Άννα Μαρία Λουίζα των Μεδίκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Άννα -Μαρία -Λουΐζα των Μεδίκων''' (''Anna -Maria -Luisa de' Medici'', [[11 Αυγούστου]] [[1667]] - [[18 Φεβρουαρίου]] [[1743]]) από τον [[Οίκος των ΜΕδίκων|Οίκο των Μεδίκων]] ήταν η τελευταία απόγονος της οικογένειας των [[Οίκος των Μεδίκων|Μεδίκων]].

Μοναχοκόρη και δεύτερο παιδί (από τρία αδέλφια) του [[Κόζιμο τουΓ΄ τρίτουτων Μεδίκων]] (Μεγάλουμεγάλου Δούκαδούκα της Τοσκάνης)]], και της συζύγου του, Μαργαρίτας[[Μαργαρίτα ΛουΐζαςΛουίζα της Ορλεάνης|Μαργαρίτας-Λουΐζας των Βουρβίνων-Ορλεάνης]], ανιψιάς του [[Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΓΙΓ΄]] 'της Γαλλίας]].

*Παρά τις προσπάθειες της μητέρας της να προκαλέσει αποβολή στην εγκυμοσύνη της, κάνοντας υπερβολική ιππασία, η μικρή παιδούλα γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1667 στη [[Φλωρεντία]] και πήρε το όνομά της από τη θεία της, Anne-Marie Louise της [[Ορλεάνη]]ς, Δούκισσα του Montpensier.

*Η σχέση των γονιών της ήταν αρκετά ανταγωνιστική. Η μητέρα της δεν έχανε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση πρόσβαλε τον άνδρα της ακόμη και μπροστά στον Παπικό [[Νούντσιος|Νούντσιο]], αποκαλώντας τον «κακό γαμπρό». Τελικά, ο Κόζιμο Γ΄ τα Χριστούγεννα του 1674 συναινεί και η σύζυγος του αποχωρεί, για να κλειστεί στο Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου της [[Μονμάρτρη]]ς στο Παρίσι. Όλα της τα προνόμια και τα περιουσιακά στοιχεία θα περάσουν στα παιδιά της μετά το θάνατό της. Η Άννα -Μαρία -Λουΐζα δεν την ξαναείδε ποτέ. Την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της (από την πλευρά του πατέρα της) η Vittoria[[Βικτώρια dellaντελα RovereΡόβερε]].

[[Αρχείο:Jan Frans van Douven, Doppelbildnis Johann Wilhelm von der Pfalz und Anna Maria Luisa de' Medici (1708).jpg|μικρογραφία |Η Άννα -Μαρία -Λουΐζα και ο Γιόχαν Βίλχελμ-Πίνακοθήκη Ουφίτσι]]

Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, το 1669 η Άννα -Μαρία -Λουΐζα θεωρήθηκε πιθανή νύφη για τον [[Λουδοβίκος, Μέγας Δελφίνος|Λουδοβίκο τοντων Βουρβόνων]], Μέγα Δελφίνο]] της Γαλλίας. Ιδέα που απορρίφτηκε από τον πατέρα της, ο οποίος αντίθετα προσπάθησε να αρχίσει διαπραγματεύσεις για να παντρευτεί η κόρη του τον [[Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας|Πέτρο Β΄της ΠορτογαλίαςΒ΄]] της Πορτογαλίας. Οι Πορτογάλοι υπουργοί, φοβούμενοι ότι πιθανόν η Άννα -Μαρία είχε κληρονομήσει τον ιδιότροπο χαρακτήρα της μητέρας της και ότι θα μπορούσε να επηρεάσει τον αδύναμο χαρακτήρα του τού ηγεμόνα, απέρριψαν την πρόταση. Μετά από συνεχείς απορρίψεις, ο αυτοκράτορας [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] προτείνει για σύζυγο τον [[Ιωάννης Γουλιέλμος του Παλατινάτου|ΓιόχανΙωάννη-Γουλιέλμο Βίλχελμτων Βίττελσμπαχ]] (Johann Wilhelm II), δούκα του NeuburgΝόιμπουργκ & [[Παλατινάτο|(εκλέκτορα του Παλατινάτου)]]<ref>{{cite book

}}</ref>. Πράγματι, ο γάμος γίνεται στις 29 Απριλίου 1691 και αναχωρεί με τον μικρό της αδελφό για το [[Ντίσελντορφ]]. Το 1692 μένει έγκυος αλλά αποβάλει, λόγω [[σύφιλη]]ς τουτού συζύγου της, εξαιτίας της οποίας το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Αν κανείς εξαιρέσει αυτό το γεγονός, κατά τα άλλα, είχε έναν αρμονικό γάμο. Παρακολουθούσε μαζί με τον σύζυγό της μουσικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Ο σύζυγός της πεθαίνει το 1716 και η πριγκίπισσα μένει μόνη, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο τουτού 1717 να επιστρέψει στηνστη Φλωρεντία. Εκεί αντιμετωπίζει την εχθρότητα της χήρας του αδελφού της Φερδινάνδου, καθώς και του αδελφού της [[Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων|Τζαν-Γκαστόνε]], που την απεχθανόταν εξαιτίας της ανάμειξης ανάμειξής της, στον αποτυχημένο του γάμο με την [[Άννα Μαρία Φραγκίσκη Φραντζέσκατης Σαξονίας-Λάινινγκεν]]. Αναγκάζεται λοιπόν να εγκαταλείψει την αριστερή πτέρυγα του βασιλικού παλατιού [[Παλάτσο Πίττι|Πίττι]] και να εγκατασταθεί στη βίλλα "La Quiete".

Παρ' όλη την αντιπάθειάαντιπάθεια που έτρεφε για τον αδελφό της, προσπαθεί πάντα να βελτιώσει τηντη δημόσια εικόνα του, ως Μεγάλου Δούκα: ο οποίοςαυτός σπάνια έκανε δημόσιες εμφανίσεις, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται ανησυχητικές φήμες για υποτιθέμενο θάνατό του.