Μάχη της Αλαμάνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την εξέγερση των Ελλήνων, ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιοσέ-Μεχμέτ πασάς, διοικητές του τουρκικού στρατού, οι οποίοι στάλθηκαν από τον Χουρσίτ Πασά, κατέβηκαν με 9.000 άνδρες από τηντα [[Θεσσαλία]]Ιωάννινα για να καταπνίξεικαταπνίξουν την επανάσταση που είχε ξεσπάσει στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]].

Ο [[Αθανάσιος Διάκος]], ο [[Πανουργιάς|Δημήτριος Ξηρός ή Πανουργιάς]] και ο [[Γιάννης Δυοβουνιώτης]] με περίπου 1.500 [[αρματολοί|αρματολούς]] συμφώνησαν να καταληφθούν οι δύο δρόμοι που οδηγούσαν, ο πρώτος στη Λοκρίδα και στη Βοιωτία και ο δεύτερος στη Φωκίδα. Οι δυνάμεις τους χωρίστηκαν: ο Δυοβουνιώτης κατέλαβε με 400 άνδρες τη γέφυρα του Γοργοποτάμου και ο Πανουργιάς με εξακόσιους κατευθύνθηκε στο χωριό Μουσταφάμπεη και στη [[Χαλκωμάτα]]. Ο Διάκος με περίπου 500 άνδρες ανέλαβε να υπερασπιστεί τη [[γέφυρα της Αλαμάνας]] και τα Πουριά, από όπου περνούσε ο δρόμος που οδηγούσε στις [[Θερμοπύλες]]. Στους έμπιστούς του Καλύβα και Μπακογιάννη ανέθεσε τη φύλαξη της γέφυρας με λίγους άνδρες, ενώ ο ίδιος οχυρώθηκε στη Δαμάστα που δέσποζε στη ράχη για να ελέγχει το δρόμο<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 108.</ref>.