Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον Drakos118 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό CubicStar Ετικέτα: Επαναφορά |
→Δικτατορία Παγκάλου: Προσθήκη κεφαλαίου με παραπομπή |
||
Γραμμή 128:
Στις [[3 Ιανουαρίου]] [[1926]] παραιτήθηκε ο ναύαρχος [[Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος]] από το Υπουργείο των Ναυτικών, ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του Πάγκαλου. Τον Φεβρουάριο αποτράπηκε η πραγματοποίηση κινήματος από τον [[Γεώργιος Κονδύλης|Κονδύλη]]. Στις [[15 Μαρτίου]] παραιτήθηκε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Παύλος Κουντουριώτης]], διαμαρτυρόμενος για τις αυθαιρεσίες της δικτατορίας Πάγκαλου. Η είδηση της παραίτησής του κυκλοφόρησε τρεις μέρες αργότερα, καθώς δεν δημοσιεύθηκε αμέσως για λόγους σκοπιμότητας. Ο Πάγκαλος αμέσως προκήρυξε εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου, προερχόμενου αυτή τη φορά από το λαό. Τα δημοκρατικά κόμματα όμως δεν κατάφεραν να εκμεταλλευθούν αυτή την ευκαιρία. Ο [[Κωνσταντίνος Δεμερτζής]], τον οποίο πρότειναν για την προεδρία, δεν είχε μεγάλη απήχηση στο λαό, ενώ η αποχή που ζήτησαν δεν είχε αποτέλεσμα. Ο Πάγκαλος εξελέγη άνετα πρόεδρος της Δημοκρατίας, λαμβάνοντας 782.589 ψήφους έναντι 56.126 του Δεμερτζή. Έτσι στις [[18 Απριλίου]] ορκίστηκε πρόεδρος της Δημοκρατίας, διατηρώντας παράλληλα το αξίωμα του πρωθυπουργού.
Τον Ιούλιο του 1926 άρχισαν οι προσπάθειες για την εύρεση κάποιου που θα αναλάμβανε την πρωθυπουργία. Αρχικά η πρόταση σχηματισμού κυβέρνησης ανατέθηκε στον [[Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Αντιστράτηγος)|Λεωνίδα Παρασκευόπουλο]], που γι' αυτόν τον λόγο ήρθε στην Αθήνα από το Παρίσι. Την τελευταία στιγμή όμως άλλαξε γνώμη και αρνήθηκε. Και ενώ όλα έδειχναν ότι κυβέρνηση θα σχημάτιζε ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Πάγκαλος διόρισε στις [[19 Ιουλίου]] του [[1926]] πρωθυπουργό τον [[Αθανάσιος Ευταξίας|Αθανάσιο Ευταξία]]. Για μια από τις πράξεις που επικρίθηκε, αλλά και σχολιάστηκε ειρωνικά ο Πάγκαλος από τους σύγχρονούς του ιστορικούς, ήταν η απονομή στον εαυτό του του Μεγαλόσταυρου του Σωτήρος.<ref>{{cite book|author=Τάσος Βουρνάς |year=2005 |title=Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας |location=Αθήνα |publisher=Πατάκης |volume=Β΄ |page=331 |isbn= 960-600-525-9}}</ref>.
====Φυσιογνωμία του καθεστώτος Παγκάλου====
Το καθεστώς του στρατηγού Πάγκαλου στερούνταν ιδεολογικής βάσης, ενώ δεν διέθετε λαϊκό έρεισμα. Γνωρίζοντάς το, ο ίδιος ο δικτάτορας προσπάθησε να του αποδώσει χαρακτηριστικά άλλων ολιγαρχικών ή δικτατορικών κυβερνήσεων της εποχής του, όπως εκείνης του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] ή του [[Πρίμο Ντε Ριβέρα]] κλπ. Επιπλέον, με επανειλημμένες προσπάθειές του, ο Πάγκαλος επιχείρησε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του εξουσίες παρόμοιες με αυτές του [[Πρόεδρος των ΗΠΑ|Προέδρου των ΗΠΑ]] αλλά απέτυχε, καθώς οι έγκριτοι συνταγματολόγοι στους οποίους απευθύνθηκε του κατέστησαν σαφές πως κάτι τέτοιο ήταν ανεφάρμοστο. Γενικά ο Πάγκαλος, ο οποίος θεωρούσε ότι επειδή υπήρξε καλός στρατιωτικός ηγέτης θα μπορούσε να ηγηθεί της χώρας του και σε πολιτειακό επίπεδο, ως πολιτικός υπήρξε κοντόφθαλμός και ανεπαρκής, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει το γενικό κλίμα και τις συνθήκες του [[Μεσοπόλεμος|μεσοπολέμου]]. Περαιτέρω, η τακτική του να παρακάμπτει ή να καταργεί τους θεσμούς της Πολιτείας επέφερε μία εκτεταμένη σύγχυση στον πολιτικό κόσμο και οδήγησε σε αμφισβήτηση αλλά και απαξίωση του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος από μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού<ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], "Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923 - 1940", Τόμος Β΄, σελ. 352, έκδοση "Κάκτος", Αθήνα ([[2009]])</ref>.
====Εσωτερική πολιτική====
Γραμμή 150 ⟶ 153 :
Η συμφωνία με την Γιουγκοσλαβία, η αποπληρωμή της πολεμικής αποζημίωσης προς την [[Βουλγαρία]], καθώς και οι φιλικές σχέσεις με την [[Ιταλία]], πραγματοποιήθηκαν προκειμένου να εξασφαλιστούν<ref name="Βερέμης2">Βερέμης (1982), σελ. 37-38.</ref> τα σύνορα έτσι ώστε η Ελλάδα να κηρύξει πόλεμο προς την [[Τουρκία]], η οποία εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε πρόβλημα με το [[Ιράκ]] σχετικά με την χάραξη των συνόρων τους.
Ο Πάγκαλος προσέγγισε διπλωματικά και το Μουσολίνι, με στόχο να πετύχει την Ιταλική συνδρομή σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας - Τουρκίας (του οποίου η πραγματοποίηση ήταν διακαής πόθος) αλλά συνάντησε μία μάλλον αδιάφορη ανταπόκριση<ref>Γρηγόριος Δαφνής, οπ. πρ., σελ. 351</ref>.
=== Καταδίωξη και σύλληψη ===
| |||