Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 30:
Αν και ο Αλέξανδρος Παπάγος το πρωί της ημέρας του θανάτου του, είχε ορίσει ως αναπληρωτή Πρωθυπουργό, τον [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στέφανο Στεφανόπουλο]], ο βασιλιάς Παύλος αποφάσισε - για πολλούς λόγους, ο σημαντικότερος των οποίων ίσως, ήταν οι καλές σχέσεις του Καραμανλή με το Παλάτι, και ιδιαίτερα με την βασίλισσα [[Φρειδερίκη της Ελλάδας|Φρειδερίκη]] <ref>...«Επίσης ο Καραμανλής είχε αναπτύξει σχέσεις με τα Ανάκτορα και κατά την περίοδο που δεν βρισκόταν σε υπουργική θέση και γίνονταν οι ζυμώσεις για την δημιουργία ενός καινούριου πόλου στον χώρο της Δεξιάς γύρω από τον στρατάρχη Παπάγο. Ήταν ένας από εκείνους που προσπαθούσε να αμβλύνει τις διαφορές που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ του Θρόνου και του Παπάγου, διχάζοντας έτσι τον συντηρητικό χώρο.Έτσι όταν ξέσπασε σταδιακά η πολιτική κρίση κατά την διάρκεια του 1955, το Παλάτι και πιο συγκεκριμένα η Φρειδερίκη είχαν ήδη θετική γνώμη για τον Καραμανλή, τον οποίο τελικά αποφάσισαν να ορίσουν και ως νέο πρωθυπουργό...» Κωνσταντίνος Σκουμπόπουλος : «Θεσμικοί και μη θεσμικοί παράγοντες. Η περίπτωση της βασίλισσας Φρειδερίκης». Μεταπτυχιακή διατριβή, Α.Π.Θ., τμήμα «Πολιτικών Επιστημών», Θεσσαλονίκη, 2018 σελ. 24 http://ikee.lib.auth.gr/record/299249/?ln=el</ref>- να διορίσει ως Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Εκτός όμως από αυτό, ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πιο επιτυχημένος υπουργός της κυβέρνησης, (πραγματοποιώντας μεγάλα και αναγκαία δημόσια έργα), και δεν είχε αναμιχθεί στις δημιουργημένες εντός του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού, "φατρίες", που προσπαθούσαν να προετοιμάσουν την διαδοχή του Παπάγου.<ref>...«Ο Καραμανλής, υπουργός Δημοσίων Εργων και κατά κοινή ομολογία ο πλέον επιτυχημένος υπουργός της κυβέρνησης του στρατάρχη Παπάγου, έδειχνε να αποτελεί την ιδανική λύση προκειμένου να ξεπεραστούν τα ισχυρά εμπόδια που θα είχε να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση. Αφενός, η αποστασιοποίησή του από τις εσωκομματικές διαμάχες του Συναγερμού κατά τη διάρκεια της μακράς ασθένειας του Παπάγου και αφετέρου η απήχηση που είχε στην κοινή γνώμη, ως νέος πολιτικός που στόχευε στην ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας και του λαού, συντελούσαν στην ενίσχυση του προφίλ του έναντι όλων των άλλων επιλογών».https://www.kathimerini.gr/758369/article/epikairothta/ellada/h-anodos-toy-k-karamanlh-sthn-e3oysia</ref><br />
Η επιλογή του Καραμανλή ξεσήκωσε φυσικά θύελλα διαμαρτυριών και από τους βουλευτές κυρίως του Ελληνικού Συναγερμού αλλά και από τον Τύπο της εποχής. Ωστόσο, μετά την Πρωθυπουργοποίηση και πολύ περισσότερο μετά την ψήφο εμπιστοσύνης (200 υπέρ - 77 κατά - 19 αποχές) που έλαβε η νέα κυβέρνηση από την Βουλή, στις 12 Οκτωβρίου 1955, τα πνεύματα άρχισαν να ηρεμούν. <br />
Ο Κ. Καραμανλής έκανε σαφές ότι η κυβέρνησή του θα ήταν ολιγόμηνης διάρκειας, και πράγματι στις [[19 Φεβρουαρίου]] [[1956]] και με τον εκλογικό νόμο αλλαγμένο έτσι που να πριμοδοτεί το νέο του κόμμα<ref>...«Η πιο γνώριμη διάσταση των εκλογών του 1956 είναι το περίπλοκο και αμφισβητούμενο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής τους. Στιγματίστηκε ως «τριφασικό» από τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, η οποία, παρότι πλειοψήφησε στην κάλπη με 1.620.007 ψήφους και ποσοστό 48,15%, συγκέντρωσε πολύ λιγότερες έδρες (132) από την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος σχημάτισε τελικά κυβέρνηση με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 165 εδρών – διαθέτοντας 1.594.112 ψήφους και ποσοστό 47,38%.»</ref>, την [[ΕΡΕ]], η οποία δημιουργήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1956, [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1956|διενεργήθηκαν]] οι εκλογές που ''στερέωσαν'' τον Καραμανλή στην εξουσία της χώρας.
| |||