Μάχη της Αλαμάνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιβλιογραφία: μορφοποίηση πηγής |
μορφοπ. παραπομπής |
||
Γραμμή 1:
{{μάχη
| εικόνα =
| λεζάντα =
| μάχη = Μάχη της Αλαμάνας
Γραμμή 13:
| σθένος1 = 1.500 άτακτο στράτευμα
| σθένος2 = 8.000 πεζοί, 1.000 ιππείς <ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 128, Απρίλιος 2007, σελ. 17.</ref>
| απώλειες1 = 200 νεκροί<ref
| απώλειες2 = λίγοι νεκροί<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, ''Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως'', τ. Γ', κεφ.ΙΔ.</ref>
|}}
Γραμμή 23:
== Η μάχη της Αλαμάνας ==
Μετά τη σφοδρή επίθεση που δέχτηκαν οι Έλληνες από τον Ομέρ Βρυώνη το σώμα του Δυοβουνιώτη μπροστά στην τεράστια δύναμη του εχθρικού πεζικού και ιππικού υποχώρησε, ενώ το σώμα του Πανουργιά αναγκάστηκε μετά από αρκετή αντίσταση να καμφθεί και να υποχωρήσει ιδίως μετά τον σοβαρό τραυματισμό του ίδιου του Πανουργιά που μαχόταν στη πρώτη γραμμή. Η αντίσταση στην Αλαμάνα, εναντίον των ανδρών του Κιοσέ Μεχμέτ, όμως εξακολουθούσε. <ref name=iee109>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ. 109.</ref> Ο Διάκος βλέποντας ότι λιγόστευε η δύναμη των μαχητών πάνω στη γέφυρα έτρεξε σε βοήθεια. Οι ηρωικοί Καλύβας και Μπακογιάννης κλείστηκαν σε ένα χάνι κοντά στη γέφυρα για να απασχολήσουν τους εχθρούς. Βλέποντας οι άνδρες του Διάκου, που ήταν πια 50 <ref
Διακόσιοι Έλληνες σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα ενώ ο δρόμος για την Βοιωτία ήταν ελεύθερος για τους Τούρκους. <ref
== Ο θάνατος του Διάκου ==
Ο Αθανάσιος Διάκος είχε πληγωθεί στον ώμο<ref
</blockquote>
Τότε ο Βρυώνης τον απείλησε πως θα τον εξοντώσει, αλλά ο γενναίος Διάκος απάντησε:''"Η Ελλάς έχει πολλούς Διάκους"''.<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 128, Απρίλιος 2007, σελ. 19.</ref> Αποφάσισε τότε να τον [[Ανασκολοπισμός|παλουκώσουν]] (να τον σουβλίσουν ζωντανό). Η απάντηση του Διάκου ήταν: <blockquote>''«Για ιδές μωρέ καιρό που διάλεξε, ο Χάρος να με πάρει, τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι»''.</blockquote>
== Αποτέλεσμα της μάχης ==
[[Αρχείο:Η Μάχη της Αλαμάνας. Λιθογραφία. Αλέξανδρος Ησαίας.jpg
Αν και στην μάχη της Αλαμάνας οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους, η πεισματική αντίστασή τους και ιδίως ο μαρτυρικός μα και ηρωικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου έδωσε δύναμη στους Έλληνες να συνεχίσουν τον αγώνα και έπλασε έναν από τους πρώτους ηρωικούς θρύλους της Ελληνικής επανάστασης.
Γραμμή 46:
*Paroulakis, Peter Harold. ''The Greeks: Their Struggle for Independence''. Hellenic International Press, 1984. ISBN 0-9590894-0-3.
{{Χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης (1821 - 1829)}}
|