1870 παραδίδεται. Η Γαλλία χάνει το Στρασβούργο και ολόκληρη την [[Αλσατία]] - [[Λωρραίνη]], η οποία ενσωματώνεται πλέον στην Γερμανική Αυτοκρατορία. Το 1918 ο Γάλλος στρατηγός Γκουρώ (Gouraud) εισέρχεται στο Στρασβούργο, το οποίο επαναφέρεται στο Γαλλικό κράτος.<ref>[http://www.ot-strasbourg.com/article.php?id_article=136&url_ret=rubrique.php?id_rubrique=23&lang=en. Οργανισμός Τουρισμού του Στρασβούργου]</ref>
Το 1939 το Στρασβούργο εκκενώνεται από ολόκληρο τον πληθυσμό του, ο οποίος μεταφέρεται σε άλλες περιοχές και καταλήγει "πόλη-φάντασμα", η οποία φρουρείται από ισχυρές δυνάμεις χωροφυλακής, για τον φόβο λεηλασιών.<ref>Raymond Cartier, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα 1969</ref> Στις [[18 Ιουνίου]] [[1940]] τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη, την οποία επισκέπτεται ο [[Φύρερ]] αποθαυμάζοντας το "γερμανικό χαρακτήρα" της. Προς τιμήν του η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Κλεμπέρ (''Place Kléber'') μετονομάζεται σε Πλατεία Αδόλφου Χίτλερ (''Adolfhitlerplatz''). Η πόλη παραμένει υπό γερμανική κατοχή - με κάποιους από τους πρόσφυγες να επιστρέφουν σε αυτήν - μέχρι τις 23 Νοεμβρίου 1944 οπότε απελευθερώνεται από την 2η Μεραρχία του Στρατηγού Λεκλέρκ. Το 1949 η πόλη επιλέγεται ως έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ στη Σύνοδο κορυφής του [[Εδιμβούργο]]υ το 1992 επικυρώνεται ο καθορισμός της πόλης ως έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
== Σημερινή εικόνα ==
Γραμμή 47:
Στο Στρασβούργο έχει την έδρα της (και το θέατρό της, στην πλατεία Broglie) η Όπερα του Κάτω Ρήνου (Opera du Bas-Rhin).
Η πόλη διαθέτει, επίσης, και πολλά σημεία πρασίνου, μεγαλύτερο και κυριότερο των οποίων είναι η "
=== Κυριότερα Μουσεία ===
[[Αρχείο:Palais Rohan (2).JPG|left|thumb|250px|Είσοδος και αριστερή πτέρυγα του
Στα παλαιά σφαγεία, στην όχθη του Ιλλ, στεγάζεται το Ιστορικό Μουσείο. Στο '''[[Ανάκτορο Ροάν]]''' (Palais Rohan) στεγάζονται το Μουσείο διακοσμητικών τεχνών (Musée des Arts Décoratifs), το αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Καλών Τεχνών. Απέναντι σχεδόν από τον Καθεδρικό Ναό βρίσκεται το Μουσείο "Musée de l'Œuvre Notre-Dame", με έργα θρησκευτικής τέχνης. Η λαϊκή τέχνη της Αλσατίας εκτίθεται στο Αλσατικό Μουσείο (Musée Alsacien), επίσης στις όχθες του Ιλ στην αποβάθρα Αγ. Νικολάου (quai Saint-Nicolas). Από το 1998 λειτουργεί, επίσης, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Musée d'Art moderne et contemporain).
| |||