|
| νομοθετικό_σώμα_κατάσταση = κυβέρνηση σχετικής πλειοψηφίας {{Composition bar|hex={{Ένωσις Κέντρου/meta/color}}|138|300}}
| αντιπολίτευση_κόμμα = [[ΕΡΕ]]
| αντιπολίτευση_ηγέτης = [[ΚωνσταντίνοςΠαναγιώτης ΚαραμανλήςΚανελλόπουλος]] (αντικαταστάτης Κ. Καραμανλή)
| εκλογή = [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1963]]
| τελευταία_εκλογή =
}}
Η '''Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963''' ([[8 ΝοεμβρίουΝοέμβριος]] - [[1963Δεκέμβριος]] – [[30 Δεκεμβρίου1963]] 1963) ανέλαβε απόμετά την [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη 1963]] μετά τη νίκη του κόμματος της [[Ένωσις Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] του [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεωργίου Παπανδρέου]] στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1963|εκλογές τουτης 3ης Νοεμβρίου 1963]].<br />
ΣτιςΑν και η Ένωση Κέντρου κατάφερε να πρωτεύσει στις εκλογές, ωστόσο δεν κατάφερε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, καθώς είχε κερδίσει μόνο τις 138 από τις απαιτούμενες 151 έδρες του Κοινοβουλίου. Ωστόσο, στηριζόμενος στους ψήφους της [[ ΕΔΑ]] που είχε αναδειχτεί τρίτο κόμμα (28 έδρες), πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 16 Δεκεμβρίου ]] 1963. <ref>https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/178680_1963-kybernisi-me-anohi-i-enosi-kentroy</ref>. Την ίδια ημέρα, ο βασιλιάς Παύλος εκφώνησε στην κατάμεσηκατάμεστη [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] τον «Λόγο του Θρόνου », έχοντας δεξιά του τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και αριστερά του τον διάδοχο [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνο Β']]. Ο λόγοςΛόγος αυτός προκάλεσε μάλιστατην και βολέςδυσαρέσκεια του προσωρινού αρχηγού της Ε.Ρ.Ε. [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλου]], επειδή η βασιλική ομιλία περιελάμβανε την εκτίμηση ότι ''«δια των τελευταίων εκλογών παγιούται ο ομαλός πολιτικός βίος της χώρας»'', πράγμα που εκλήφθη ως υπονοούμενο για τις αμφιλεγόμενες [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές του 1961]]<ref>«Η βραχύβια κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου», ''Ιστορικό Λεύκωμα 1963'', σς. 76-79, εκδ. «Καθημερινή» (1997)</ref> . Μία εβδομάδα αργότερα η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε, αρνούμενη την υποστήριξη της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|Ε.Δ.Α.]]< refbr name="dimitr">{{Cite book| author = Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος| title = Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004| location = Αθήνα| year = 2004| pages = 78| url = http:/ /www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| first = | page = | accessdate = 2012-02-05| archiveurl = https://web.archive.org/web/20110812091636/http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| archivedate = 2011-08-12| url-status = dead}}</ref> . ▼Όμως, ο Γεώργιος Παπανδρέου που δεν ήθελε να εξαρτάται πολιτικά από τις ψήφους τις ΕΔΑ, αποφάσισε να παραιτηθεί προκειμένου να προκηρυχτούν εκ νέου εκλογές, στοχεύοντας αυτήν τη φορά στην αυτοδυναμία. Ο βασιλιάς Παύλος, μετά την παραίτηση Παπανδρέου έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στον αναπληρωτή αρχηγό της ΕΡΕ, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο οποίος όμως επέστρεψε την εντολή άπρακτος, οπότε δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για νέες εκλογές.
* ''«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου»'' : [[Ιωάννης Τούμπας]]
* ''«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου»'' : Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος]] (από 5 Δεκεμβρίου)
Η κυβέρνηση σχηματίστηκε με σχετική και όχι απόλυτη πλειοψηφία (138 της Ένωσης Κέντρου έναντι 132 βουλευτών της [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις|Ε.Ρ.Ε.]] Στην κυβέρνηση ο Γ. Παπανδρέου κράτησε τους Δ. Παπανικολόπουλο (υπουργό Εθνικής Αμύνης) και Γ. Παναγιωτόπουλο (υφυπ. Εσωτερικών) από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη, ύστερα από συμφωνία του Παπανδρέου με το Παλάτι.
Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, στις [[11 Νοεμβρίου]], ο πρωθυπουργός δέχθηκε την ηγεσία των [[Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις|ενόπλων δυνάμεων]] την οποία του παρουσίασε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτριος Παπανικολόπουλος, ο οποίος, ως έμπιστος των Ανακτόρων, διατήρησε και στη νέα πολιτική κυβέρνηση το αξίωμα που του είχε εμπιστευθεί ο [[Παύλος της Ελλάδας|βασιλιάς Παύλος]] και στην προηγούμενη [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη 1963|υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη]]. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι θέλει τις ένοπλες δυνάμεις μακριά από την πολιτική και την πολιτική μακριά από τις ένοπλες δυνάμεις, ενώ ο υπουργός τον διαβεβαίωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν πιστές στον όρκο τους, τον βασιλιά και τη νόμιμη κυβέρνηση. Στις [[26 Νοεμβρίου]] ο Γ. Παπανδρέου δέχθηκε τον πρεσβευτή της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]] σερ Ραλφ Μάρεϊ με τον οποίο συζήτησαν διμερή θέματα και το Κυπριακό. Στο μεταξύ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], ο οποίος βρισκόταν με τη βασίλισσα [[Φρειδερίκη της Ελλάδας|Φρειδερίκη]] στις [[Η.Π.Α.]] για την κηδεία του προέδρου [[Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι]], συναντήθηκε με τον [[Η.Π.Α.|Αμερικανό]] υπουργό Εξωτερικών [[Ντην Ρασκ]].
▲Στις [[16 Δεκεμβρίου]], ο βασιλιάς Παύλος εκφώνησε στην κατάμεση [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] τον Λόγο του Θρόνου, έχοντας δεξιά του τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και αριστερά του τον διάδοχο [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνο Β']]. Ο λόγος αυτός προκάλεσε μάλιστα και βολές του αρχηγού της Ε.Ρ.Ε. [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλου]], επειδή η βασιλική ομιλία περιελάμβανε την εκτίμηση ότι ''«δια των τελευταίων εκλογών παγιούται ο ομαλός πολιτικός βίος της χώρας»'', πράγμα που εκλήφθη ως υπονοούμενο για τις αμφιλεγόμενες [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές του 1961]]<ref>«Η βραχύβια κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου», ''Ιστορικό Λεύκωμα 1963'', σς. 76-79, εκδ. «Καθημερινή» (1997)</ref>. Μία εβδομάδα αργότερα η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε, αρνούμενη την υποστήριξη της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|Ε.Δ.Α.]]<ref name="dimitr">{{Cite book| author = Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος| title = Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004| location = Αθήνα| year = 2004| pages = 78| url = http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| first = | page = | accessdate = 2012-02-05| archiveurl = https://web.archive.org/web/20110812091636/http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| archivedate = 2011-08-12| url-status = dead}}</ref>.
Στις [[30 Δεκεμβρίου]] [[1963]] ανέλαβε η [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963]].
| 