Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1950: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 26:
| διάδοχη = [[Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Αύγουστος 1950]]
}}
H '''Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1950''' ([[Απρίλιος]] – [[Αύγουστος]] [[1950]]), σχηματίστηκε μετά την αποτυχία της [[Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Μάρτιος 1950|προηγούμενης κυβέρνησης Βενιζέλου]] να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Την νέα κυβέρνησης, υπό την ηγεσία του αρχηγού της ΕΠΕΚ, Νικολάου Πλαστήρα, στήριξαν τα κόμματα του Κέντρου, Κόμμα Φιλελευθέρων και το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό, τα οποία έλαβαν και τα ανάλογα της εκλογικής τους δύναμης, υπουργεία. Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο νέος Πρωθυπουργός τόνιζε τον συμφιλιωτικό χαρακτήρα της κυβέρνησής του και την προσπάθεια επούλωσης των πληγών του [[Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1946-1949)|εμφυλίου πολέμου]]:''«..Η Κυβέρνησις του Κέντρου της οποίας προΐσταμαι θα εκπληρώσει όλας της τας υποσχέσεις με σταθερότητα αλλά και με γοργόν ρυθμόν. Και μεταξύ αυτών πρώτην θέσιν κατέχει εις την εκτίμησιν και εμού και των συνεργατών μου η ειρήνευσις των Ελλήνων…. Οι πολίται όλων των αποχρώσεων καλούνται να εμπιστευθούν εις το κράτος την ασφάλειάν των και την αποκατάστασιν του δικαίου όπου χρειάζεται. Εν τη εφαρμογή της πολιτικής Λήθης η Κυβέρνησις απεφάσισεν ήδη να καταργήση την Μακρόνησον ως στρατόπεδον πολιτικών κρατουμένων ….. Καλώ ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν εις συναγερμόν ημερώσεως , εργασίας και χαράς….»''
<ref>https://www.imerisia-ver.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF/19091-1950-52-%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B1</ref> <br />
Ο Πλαστήρας όμως, δεν ήταν αρεστός σε αρκετούς κύκλους, κυρίως ανάμεσα στους Αμερικανικούς. Ο στρατηγός [[Τζέημς Βαν Φλιτ|Βαν Φλιτ]], φεύγοντας από την Ελλάδα, τον Ιούλιο του 1950 εξέφρασε την άποψη (μέσω επιστολής στον βασιλιά) ότι, ''«...Εφόσον φοβόμαστε γενικό πόλεμο, εξαιτίας της [[Πόλεμος της Κορέας|Κορέας]], η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου ασφαλής με την παρούσα κυβέρνηση Πλαστήρα. Σε περίπτωση διεθνών περιπλοκών η κυβέρνηση αυτή θα αποτελέσει ουσιαστικά μια πέμπτη φάλαγγα του εχθρού. Οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας έχουν αρχίσει ραγδαίως να αποσυντίθενται. Τέλος, νομίζω ότι την κατάσταση θα έσωζε μόνο μια κυβέρνηση υπό τον στρατάρχη Παπάγο...»''<ref>https://www.rizospastis.gr/story.do?id=69180</ref>, προετοιμάζοντας έτσι την επόμενη πολιτική λύση.<br />
Ο ίδιος ο Πλαστήρας επιβεβαίωσε σε ομιλία του, στην Τήνο, στις 15 Αυγούστου, τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε στην διακυβέρνηση της χώρας: « Δυστυχώς κύριοι, η ειρήνευσις είναι αδύνατος υπό την παρούσαν σύνθεσιν της κυβερνήσεως. Οι μετ’ εμού κυβερνώντες δεν συμφωνούν μαζί μου. Η σύνθεσις επομένως της κυβερνήσεως δεν μου επιτρέπει να εφαρμόσω τα εξαγγελθέντα υπ’ εμού μέτρα…. Εάν είχον την πλειοψηφίαν ή εάν την αποκτήσω και σχηματίσω ομοιογενή κυβέρνησιν η πρώτη διαταγή μου θα είναι η κατάργησις της θανατικής ποινής . Η Δευτέρα η επιβολή ευρύτατης επιείκιας.»<ref>https://www.imerisia-ver.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF/19091-1950-52-%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B1</ref> Φυσικά, μετά από τέτοια δήλωση, το Κόμμα Φιλελευθέρων, δεν μπορούσε πάρει να άρει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση, και να οδηγήσει τον Πλαστήρα σε παραίτηση.
| |||