Ρομπέρτο Φαρινάτσι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Στις [[23 Μαρτίου]] του 1919, στην πλατεία Σαν Πεκόλκρο του [[Μιλάνο]] έγινε η πρώτη μαζική εκδήλωση που οδήγησε στη δημιουργία του φασιστικού κόμματος, του οποίου ο Φαρινάτσι ήταν από τους πρωτεργάτες. Παράλληλα, απασχολούνταν ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Πόπολο ντ’ Ιτάλια» (που εξέδιδε ο Μουσολίνι) στην Κρεμόνα. Μετά την επικράτηση του κινήματος και την κατάληψη της εξουσίας από τους φασίστες του Μουσολίνι, ο Φαρινάτσι αναδείχτηκε σαν ένας από τους πλέον ανελέητους και πιστούς υποστηρικτές της [[Φασιστική Ιταλία|δικτατορίας]], βάναυσος (εκτιμάται ότι υπήρξε σκληρότερος ακόμη και του ίδιου του αρχηγού του), αδιάλλακτος (ήταν ο μόνος, ουσιαστικά, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του καθεστώτος που δεν διαφοροποίησε ποτέ τη θέση του, καθ' όλη τη διάρκεια της φασιστικής 20ετίας), βίαιος προς τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και οξυδερκής, θαρραλέος και πανέξυπνος δημόσιος άνδρας, που δεν του ανατέθηκε, ωστόσο, κάποια κορυφαία κυβερνητική θέση. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικό χαρτοφυλάκιο, μόλις το 1938. Η σχέση του με το Μουσολίνι υπήρξε ταραχώδης και οι δύο άνδρες αλληλοκατηγορούνταν, συνήθως μέσω ανταλλαγής επιστολών. Υπήρξε επίσης, επίμονος αντίπαλος του στρατάρχη [[Πιέτρο Μπαντόλιο]], ακόμη και από την προπολεμική εποχή που ο τελευταίος είχε κατακτήσει την [[Αιθιοπία]].
==Εγκληματική δράση==
Ο Φαρινάτσι επιδόθηκε σε σκληρή και συστηματική τρομοκράτηση των αντικαθεστωτικών, κατηγορούμενος για κακοποιήσεις, βασανισμούς και διώξεις, ενώ βαρύνεται με τη δολοφονία του επαρχιακού συμβούλου [[Αττίλιο Μπολντόρι]]. Το μίσος του για τη σοσιαλιστική δράση εκφράστηκε έντονα στη δίκη των εκτελεστών του τολμηρού δημοκράτη [[
==Λάτρης του Άξονα==
Ο Φαρινάτσι ήταν πρόμαχος και ένθερμος θιασώτης της προσέγγισης με τη [[Ναζιστική Γερμανία]], ένας λάτρης του [[Άξονας|Άξονα]] μεταξύ [[Βερολίνο]]υ και [[Ρώμη]]ς, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, φανατικός οπαδός του ίδιου του [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] από το [[1940]], όταν τον γνώρισε διά ζώσης. Ακολούθως φέρεται να είπε «τώρα μπορώ να πεθάνω». Μετά την Ιταλική συνθηκολόγηση (Ιούλιος 1943) κατέφυγε στη Γερμανική Πρεσβεία, απαιτώντας να τον μεταφέρουν αεροπορικώς στη Γερμανία, ντυμένο με τη στολή των [[Ες Ες]]. Ακολούθως διορίστηκε υπουργός της Δημοκρατίας του Σαλό. Μετά την επικράτηση των Συμμάχων σε ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο (1945) ο Φαρινάτσι προσπάθησε να διαφύγει ξανά, αλλά στις 27 Απριλίου έπεσε στα χέρια των Ιταλών αντιστασιακών και οδηγήθηκε στην έδρα της παρτιζάνικης Ταξιαρχίας «Άντα».
| |||