Όλγα των Ελλήνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ άχρηστο πρότυπο |
|||
Γραμμή 76:
Παιδί, η Όλγα περιγραφόταν ως ένα μικρό κορίτσι, απλό στους τρόπους του και παχουλό, το οποίο είχε ένα πλατύ πρόσωπο, το οποίο φωτιζόταν από μεγάλα γαλάζια μάτια<ref name="King36">Greg King et Penny Wilson, ''Gilded Prism, The Konstantinovichi Grand Dukes and the Last Years of the Romanov Dynasty'', Eurohistory, 2006, p. 36</ref>. Σε αντίθεση με την μικρότερη αδελφή της, την Μεγάλη Δούκισσα [[Βέρα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας|Βέρα Κωνσταντίνοβνα]]<ref>Greg King et Penny Wilson, '' op. cit.'', p. 37-38.</ref>, διέθετε ιδιαιτέρως ήρεμο χαρακτήρα, ωστόσο, ταυτόχρονα ήταν ιδιαιτέρως επιφυλακτική. Έτσι υπάρχουν αναφορές για περιστατικά, όπου όταν οι δάσκαλοί της τής έκαναν ερωτήσεις κατά την διάρκεια των μαθημάτων, εκείνη, συχνά ξέσπαγε σε κλάματα και έφευγε τρέχοντας από την αίθουσα μαθημάτων της<ref name="King36"/>. Εντός της οικογένειάς της, η Όλγα είχε ιδιαιτέρως στενή σχέση με τον πατέρα της<ref group=N>Μία απόδειξη για την στενή μεταξύ τους σχέση, που είχαν η Όλγα και ο Μέγας Δούκας [[Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας|Κωνσταντίνου Νικολάγιεβιτς]], ήταν το γεγονός ότι, αφότου έγινε βασίλισσα, υποδέχθηκε στην Αθήνα μία εκ των νόθων κορών του πατέρα της, την Μαρία Κοντορούσσο, την οποία και έκανε μία εκ των [[κυρία της συνοδείας|κυριών της συνοδείας]] της. Greg King et Penny Wilson, ''Gilded Prism, The Konstantinovichi Grand Dukes and the Last Years of the Romanov Dynasty'', Eurohistory, 2006, p. 39.</ref> και τον μεγαλύτερο αδελφό της, ο οποίος την λάτρευε<ref>Greg King et Penny Wilson, '' op. cit.'', p. 55.</ref>. Μετά την εξορία του Μεγάλου Δούκα [[Νικόλαος Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας|Νικολάου Κωνσταντίνοβιτς]] στην [[Τασκένδη]], η Όλγα ήταν ένα από τα λιγοστά μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, που διατήρησε επαφή μαζί του<ref>Greg King et Penny Wilson, '' op. cit.'', p. 109-110.</ref>.
Το [[1862]], ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς ορίστηκε από τον αδελφό του ως [[αντιβασιλέας]] της [[Βασίλειο του Κογκρέσου|Πολωνίας]]. Μετά το [[Συνέδριο της Βιέννης]], η χώρα βρισκόταν χωρισμένη μεταξύ της [[Βασίλειο της Πρωσίας|Πρωσίας]], της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστρίας]] και της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσίας]]. Η τελευταία, που κατείχε και το μεγαλύτερό της τμήμα, είδε την εξουσία της να τίθεται υπό αμφισβήτηση από τους Πολωνούς εθνικιστές. Καθώς ο Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς είχε φιλελεύθερη προσωπικότητα, ο Αλέξανδρος Β΄ τον θεώρησε ικανό να καταφέρει να γίνει αγαπητός από τους Πολωνούς. Ως εκ τούτου, ο Μέγας Δούκας εγκαταστάθηκε στην [[Βαρσοβία]] με την σύζυγο και τα παιδιά του. Ωστόσο, η διαμονή των Κωνσταντίνοβιτς στην Πολωνία ήταν δύσκολη και ο Μέγας Δούκας υπήρξε θύμα απόπειρας δολοφονίας την επομένη, μόλις, της άφιξής του στην πρωτεύουσα. Τελικώς, η [[Πολωνική εξέγερση του 1861/1864|εξέγερση των Πολωνών]] τον Ιανουάριο του [[1863]] και η ριζοσπαστικοποίηση των αυτονομιστών οδήγησαν τον Τσάρο να ανακαλέσει τον αδελφό του στην Αγία Πετρούπολη τον Αύγουστο. Την περίοδο των γεγονότων αυτών, η Όλγα ήταν ηλικίας περίπου έντεκα ετών και η δύσκολη αυτή εμπειρία την σημάδεψε βαθιά<ref>Greg King et Penny Wilson, '' op. cit.'', p. 34-36.</ref>
==== Γνωριμία με τον Γεώργιο Α΄ και αρραβώνες ====
Γραμμή 82:
[[Image:Grand Duke Konstantine Nikolaievich and his family.jpg|thumb|Ο Μέγας Δούκας Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς και η οικογένειά του. Από αριστερά προς τα δεξιά εμφανίζονται: ο Μέγας Δούκας [[Δημήτριος Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας|Δημήτριος Κωνσταντίνοβιτς]] ένας μη αναγνωρισμένος υπασπιστής (σε ένα κάθισμα), ο Μέγας Δούκας [[Κωνσταντίνος Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας (1858-1915)|Κωνσταντίνος Κωνσταντίνοβιτς]] (καθισμένος στο χώμα), η Μεγάλη Δούκισσα [[Αλεξάνδρα της Σαξονίας-Άλτενμπουρκ|Αλεξάνδρα]] και ο Μέγας Δούκας [[Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας|Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς]] κρατώντας τον Μέγα Δούκα [[Βυασεσλάβ Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας|Βυασεσλάβ Κωνσταντίνοβιτς]] (σε μια καρέκλα), η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα και ο Μέγας Δούκας [[Νικόλαος Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας|Νικόλαος Κωνσταντίνοβιτς]] (όρθιος στο βάθος).]]
Η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα συνάντησε για πρώτη φορά τον μέλλοντα σύζυγό της, τον βασιλιά [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεώργιο Α΄ της Ελλάδος]], τον Σεπτέμβριο του [[1863]]. Ο τελευταίος, είχε έρθει να επισκεφθεί τον [[τσάρος|τσάρο]] [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρο Β΄]] στην [[Αγία Πετρούπολη]], προκειμένου να τον ευχαριστήσει για την υποστήριξη, που του είχε παράσχει με την ευκαιρία της εκλογής του ως Βασιλιά των Ελλήνων. Ο νεαρός μονάρχης εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να συναντήσει τον Μέγα Δούκα Κωνσταντίνο και την οικογένειά του, στο [[Παλάτι του Παβλόφσκ]]. Ωστόσο, η παραμονή του Γεωργίου Α΄ στην [[Ρωσία]] δεν διήρκεσε παρά μόνο έξι ημέρες και η Όλγα, η οποία ήταν τότε μόλις δώδεκα ετών, δεν φαινόταν να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μονάρχη<ref name="Christmas81"/>
Το [[1867]], οι δύο νέοι συναντήθηκαν εκ νέου στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, όταν ο βασιλιάς των Ελλήνων, όντας καλεσμένος για διάστημα αρκετών μηνών από τον Αλέξανδρο Β΄, πραγματοποίησε επίσκεψη στην αδελφή του, την [[τσάρεβνα]] [[Δάγμαρ της Δανίας|Μαρία Φεοντόροβνα]], καθώς και τον γαμπρό του, τον [[τσάρεβιτς]] [[Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας|Αλεξάντρ]]<ref name="Mateos69"/>
Έχοντας την υποστήριξη της αδελφής του<ref name="King37">Greg King et Penny Wilson, '' op. cit.'', p. 37.</ref>, ο Γεώργιος Α΄ τελικώς ζήτησε το χέρι της Όλγας από τους γονείς της. Ωστόσο, εμπρός στο ενδεχόμενο αυτού του γάμου, ο Κωνσταντίνος Νικολάγιεβιτς παρουσιάστηκε αρχικά επιφυλακτικός. Έχοντας ιδιαίτερα στενή σχέση με την κόρη του, ο Μέγας Δούκας θεωρούσε ότι, όντως, σε ηλικία δεκαπέντε ετών, ήταν ακόμη ιδιαιτέρως νέα για να νυμφευθεί. Ταυτόχρονα, ανησυχούσε για την μεγάλη απόσταση που χώριζε την [[Ελλάδα]] από την [[Ρωσία]]. Από την πλευρά της, η Μεγάλη Δούκισσα Αλεξάνδρα αποδείχθηκε πολύ πιο ενθουσιώδης σε αυτό το ενδεχόμενο από τον σύζυγό της και, όταν ορισμένα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας της υπενθύμισαν την εξαιρετικά νεαρή ηλικία της κόρης της, εκείνη τους απαντούσε ότι δεν θα παρέμενε για πάντα τόσο νεαρή<ref name="JVD25">John Van der Kiste, ''op. cit.'', p. 25.</ref>.
| |||