Μάχη του Λεβιδίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μάχη του Λεβιδίου''' (14 Απριλίου 1821) ήταν μάχη της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση τους 1821]]. Έλαβε χώρα στο [[Λεβίδι Αρκαδίας]]. Ήταν η πρώτη νίκη των Ελλήνων κατά των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τούρκων]], από την έναρξη της πολιορκίας της Τριπολιτσάς, κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση του 1821]]. Έλαβε χώρα στο [[ΛεβίδιΤρίπολη Αρκαδίας|Τριπολιτσάς]].

Οι Έλληνες επαναστάτες υπέστησαν σημαντική ήττα από τους Τούρκους της Τριπολιτσάς, όταν ηοι τελευταίατελευταίοι έλυσαν την πολιορκία του [[Κάστρο της Καρύταινας|Κάστρου της Καρύταινας]], στις 31 Μαρτίου 1821. Παρά την αποτυχία αυτή, και παρά την αντίθετη γνώμη των υπόλοιπων αρχηγών που προτιμούσαν να δώσουν προτεραιότητα στην εκπόρθηση των [[Μεσσηνία|μεσσηνιακών]] κάστρων, ο [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης]], επέμεινε στη στρατηγική σημασία τηςκατάληψηςτη ςκατάληψης της Τριπολιτσάς, νευραλγικού κέντρου της οθωμανικής παρουσίας στην Πελοπόννησο.<ref name=":0">''Ιστορία του Ελληνικού ¨Εθνους'', σ. 103</ref> Έτσι συνέστησε, στην [[Πιάνα Αρκαδίας|Πιάνα]], το πρώτο στρατόπεδο το οποίο αποσκοπούσε στον αποκλεισμό της πόλης. Παρά τη διάλυση του πρώτου εκείνου στρατοπέδου από τους Τούρκους, καθώς και τη διάλυση του αντίστοιχου στρατοπέδου στη [[Βλαχοκερασιά Αρκαδίας|Βλαχοκερασιά]], στις 10 Απριλίου, σταδιακά το σχέδιο του Κολοκοτρώνη έγινε αποδεκτό από τους άλλους οπλαρχηγούς. Όμως, οι αρχικές αποτυχίες των Ελλήνων είχαν τέτοια επίδραση στο ηθικό των επαναστατώντους που και η απλή εμφάνιση των Τούρκων έσπερνε τον πανικό.<ref name=":0" />

Ένα από τα στρατόπεδα που είχαν συσταθεί γύρω από την Τριπολιτσά ήταν αυτό στο Λεβίδι. Είχε συσταθεί από τους [[Καλάβρυτα|Καλαβρυτινούς]] οπλαρχηγούς, μαζί με τον [[Κωνσταντίνος Πετιμεζάς|Κωνσταντίνο Πετμεζά]] και τους ντόπιους [[Παναγιώτης Αρβαλής|Π. Αρβάλη]] και Γ.[[Γεώργιος Μπηλίδας|Γεώργιο Μπηλίδα]]. Αργότερα κατέφθασαν ενισχύσεις υπό τους [[Σωτήρης Χαραλάμπης|Σωτήρη Χαραλάμπη]], [[Αναγνώστης Στριφτόμπολας|Αναγνώστη Στριφτόμπολα]], τον [[Νικόλαος Χριστοδούλου|Νίκο Σολιώτη]] από την Κόρινθο, και τον [[Σωτήριος Θεοχαρόπουλος|Σ. Θεοχαρόπουλο]].<ref name=":1">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ. 106.</ref>

Τη νύχτα της 13ης προς 14η Απριλίου, οι Τούρκοι, με αναπτερωμένο το ηθικό, μετά τις προηγούμενες νίκες τους, εξόρμησαν κατά του στρατοπέδου στο Λεβίδι, με 3.000 περίπου πεζούς και ιππείς<ref name=":0" />. Όταν έγιναν αντιληπτοί από τις ελληνικές φρουρές, οι επαναστάτες ζήτησαν βοήθεια από το γειτονικό στρατόπεδο στο Διάσελο της [[Αλωνίσταινα Αρκαδίας|Αλωνίσταινας]]. και από τον [[Ασημάκης Σκαλτσάς|Ασημάκη Σκαλτσά]], στο Κακούρι (σημ. [[Αρτεμίσιο Αρκαδίας|Αρτεμίσιο]]). Ταυτόχρονα, ο Χαραλάμπης με ισχυρό σώμα ενόπλων, και ο Στριφτόμπολας, κατέλαβαν θέσεις πάνω από το χωριό ώστε να εμποδίσουν την είσοδο των Τούρκων. Ωστόσο, οι περισσότεροι παράτησαν τις θέσεις τους όταν εμφανίστηκε το τουρκικό ιππικό, ενώ μάταια προσπαθούσαν να τους μεταπείσουν οι Χαραλάμπης, Θεοχαρόπουλος, Αρβάλης.<ref name=":1" /> Έμειναν 70 πολεμιστές υπό τους [[Οικογένεια Πετιμεζά|Πετμεζαίους]], Σολιώτη, Στριφτόμπολα και [[Καρασπύρος|Καρασπύρο]], οι οποίοι οχυρώθηκαν, όπως-όπως, σε σπίτια του χωριού. Οι Τούρκοι επιτέθηκαν με ορμή αλλά και οι Έλληνες αντιστάθηκαν με επιτυχία. Έξω από το σπίτι όπου είχε οχυρωθεί ο Στριφτόμπολας έγινε η αιματηρότερη συμπλοκή, όπου σκοτώθηκαν οι περισσότεροι Τούρκοι, και εκεί έπεσε ηρωικά και ο Στριφτόμπολας.<ref name=":1" />

Τελικά, άρχισαν να φτάνουν στο σημείο της μάχης οι ενισχύσεις από τα άλλα ελληνικά στρατόπεδα, με επικεφαλής τους [[Δημήτρης Πλαπούτας|Δημήτρη Πλαπούτα]], [[Ηλίας Σαλαφατίνος|Ηλία Τσαλαφατίνο]], [[Νικόλαος Πετιμεζάς|ΝικολόςΝικολό Πετμεζά]] , καθώς και ο Σκαλτσάς. Με τις ενισχύσεις αυτές ενώθηκαν και οι άνδρες των Χαραλάμπη, Θεοχαρόπουλου, Αρβάλη, οι οποίοι βρίσκονταν στα γύρω υψώματα. Οι Τούρκοι βρέθηκαν μέσαανάμεσα σε δύο μέτωπα και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, πανικόβλητοι, τη μάχη, πανικόβλητοι, για να κλειστούν στην Τριπολιτσά.<ref name=":1" />