Νίκος Κιτσίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
30blatt (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 7:
Ο Νίκος Κιτσίκης γεννήθηκε στο [[Ναύπλιο]]. Ήταν υιός του προέδρου [[Εφετείο (Ελλάδα)|Εφετών]] Ναυπλίου Δημήτρη Νικολάου Κιτσίκη (1850-1898) και της Κασσάνδρας Χατσοπούλου, αδελφής του βουλευτή Ευρυτανίας [[Δημήτρης Χατσόπουλος|Δημήτρη Χατσόπουλου]]. Η [[Οικογένεια Κιτσίκη]] προερχόταν από το χωριό Σκόπελος της [[Λέσβος|Λέσβου]] απ' όπου έφυγαν το 1865 για να εγκατασταθούν στην Αθήνα. Ο Δημήτρης Κιτσίκης έκτισε το 1887 τριώροφη ιδιόκτητη οικία στην Αθήνα όπου ζούσε η οικογένειά του. Η αδελφή του Καλλιόπη παντρεύτηκε τον Νικόλαο Παντελάκη.
 
Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο απ' όπου απεφοίτησε το 1907, πρώτος στην τάξη του. Πήρε την μοναδική υποτροφία του Αβερωφείου κληροδοτήματος, κατόπιν διαγωνισμού και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, το Technische Hochschule, Charlottenburg. Στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Παρίσι, παρηκολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και μαθηματικών του μεγάλου γάλλου μαθηματικού Henri Poincaré. Το 1936 αναγορεύθηκε doctor honoris causa του Πολυτεχνείου του Βερολίνου, "για τις πολυάριθμες εξαίρετες επιστημονικές εργασίες του", όπως αναγράφει το διδακτορικό του.
 
Μετά το τέλος των σπουδών του, εργάστηκε ως μηχανικός σε γερμανική εταιρεία στο Βερολίνο (1911-1913) και το 1913 επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] εθελοντικά για να πάρει μέρος ως απλός στρατιώτης στον [[Β' Βαλκανικός Πόλεμος|Β' Βαλκανικό Πόλεμο]]. Το 1916, σε ηλικία 29 ετών, εξελέγη τακτικός καθηγητής σιδηρών γεφυρών και έργων εκ σιδηροπαγούς σκυροδέματος του ΕΜΠ. Είναι ο δημιουργός του κλάδου της Στατικής. Εγκαινίασε τις νεώτερες μεθόδους, όπως η φωτοδιαγνωστική.
 
Διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής Δημοσίων Έργων το 1917-1920 με υπουργό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και βοήθησε στην μετάκληση στην Ελλάδα γνωστών Ελλήνων μηχανικών του εξωτερικού, συνέβαλε δε στην ανοικοδόμηση της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]. Το 1921-1928, ως τεχνικός διευθυντής της βρετανικής εταιρείας Μακ Αλπάιν ([[:en:Sir Robert McAlpine|McAlpine]]) (1921-1928) κατασκεύασε το [[Ηράκλειο Κρήτης|λιμάνι του Ηρακλείου]]. Προς τιμήν του, το 2003, ανηγέρθη στο λιμάνι το άγαλμά του. Στην πόλη αυτή γνώρισε την γυναίκα του, την Ηρακλειώτισσα Μπεάτα Πετυχάκη, την μελλοντική [[Μπεάτα Κιτσίκη]] (1907-1986), που αργότερα έγινε γνωστή στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Αντίσταση]] ως αγωνίστρια του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου]] (ΕΑΜ) και στον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφύλιο]] στον [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|Δημοκρατικό Στρατό]] (ΔΣΕ) και [[Θανατική ποινή|καταδικάσθηκε σε θάνατο]] το 1948 ως μέλος του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας|Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος]] (ΚΚΕ).
 
Τὸ 1931 και πάλι το 1935 εξελέγη παμψηφεί πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και ξεκίνησε πρόγραμμα για την βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Οι διαλέξεις του στην Αρχαιολογική Εταιρεία έμειναν ιστορικές επειδή έθεσαν τις βάσεις για όλα τα μετέπειτα ελληνικά αναπτυξιακά προγράμματα. Εξεδόθηκαν σε βιβλίο 2.000 σελίδων, με τον γενικό τίτλο "Η οικονομική έρευνα των μεγάλων τεχνικών ζητημάτων", και τις είχαν παρακολουθήσει ανελλιπώς ο πρωθυπουργός [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] και [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Δεκεμβρίου 1929|μέλη του υπουργικού συμβουλίου]].Την ίδια εποχή εξελέγη παμψηφεί γερουσιαστής του τεχνικού κόσμου (1929-1935) και μετά, για οκτώ χρόνια (1937-1945) υπήρξε τεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ). Υπήρξε από το 1937 μέχρι το 1945, εκλεγμένος παμψηφεί, αντιπρύτανης και πρύτανης του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
 
== Πολιτική και ιδεολογική δράση ==