Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προήλθε από πολιτικά δεξιά πτέρυγα του Ελληνικού Στρατού από έμπιστους στους Βρετανούς και στο Βασιλιά στρατιωτικούς, μετά την καταστολή του [[Ελληνικά κινήματα της Μέσης Ανατολής|κινήματος της Μέσης Ανατολής]] της 6ης Απριλίου 1944 στην Αίγυπτο<ref>Βασίλειος Παπαδάκης, Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού πολέμου 1940-45, 1957 σ. 339</ref>. Συστάθηκε στις [[31 Μαΐου]] 1944 (η διαταγή για τη σύστασή της εκδόθηκε, τυπικά, στις [[9 Ιουνίου]]<ref>Μαρίνα Πετράκη στο φύλλο της εφημερίδας "Η Καθημερινή" της Κυριακής [[22 Σεπτεμβρίου]] [[2019]], σελ. 26, στήλη "Ιστορία": "Ρίμινι, το ξεχασμένο έπος στην Ιταλία"</ref>) στο στρατόπεδο "Ινσαρίγιε" του [[Λίβανος|Λιβάνου]] ενώ στις [[19 Ιουνίου]] μεταφέρθηκε στην Τρίπολη του Λιβάνου και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα του [[Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής|ΣΣΜΑ]]. Στις [[28 Ιουλίου]] η σύνθεσή της έχει συμπληρωθεί και ολοκληρωθεί, αποτελούμενη από 3.337 άνδρες, εκ των οποίων 205 αξιωματικοί και 89 ανθυπασπιστές. Διοικήθηκε από τον συνταγματάρχη [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος|Θρασύβουλο Τσακαλώτο]] και πολέμησε στην [[Μάχη του Ρίμινι]]<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμ. ΙΔ΄σ. 104 ISBN 960-213-393-7</ref> στην Ιταλία (υπό τη Διοίκηση του 1ου Καναδικού Σώματος), όπου με προσωπική εντολή του Τσώρτσιλ ενεπλάκη για να αποκτήσει πολεμική εμπειρία τον τιμητικό τίτλο «Ταξιαρχία Ρίμινι» και κατά την πρώτη φάση του κατά κάποιους ιστορικούς Ελληνικού εμφυλίου εναντίον του [[ΕΑΜ]] στα [[Δεκεμβριανά]] εμφύλια σύγκρουση όπου ήρθαν Βρετανοί στρατιώτες στην Αθήνα.