|
[[Αρχείο:David_II_of_Scotland_by_Sylvester_Harding_1797.jpg|thumb|right|200px|Καλλιτεχνική απεικόνιση του Δαυίδ Β' απο τον Σίλβεστερ Χάρντινγκ (1797)]]
Ο '''Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας''' (''David II of Scotland'', [[5 Μαρτίου]] [[1324]] - [[Εδιμβούργο]], [[22 Φεβρουαρίου]] [[1371]]) ήταν βασιλιάς της [[Σκωτία|Σκωτίας]] ([[1329]] - [[1371]]) o τελευταίος απόγονος του Οίκου του Μπρους, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην εξορία ή στην φυλακή χάρη των αντιδράσεων του απέναντι στους Άγγλους που επιχείρησαν να κυριεύσουν το βασίλειοβασίλειό του. ΓιοςΉταν γιος και διάδοχος του [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτου Μπρους]] από την δεύτερη σύζυγοσύζυγό του, [[Ελισάβετ του Μπουργκ]], και η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών (1327). <ref>Richardson, Douglas, Plantagenet Ancestry, Baltimore, Md., 2004, p. 23,</ref>
==Γάμος του Δαυίδ Β΄ με την Μαργαρίτα, κόρη του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Β΄ και της Ισαβέλας της Γαλλίας==
Νυμφεύτηκε στις [[17 Ιουλίου]] [[1328]], σύμφωνα με τη συνθήκη του Νορθάμπτον, <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
*J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
*A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).</ref> την Αγγλίδα πριγκίπισσα [[Ιωάννα του πύργου]], μικρότερη κόρη του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β΄]] και της [[Ισαβέλλα της Γαλλίας|Ισαβέλλας της Γαλλίας]], από τον γάμοαλλά δεν απέκτησαν παιδιά από τον γάμο. <ref>Richardson (2004) p. 23</ref> Διαδέχθηκε τον πατέρα του, Ροβέρτο Μπρους, στις 7 Ιουνίου/1329 σε ηλικία 5 ετών, και στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στο Σκόν, μαζί με τηντη σύζυγοσύζυγό του, Ιωάννα, στις 24 Νοεμβρίου/ 1331. <ref>Dunbar, Sir Archibald H., Scottish Kings — A Revised Chronology of Scottish History 1005–1625, Edinburgh, 1899, pp. 146–7</ref> Κατά την περίοδο που ο Δαυίδ ήταν ανήλικος, την αντιβασιλεία ασκούσε ο Σερ Τόμας Ραντόλφ, 1ος κόμης του Μόραι. Μετά τον θάνατο του τελευταίου, στις 20 Ιουλίου 1332, αντικαταστάθηκε από τον Ντόναλντ, κόμη του Μάρ, ο οποίος εξελέγη από συμβούλιο Σκωτσέζων ευγενών στο Πέρθ στις 2 Αυγούστου 1332, αλλά και εκείνος σε 10 μέρες σκοτώθηκε, στη μάχη του Ντούπλιν. Ο Σερ Αντρέας Μουρράι του Μπόθγουελ, ο οποίος παντρεύτηκε την αδελφή του Ροβέρτου Μπρους, Χριστίνα, ήταν ο επόμενος αντιβασιλιάς αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Άγγλους στη μάχη του Ρόξμπουργκ (Απρίλιος 1333) και αντικαταστάθηκε απο τον Άρτσιμπαλντ Ντούγκλας που έπεσε με τη σειρά του στη [[μάχη του Χάλιντον Χιλ]], τον Ιούλιο του 1333. <ref>Dunbar (1899) pp. 147–9</ref>
Κατά την διάρκεια που ο Δαυίδ ήταν ανήλικος την αντιβασιλεία ασκούσε ο Σερ Θωμάς Ραντόλφ, 1ος κόμης του Μόραι, μετά τον θάνατο του στις 20 Ιουλίου/1332 αντικαταστάθηκε από τον Ντόναλντ, κόμη του Μάρ ο οποίος εξελέγη από ένα συμβούλιο Σκωτσέζων ευγενών στο Πέρθ στις 2 Αυγούστου/1332 αλλά και εκείνος σε 10 μέρες σκοτώθηκε στην μάχη του Ντούπλιν. Ο Σερ Αντρέας Μουρράι του Μπόθγουελ ο οποίος παντρεύτηκε την αδελφή του Ροβέρτου Μπρους Χριστίνα ήταν ο επόμενος αντιβασιλιάς αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Άγγλους στην μάχη του Ρόξμπουργκ (Απρίλιος 1333) και αντικαταστάθηκε απο τον Άρτσιμπαλντ Ντούγκλας που έπεσε με την σειρά του στη [[μάχη του Χάλιντον Χιλ]], τον Ιούλιο του [[1333]]. <ref>Dunbar (1899) pp. 147–9</ref>
==Απόδραση στην Γαλλία==
Μετά την ήττα των Σκωτσέζων στην μάχη του Ντούπλιν, στις 24 Σεπτεμβρίου/ 1332, ο [[Έντουαρντ Μπάλλιολ]] ευνοούμενος του Άγγλου βασιλιά [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ']] και διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας, στέφθηκε από τους Άγγλους βασιλιάς της Σκωτίας στηνστη θέση του Δαυίδ, και επέστρεψε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, με την υποστήριξη των Αγγλικών δυνάμεων. <ref>Dunbar (1899) pp. 148–9</ref> ΣτηνΣτη συνέχεια, μετά και την ήττα του στηνστη ''μάχη του Χάλιντον Χιλλ'', ο Δαυίδ Β' μαζί με τηντη σύζυγοσύζυγό του κατέφυγαν στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου ΣΤ΄]] ο οποίος ήταν ξάδελφος της πεθεράς του Δαυίδ [[Ισαβέλλα της Γαλλίας|Ισαβέλλας]], έφτασανφτάνοντας στηνστη [[Βουλώνη]] στις 14 Μαΐου 1334. <ref>Dunbar (1899) p. 150</ref> Ο Φίλιππος τους δέχθηκε μεγαλοπρεπώς προσφέροντας τους πολυτελή διαμονή στον πύργο του Γκαγιάρ. Είναι άγνωστα τα γεγονότα της ζωής του στο διάστημα παραμονής του στο [[Παρίσι]]. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η φιλοξενία που τους παρείχε ο Γάλλος βασιλιάς εξόργισε τον Εδουάρδο Γ', απέναντι του με αποτέλεσμα την ταχύτερη έκρηξη του [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]]. Το 1346 ο Δαυίδ Β', με την υποστήριξη των Γάλλων, επιτέθηκε ξανά στην Αγγλία αλλά τραυματίστηκε και ηττήθηκε στη [[Μάχη του Νέβιλ]], στις 17 Οκτωβρίου 1346,<ref>Dunbar (1899) p. 152</ref> συνελήφθη και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος από τον Σερ Τζον του Κούπλαντ, στον Πύργο του Λονδίνου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο κάστρο του Ουίνδσορ, μετά την επιστροφή του βασιλιά Εδουάρδου Γ'. Οι συνθήκες στις οποίες έμεινε φυλακισμένος ήταν πολύ καλές, αν και κρατήθηκε 11 χρόνια.<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
Ο Φίλιππος τους δέχθηκε μεγαλοπρεπώς προσφέροντας τους πολυτελή διαμονή στον πύργο του Γκαγιάρ, είναι άγνωστα τα γεγονότα της ζωής του στο διάστημα παραμονής του στο [[Παρίσι]] το μόνο βέβαιο είναι ότι η φιλοξενία που τους παρείχε ο Γάλλος βασιλιάς εξόργισε τον Εδουάρδο Γ' απέναντι του με αποτέλεσμα την ταχύτερη έκρηξη του [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]]. Το 1346 ο Δαυίδ Β' με την υποστήριξη των Γάλλων επιτέθηκε ξανά στην Αγγλία αλλά τραυματίστηκε και ηττήθηκε στην [[Μάχη του Νέβιλ]] στις 17 Οκτωβρίου 1346, <ref>Dunbar (1899) p. 152</ref> συνελήφθη και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος από τον Σερ Ιωάννη του Κούπλαντ στον Πύργο του Λονδίνου. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο κάστρο του Ουίνδσορ μετά την επιστροφή του βασιλιά Εδουάρδου Γ', οι συνθήκες στις οποίες έμεινε φυλακισμένος ήταν πολύ καλές αν και κρατήθηκε 11 χρόνια. <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
==Επιστροφή στον θρόνο της Σκωτίας==
Τελικά απελευθερώθηκε στις 3 Οκτωβρίου/[[ 1357]], με τηντη [[συνθήκη του Μπέργουικ]], έναντι του ποσού των 100.000 μάρκων, ποσό το οποίο δόθηκε σανως λύτρα στον κουνιάδο του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ',. ηΗ συνθήκη επικυρώθηκε και από το κοινοβούλιοΚοινοβούλιο της Σκωτίας, στην Σκόν, στις 6 Νοεμβρίου/ 1357. Ο Δαυίδ επέστρεψε στη Σκωτία αλλά το βασίλειό του και ο ίδιος ήταν πολύ φτωχοί και αδυνατούσε να συγκεντρώσει χρήματα για να πληρώσει τα λύτρα που ζητούσε ο Άγγλος βασιλιάς. Γι' αυτό έκανε πρόταση στον κουνιάδο του, Εδουάρδο Γ΄, να ορίσει τον δεύτερο γιο του, [[Λάιονελ της Αμβέρσας|Λάιονελ, δούκα του Κλάρενς]], ως διάδοχό του στον θρόνο της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας απέρριψε (1364) την πρόταση του Δαυίδ αλλά ο ίδιος συνέχισε τα επόμενα χρόνια τις διαπραγματεύσεις με τον Άγγλο βασιλιά για το συγκεκριμένο θέμα.
Ο Δαυίδ επέστρεψε στην Σκωτία αλλά το βασίλειό του και ο ίδιος ήταν πολύ φτωχοί, αδυνατούσε να συγκεντρώσει χρήματα για να πληρώσει τα λύτρα που ζητούσε ο Άγγλος βασιλιάς, γι' αυτό έκανε πρόταση στον κουνιάδο του Εδουάρδο Γ΄ να ορίσει τον δεύτερο γιο του [[Λάιονελ της Αμβέρσας|Λάιονελ, δούκα του Κλάρενς]] σαν διάδοχο του στον θρόνο της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας απέρριψε (1364) την πρόταση του Δαυίδ αλλά ο ίδιος συνέχισε τα επόμενα χρόνια τις διαπραγματεύσεις με τον Άγγλο βασιλιά για το συγκεκριμένο θέμα.
==Δεύτερος γάμος και θάνατος του Δαυίδ Β' με λήξη της δυναστείας του Ροβέρτου Μπρους στην Σκωτία==
Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του Ιωάννας του Πύργου (1362), παντρεύτηκε για δεύτερη φορά στις 20 Φεβρουαρίου/ 1364 τηντη Μαργαρίτα Ντρουμμόντ, χήρα του Σερ ΙωάννηΤζον Λογκί και κόρη του Σερ ΙωάννηΤζον Ντρουμμόντ, αλλά χώρισαν στις 20 Μαρτίου/1370 χωρίς να αποκτήσουν παιδιά. <ref>Dunbar (1899) p. 154</ref> Η Μαργαρίτα ωστόσο ταξίδεψε στην Αβινιόν, ζητώντας από τον πάπαΠάπα να ακυρώσει το διαζύγιο, το οποίο είχε εκδοθεί σε βάρος της. <ref>Dunbar (1899) p. 156.</ref> Τότε ο Δαυίδ απεβίωσε αιφνίδια στο κάστρο του Εδιμβούργου, στις 22 Φεβρουαρίου 1371, και τάφηκε στο αβαείο του Χόλιρουντ, την εποχή που σχεδίαζε να νυμφευτεί την ερωμένη του, Άννα Ντουνμπάρ. Tον διαδέχθηκε ο [[Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας]], γιος της ετεροθαλούς αδελφής του [[Μάρτζορι Μπρους]].<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
Τότε ο Δαυίδ απεβίωσε αιφνίδια στο κάστρο του Εδιμβούργου στις 22 Φεβρουαρίου/1371 και τάφηκε στο αβαείο του Χόλιρουντ, την εποχή που σχεδίαζε να νυμφευτεί την ερωμένη του Άννα Ντουνμπάρ. Tον διαδέχθηκε ο [[Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας]], γιος της ετεροθαλούς αδελφής του [[Μάρτζορι Μπρους]]. <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
|
