Ισαβέλλα Β΄ της Ισπανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
Όλα αυτά οδήγησαν στην επανάσταση του [[1868]], που μετά από μία μικρή αντίσταση των στρατηγών της, εκθρονίστηκε. Άλλα γεγονότα της βασιλείας της Ισαβέλλας Β΄ ήταν ο πόλεμος με το [[Μαρόκο]], επαναστατικές εξεγέρσεις στην [[Κούβα]], το [[Πουέρτο Ρίκο]] και πολλές πρόοδοι στα δημόσια έργα, ιδιαίτερα στο οδικό δίκτυο, ώστε να διευκολυνθούν οι εμπορικοί δρόμοι.
 
Μετά την εξορία της ([[1868]]), οι [[Ισπανοί]] εκμεταλλεύτηκαν τον [[Γαλλοπρωσικός πόλεμος|Γαλλο-Πρωσσικό πόλεμο]] και βρήκαν ως υποψήφιο μνηστήρα τον [[Λεοπόλδος του Χοεντσόλερν|Λεοπόλδο]] πρίγκιπα του [[Χοεντσόλερν]], κάτι που ο [[Γάλλοι|Γάλλος]] [[Ναπολέων Γ΄]] της Γαλλίας δεν επέτρεψε, υποστήριζε όμως ο Γερμανός [[Όττο φον Μπίσμαρκ]] καγκελάριος της Γερμανίας.
 
Η Ισαβέλλα εγκαταστάθηκε και ιδιώτευσε στο [[Παρίσι]], αφού χώρισε από τον ομοφυλόφιλο σύζυγό της, μένοντας παρ' όλα αυτά φίλη μαζί του μέχρι τον θάνατό του ([[1902]]). Το [[1870]] παραιτήθηκε από τα δικαιώματαδικαιώματά της στον Ισπανικό θρόνο για λογαριασμό του μοναδικού της γιου της, Αλφόνσου ΙΒ΄. Παρέμεινε στο [[Παρίσι]], παρά την άνοδο του γιου της στον Ισπανικό θρόνο. Μία φορά επανήλθε, αλλά ο δόλιος χαρακτήρας της την περιέπλεξε σε νέες σκευωρίες και διώχθηκε οριστικά, κάνοντας μόνο πολύ προσωρινές επισκέψεις.
 
Τις τελευταίες ημέρες της ζωής της βρέθηκε αντιμέτωπη με τα συζυγικά προβλήματα τής μικρότερης κόρης της Ευλαλίας.