Μάχη του Σκρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|εικόνα=[[Εικόνα:Armoured_mobile-gun.JPG
|thumb|right|230px|λεζάντα = [[Λάφυρο]] του Ελληνικού Στρατού από τον Βουλγαρικό Στρατό στον Α' ΠΠ - 1918<br><nowiki>(αίθριο Πολεμικού Μουσείου, Αθήνα)]]</nowiki>

|αποτέλεσμα=Γαλλο Ελληνική νίκη

|πλευρά1={{flagcountry|FranceKingdom of Greece}}<br>{{flagcountry|Kingdom of GreeceFrance}}

|αρχηγός1={{flagicon|FranceKingdom of Greece}} Adolphe[[Εμμανουήλ Ζυμβρακάκης]], Δημήτριος Ιωάννου, Παναγιώτης GuillaumatΣπηλιάδης<br>{{flagicon|Kingdom of GreeceFrance}} ΕμμανουήλAuguste Χ.Clément ΖυμβρακάκηςGérôme

|strength2={{flagicon|Bulgaria}} 12 ταξιαρχίασυντάγματα<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΕ΄, χάρτης σ. 70.</ref>

|απώλειες1=441 νεκροί<br>2,227.204 τραυματίες<br>164 αγνοούμενοι<ref>Η Μάχη του Σκρα Ντι Λέγκεν, περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 69, Μάϊος 2002</ref>

|απώλειες2=600 νεκροί<br>2,313.063 αιχμάλωτοι<br><small>(συμπεριλαμβανόμενοι τραυματίες)</small><br>35 πυροβόλα και άλλα όπλα καταληφθέντα<ref name=IEE71/>

Η '''Μάχη του Σκρα''' ([[16 Μαΐου]]/[[29 Μαΐου]] - [[17 Μαΐου]]/[[30 Μαΐου]] του [[1918]]) θεωρείται μια από τις σημαντικότερες νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού στη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], καθώς η επίθεση πραγματοποιήθηκε από ελληνικές, κυρίως, δυνάμεις. Αντίπαλος ήταν ο βουλγαρικός στρατός. Η καιμάχη διεξήχθη στην [[Σκρα Κιλκίς|ομώνυμη]] σήμερα περιοχή του [[Νομός Κιλκίς|Νομού Κιλκίς]].

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η προεξοχή του Σκρα είχε οργανωθεί αμυντικά από τους Βουλγάρους οι οποίοι και παρενοχλούσαν τα συμμαχικά στρατεύματα ιδίως στην περιοχή δυτικά του [[Αξιός|Αξιού]] ποταμού. Έτσι αποφασίσθηκε από τον Γάλλο επικεφαλής, αρχιστράτηγο [[Αντόλφ Γκιγιομά|Γκιγιομά]] η κατάληψη της περιοχής από μονάδες του ελληνικού στρατού, διοικητής των οποίων ήταν ο αντιστράτηγος [[Εμμανουήλ Χ. Ζυμβρακάκης|Εμμανουήλ Ζυμβρακάκης]]. Η επίθεση διεξήχθη από πέντε συνολικά συντάγματα πεζικού, το 5ο και το 6ο της Μεραρχίας Αρχιπελάγους (υπό τον υποστράτηγο Δημήτριο Ιωάννου), πλαισιούμενα δεξιά (Α) από το 7ο και 8ο της Μεραρχίας της Κρήτης (υπό τον υποστράτηγο Παναγιώτη Σπηλιάδη) και αριστερά (Δ) από το 1ο σύνταγμα της Μεραρχίας των Σερρών (υπό τον υποστράτηγο [[Επαμεινώνδας Ζυμβρακάκης|Επαμ. Ζυμβρακάκη]]), με συνολικό αριθμό 14.546 μαχητές πεζικού, υποστηριζόμενοι από 287 βαρέα και ελαφρά πυροβόλα.

Οι Βούλγαροι διέθεταν επίσης πέντε συντάγματα πεζικού, από τα οποία 2 στην περιοχή της προεξοχής, υποστηριζόμενα από ισχυρό βαρύ και ελαφρό πυροβολικό.

Στις 16 Μαΐου/29 Μαΐου του 1918, και από της 5ης ώρας πρωινής, άρχισε η προπαρασκευή του ελληνικούσυμμαχικού πυροβολικού για την καταστροφή των διαφόρων αμυντικών εγκαταστάσεων ενώ τα συντάγματα που ήταν έτοιμα για την επίθεση εξόρμησαν το πρωί της επομένης (17 Μαΐου) καλυπτόμενα από κινητό φραγμό του πυροβολικού<ref name=IEE70/>. Η βουλγαρική αντίδραση ήταν επίσης ισχυρή, πλην όμως, η ορμή του ελληνικού στρατού ήταν τόση που υπερφαλάγγισε την βουλγαρική αντίσταση και στις 06.30 το Σκρα είχε καταληφθεί. Βέβαια οι Βούλγαροι υπερασπίσθηκαν με πείσμα τις θέσεις τους και το απόγευμα της 17ης Μαΐου επεχείρησαν λυσσώδεις αντεπιθέσεις, ιδίως κατά του 5ου Συντάγματος πεζικού της Μεραρχίας της Κρήτης, που όλες όμως τελικά αποκρούσθηκαν.

Η νίκη του Σκρα θεωρήθηκε ισχυρότατο πλήγμα για τους Βουλγάρους και μέγα κατόρθωμα του ελληνικού στρατού. Συγκεκριμένα ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Γκυγιωμά, που είχε εν τω μεταξύ αντικαταστήσει τον στρατηγό Σαράιγ από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, χαρακτήρισε το ελληνικό πεζικό ως «''πεζικό απαράμιλλης ανδρείας και έξοχης ορμητικότητας''». Το σημαντικότερο, όμως, αποτέλεσμα της μάχης ήταν η αύξηση της εμπιστοσύνης των Συμμάχων προς τις δυνατότητες του ελληνικού στρατού, καθώς και η αποκάλυψη της κάμψης του ηθικού του βουλγαρικού στρατού. Αυτές οι διαπιστώσεις ενίσχυσαν την ιδέα για ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας των Συμμάχων στο Μακεδονικό μέτωπο, η οποία και υλοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1918.<ref name=IEE71>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμοςτ. ΙΕ΄, σελίδασ. 71, 1978.</ref>