Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 26:
}}
Η '''Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967''' ([[Απρίλιος]] - [[Δεκέμβριος]] [[1967]]) ήταν η πρώτη κυβέρνηση
==Συνθήκες σχηματισμού της κυβέρνησης==
{{Κύριο|Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου}}
Αφού οι πραξικοπηματίες έχοντας τον έλεγχο μονάδων του Στρατού Ξηράς ([[Τεθωρακισμένα (Ελλάδα)|Τεθωρακισμένα]], [[Στρατονομία (Ελλάδα)|ΕΣΑ]] και [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων|Ευέλπιδες]]), κατέλαβαν στρατηγικής σημασίας σημεία της Αθήνας (Πεντάγωνο, Αεροδρόμιο, ΟΤΕ, ΕΙΡ, Ανάκτορα), συνέλαβαν τον μέχρι τότε Πρωθυπουργό, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, καθώς και πολιτικούς αρχηγούς (Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου, Παναγής Παπαληγούρας, Ηλίας Ηλιού, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Μανώλης Γλέζος, Λεωνίδας Κύρκος κ.α. ) καθώς και 8. 270 πολίτες αριστερών κυρίως πεποιθήσεων οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στον Ιππόδρομο, το γήπεδο Καραϊσκάκη και το γήπεδο της ΑΕΚ, περικύκλωσαν τα Ανάκτορα του Τατοϊου όπου διέμενε τότε ο Βασιλιάς, και η ηγετική τριανδρία (Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός) απαίτησαν από τον Βασιλιά την νομιμοποίηση του Πραξικοπήματος. <ref>Φώτος Λαμπρινός : «ΧΟΥΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ; ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (1967-1974)», εκδ. "Καστανιώτης, 2013 [https://books.google.gr/books?id=8I52BQAAQBAJ&pg=PT38&lpg=PT38&dq=%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7+%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85+%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1&source=bl&ots=CffusIxUL4&sig=ACfU3U0Xp8VFtz5D7ttQJcMFLMXcPNWKJg&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiZqpKuipPpAhXGmIsKHezCDME4ChDoATADegQIChAB#v=onepage&q=%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1&f=false]</ref>
O [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|βασιλιάς Κωνσταντίνος]] την ίδια μέρα όρκισε την πρώτη χουντική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του [[Άρειος Πάγος|Αρείου Πάγου]] [[Κωνσταντίνος Κόλλιας|Κωνσταντίνο Κόλλια]]. Ο Κωνσταντίνος υποστήριξε αργότερα ότι υπήρξε δέσμιος, «αιχμάλωτος των χουντικών»,<ref>{{cite book|author=Βασιλεύς Κωνσταντίνος|title=Χωρίς τίτλο|pages=240-241|volume=B΄|publisher=Έκδοση εφ. ''[[Το Βήμα]]''|location=Αθήνα|year=2015|isbn=978-960-503-694-2|others=Συγγραφική αρωγή: Γιώργος Π. Μαλούχος}}</ref> χωρίς δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης και εξαναγκάστηκε να ορκίσει την κυβέρνηση των πραξικοπηματιών. Ισχυρίστηκε ότι οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος, Γεώργιος Παπαδόπουλος, [[Στυλιανός Παττακός]] και [[Νικόλαος Μακαρέζος]], όταν τον επισκέφτηκαν στα ανάκτορα του [[Τατόι|Τατοΐου]] απαίτησαν να ορκίσει κυβέρνηση της αρεσκείας τους και να νομιμοποιήσει την ανατροπή του πολιτεύματος.<ref>''Χωρίς τίτλο'', '''Β΄''', σελ. 240-241.</ref> Τον πίεζαν να ορίσει πρωθυπουργό τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του [[ΓΕΣ]] (Α/ΓΕΣ) στρατηγό [[Γρηγόριος Σπαντιδάκης|Γρηγόριο Σπαντιδάκη]],<ref name=Kostantinos-253>''Χωρίς τίτλο'', '''Β΄''', σελ. 253.</ref> ο οποίος θεωρείτο άνθρωπος των Ανακτόρων, αλλά είχε τελικά συνταχθεί μαζί τους, ή επεδείκνυε -έστω, κατά τον Κωνσταντίνο- επαμφοτερίζουσα στάση, όχι ξεκάθαρη.<ref>''Χωρίς τίτλο'', '''Β΄''', σελ. 241.</ref> Τελικά, ο Κωνσταντίνος, σύμφωνα με τις μεταγενέστερες εξηγήσεις για τη στάση του, απέρριψε την υποψηφιότητα του Σπαντιδάκη και αντιπρότεινε τον έμπιστο του Παλατιού Κων. Κόλλια, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ήλπιζε -κατά τη διήγηγσή του πάντοτε- ότι έτσι «θα κέρδιζ[ε] χρόνο δίνοντας την ευκαιρία σε άλλες [μη πιστές στη Χούντα] αξιόμαχες μονάδες [των ενόπλων δυνάμεων] να αντιληφθούν ότι [ήταν] εναντίον του πραξικοπήματος».<ref name=Kostantinos-253/>
| |||