Οικουμενικές Σύνοδοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

{{κύριο|Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας}}

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος διήρκεσε δύο μήνες και δώδεκα ημέρες και πραγματοποιήθηκε στη [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]] της [[Βιθυνία]]ς. Συγκλήθηκε από τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] στις [[20 Μαΐου]] του [[325]] και έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Εξέδωσε είκοσι κανόνες συμπεριλαμβανομένου του [[Σύμβολο της Νικαίας|Συμβόλου της Νικαίας]] (α’ μέρος του [[Σύμβολο της Πίστεως|Συμβόλου της Πίστεως]]) και κανόνισε την ημερομηνία εορτασμού του [[Πάσχα]]. Κύριος λόγος σύγκλησής της υπήρξε η διάσπαση της ενότητας της εκκλησίας η οποία διέτρεχε κίνδυνο λόγω της διάσπασης που προκαλούσε η διδασκαλία του [[Άρειος|Αρείου]] ενάντια στη θεότητα του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] και τα σχίσματα στην Αίγυπτο.

Η Σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου και διακήρυξε την ομοουσιότητα του Υιού με τον Πατέρα. Τέλος αποκρούστηκε η αγαμία των κληρικών.

 

=== Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

{{κύριο|Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης}}

Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ τον Μέγα στην [[Κωνσταντινούπολη]] το [[381]] και συμμετείχαν 150 ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Καταδίκασε τους οπαδούς του [[Μακεδόνιος|Μακεδονίου]], οι, οποίοι αμφισβητούσαν τη θεότητα του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] («''πνευματομάχοι''») και, για ακόμη μια φορά, τον Άρειο, και συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως (Σύμβολο Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως).

 

=== Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

{{κύριο|Σύνοδος της Εφέσου}}

Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στην [[Έφεσος|Έφεσο]], στη βασιλική της [[Θεοτόκος|Θεοτόκου]], το [[431]] από τον Αυτοκράτορα [[Θεοδόσιος Β´ (αυτοκράτορας)|Θεοδόσιο Β’]]. Συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος [[Κύριλλος Αλεξανδρείας]] ως προεδρεύων. Καταδίκασε τις διδαχές του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως [[Νεστόριος|Νεστορίου]], ο οποίος υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Ιησού έναντι της θείας, υποστηρίζοντας ότι η Μαρία γέννησε τον άνθρωπο Ιησού και όχι τον Θεό. Παρόλο αυτά η σύνοδος διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος».

 

=== Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

{{κύριο|Σύνοδος της Χαλκηδόνας}}

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία στις [[8 Οκτωβρίου]] [[451]] στη [[Χαλκηδόνα]]. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσιτισμού]], η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη [[Ευτυχής|Ευτυχή]], δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη.

Το μεγαλύτερο μέρος των πιστών υιοθέτησε τις αποφάσεις της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και αποδοκίμασε τις απόψεις του Μονοφυσιτισμού. Ένα άλλο μέρος πιστών,οι οπαδοί του Μονοφυσιτισμού, δεν αναγνώρισαν αυτές τις αποφάσεις και αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτοί ονομάστηκαν '''Προχαλκηδόνιοι''' ή '''Αντιχαλκηδόνιοι'''.

 

=== Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

Η [[Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος]] συγκλήθηκε στις [[5 Μαΐου]] μέχρι τις [[21 Ιουνίου]] του [[553]] στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 165 επισκόπων, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως [[Πατριάρχης Ευτύχιος|Ευτυχίου]]. Την συγκάλεσε ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄. Επαναβεβαίωσε τα ορθόδοξα δόγματα περί της Αγίας Τριάδας και του Ιησού Χριστού και καταδίκασε πλήθος μη ορθοδόξων συγγραμμάτων καθώς και ορισμένους συγγραφείς ([[Ευάγριος ποντικος|Ευάγριο]], [[Δίδυμος|Δίδυμο]], [[Ωριγένης|Ωριγένη]] κ.α.).

 

=== Η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

Η [[ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος]] συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από το [[680]] μέχρι το [[681]] από τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Δ΄|Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο]] και παραβρέθηκαν από 150 έως 289 επίσκοποι. Επιβεβαίωσε την πλήρη και αληθινή ενανθρώπηση του Ιησού έναντι της αντίθετης διδασκαλίας των [[Μονοθελητισμός|Μονοθελητών]]. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει Θεία και Ανθρώπινη θέληση.Yπάρχουν δύο φύσεις, η θεία και η ανθρωπίνη, υπάρχουν και δύο φυσικές θελήσεις και δύο φυσικές ενέργειες, η θεία και η ανθρωπίνη, που ενεργούσαν «αδιαιρέτως, ατρέπτως, αxωρίστως, ασυγχύτως», χωρίς να επικρατεί αντιπαλότητα μεταξύ τους.

 

=== Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος ===

Η [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος]] συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β΄ το [[691]] στο ανακτορικό δωμάτιο του Τρούλλου, από όπου έλκει και την ονομασία «Εν Τρούλλω Σύνοδος». Συμμετείχαν 211 επίσκοποι και το έργο της ήταν συμπληρωματικό αυτού των Ε' και ΣΤ' Συνόδων. Συστηματοποίησε και ολοκλήρωσε το έργο των δύο προηγουμένων Συνόδων και γι’ αυτό, αν και Οικουμενική, ονομάσθηκε «Πενθέκτη», ως τμήμα εκείνων, και δεν αριθμήθηκε ως ξεχωριστή Οικουμενική Σύνοδος.

 

=== Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος ===

Η [[Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος]] συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΣΤ'|Κωνσταντίνο ΣΤ΄]] και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνη την Αθηναία]] στη [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]] της [[Βιθυνία]]ς, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του [[Πατριάρχης Ταράσιος|Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου]]. Αποφάσισε την αναστύλωση των εικόνων καταδικάζοντας την Εικονομαχία και την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδας. Εκεί εκφράσθηκε το δόγμα ότι η εικονογράφηση του Χριστού και των Αγίων εδράζεται στην ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας και διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη.

 

=== Των επτά Οικουμενικών Συνόδων «μνήμην ποιούμεθα» ===

* Της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Την εβδόμη Κυριακή από του Πάσχα (Κυριακή μετά την Ανάληψη).

* Της Β’ Οικουμενικής Συνόδου: Την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου.