Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 29:
Η κυβέρνηση σχεδόν αμέσως μετά τον διορισμό της, πραγματοποίησε το [[Δημοψήφισμα του 1974|δημοψήφισμα για την αλλαγή του Πολιτεύματος]]. Με πλειοψηφία 69,8% ο ελληνικός λαός αποφάσισε την κατάργηση της [[Ελληνική βασιλική οικογένεια (1863-1974)|Μοναρχίας]] και την εγκαθίδρυση [[Προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία|προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας]].<br />
Αμέσως μετά το δημοψήφισμα, και έπειτα από ψηφοφορία της Βουλής, εκλέχτηκε στις [[18 Δεκεμβρίου]] [[1974]] [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας]] ο [[Μιχαήλ Στασινόπουλος]], ο οποίος μετά την ψήφιση του [[Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975|νέου Συντάγματος]], αντικαταστάθηκε από τον κανονικό Πρόεδρο, [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνο Τσάτσο]].
==Εξωτερική πολιτική==
Ακρογωνιαίος λίθος της εξωτερικής πολιτικής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε ο σταθερός φιλοδυτικός προσανατολισμός της χώρας. Στην πρώτη συνεδρίαση της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής στις 19 Δεκεμβρίου 1974 ο Κ. Καραμανλής θα κάνει σαφές ότι ''«...γεωγραφικώς, πολιτικώς και ιδεολογικώς η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν»''. <ref>Σε μια επόμενη κοινοβουλευτική συζήτηση και συγκεκριμένα σε αυτήν της 12ης Ιουνίου 1976, ο Ανδρέας Παπανδρέου θα ανταπαντήσει με την επίσης περίφημη φράση : «..προτιμώμεν να ανήκομεν εις την Ελλάδα» https://www.youtube.com/watch?v=FC-aezynrKM</ref>
Ο Κ. Καραμανλής θα περάσει μεγάλο χρόνο της πρώτης Πρωθυπουργίας του ταξιδεύοντας στο εξωτερικό όπου προσπαθεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της Ελλάδας ύστερα από την πολυετή απομόνωση της χώρας εξαιτίας της Δικτατορίας. Ιδιαίτερο βάρος θα δοθεί στις σχέσεις της Ελλάδας, με τους [[Βαλκάνια|βαλκάνιους]] γείτονες, και μια σειρά ταξιδιών του Πρωθυπουργού στην [[Γιουγκοσλαβία]], [[Βουλγαρία]] και [[Ρουμανία]] θα αποδώσουν καρπούς με την σύγκληση της πρώτης σε επίπεδο Υφυπουργών «Διαβαλκανικής Διάσκεψης», στις αρχές του [[1976]]. Το κυριώτερο όφελος της Ελλάδας από την Διάσκεψη ήταν ότι ''«(...)οι Βαλκάνιοι κατανόησαν το αίτημα της Ελλάδας για δίκαιη λύση στο Κυπριακό με την συμβολή του ΟΗΕ και, παράλληλα, αφυπνίστηκε η καχυποψία για την επιθετική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την ελληνική θέση.»'' <ref>https://powerpolitics.eu/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-1976-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/</ref><br />
Στο ίδιο πλαίσιο θα αναπτυχθούν και οι σχέσεις της Ελλάδας με την [[Σοβιετική Ένωση]]. Η νομιμοποίηση του [[ΚΚΕ]], διευκόλυνε την προσέγγιση των δυο μερών, οι τακτικές ενημερώσεις του Σοβιετικού πρεσβευτή για το Κυπριακό, εμπλούτισαν το πεδίο των συνομιλιών, και προλείαναν το έδαφος για την πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στη [[Μόσχα]], που θα πραγματοποιούσε ο Κ. Καραμανλής το [[1979]].
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
| |||