Μάχη του Λεβιδίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
επέκταση |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}{{μάχη
| εικόνα =
| λεζάντα =
Γραμμή 18 ⟶ 16 :
| απώλειες2 =
}}
Η '''Μάχη του Λεβιδίου''' (14 Απριλίου 1821) ήταν
== Σύσταση στρατοπέδων γύρω από την Τριπολιτσά και ήττες των Ελλήνων ==
Τα επαναστατικά τμήματα των Ελλήνων είχαν πάθει πανωλεθρία και είχαν χάσει το ηθικό τους. Πολλοί αγωνιστές λιποτάκτησαν και ανέβηκαν στα βουνά. Οι Καλαβρυτινοί που μόλις πριν από λίγες ημέρες είχαν απελευθερωθεί έσπευσαν να πάρουν μέρος και σε άλλες μάχες. Οι αρχηγοί [[Οικογένεια Πετιμεζά|Πετιμεζαίοι]], [[Ασημάκης Σκαλτσάς|Σκαλτσάς]], [[Γεώργιος Λεχουρίτης|Λεχουρίτης]], [[Σωτήρης Χαραλάμπης|Χαραλάμπης]], [[Αναγνώστης Στριφτόμπολας|Στριφτόμπολας]], [[Καρασπύρος]], [[Νικόλαος Χριστοδούλου|Σολιώτης]] και άλλοι, συγκέντρωσαν 800 παλλικάρια και μαζεύτηκαν στο [[Λεβίδι Αρκαδίας|Λεβίδι]]. Εκεί προστέθηκαν και άλλοι από την [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολη]] υπό τον Αβράλη. Οι Τουρκικές αρχές, μόλις πληροφορήθηκαν την συνάθροιση τόσων Ελλήνων επαναναστατών έστειλαν ισχυρή δύναμη που ξεκίνησε από την Τρίπολη στις 3 μετά τα μεσάνυχτα και έφτασε στο [[Λεβίδι Αρκαδίας|Λεβίδι]] με το χάραγμα. Οι περισσότεροι Έλληνες μόλις είδαν τους Τούρκους έτρεξαν στα γύρω βουνά, και στο [[Λεβίδι Αρκαδίας|Λεβίδι]] έμειναν μόνο 60 με τους αρχηγούς, που κλείστηκαν σε μερικά σπίτια αποφασιμένοι να αγωνιστούν μέχρι τέλους. Η σφοδρή μάχη που ακολούθησε διήρκεσε επτά ώρες. Όλες οι έφοδοι των Τούρκων αποκρούστηκαν. Τελικά μπήκαν στα κατώγια των πολιορκουμένων σπιτιών και έκαναν μεγάλη ζημιά, φέρνοντας τους Έλληνες σε δύσκολη θέση. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν φωνές και πυροβολισμοί από την κατεύθυνση των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]]. Έφθασαν ο [[Ασημάκης Σκαλτσάς|Σκαλτσάς]] από τα [[Κάτω Λουσοί Αχαΐας|Σουδενά]], ο [[Δημήτρης Πλαπούτας|Πλαπούτας]], ο Τσαφατίνος, ο [[Νικόλαος Πετιμεζάς|Νικολός Πετιμεζάς]] και άλλοι. Οι Τούρκοι βρέθηκαν μέσα σε δύο μέτωπα και υπέστησαν μεγάλες απώλειες με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την μάχη.▼
Οι Έλληνες επαναστάτες υπέστησαν σημαντική ήττα από τους Τούρκους της Τριπολιτσάς, όταν η τελευταία έλυσαν την πολιορκία του [[Κάστρο της Καρύταινας|Κάστρου της Καρύταινας]], στις 31 Μαρτίου 1821. Παρά την αποτυχία αυτή, και παρά την αντίθετη γνώμη των υπόλοιπων αρχηγών που προτιμούσαν να δώσουν προτεραιότητα στην εκπόρθηση των μεσσηνιακών κάστρων, ο [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης]], επέμεινε στη στρατηγική σημασία τηςκατάληψης της Τριπολιτσάς, νευραλγικού κέντρου της οθωμανικής παρουσίας στην Πελοπόννησο. Έτσι συνέστησε, στην Πιάνα, το πρώτο στρατόπεδο το οποίο αποσκοπούσε στον αποκλεισμό της πόλης. Παρά τη διάλυση του πρώτου εκείνου στρατοπέδου από τους Τούρκους, καθώς και τη διάλυση του αντίστοιχου στρατοπέδου στη Βλαχοκερασιά, στις 10 Απριλίου, σταδιακά το σχέδιο του Κολοκοτρώνη έγινε αποδεκτό από τους άλλους οπλαρχηγούς. Όμως, οι αρχικές αποτυχίες των Ελλήνων είχαν τέτοια επίδραση στο ηθικό των επαναστατών που η απλή εμφάνιση των Τούρκων έσπερνε τον πανικό.
▲
==Απολογισμός της μάχης==
| |||