Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ'''<ref>Ατατούρκ: ''Εθνάρχης, Πατέρας των Τούρκων''. Μέχρι το 1934, οπότε τέθηκε σε ισχύ ο νόμος για το ονόματα της οικογένειας, η τουρκική ιστοριογραφία αναφέρεται στον Κεμάλ ως Μουσταφά Κεμάλ Πασά, αλλά από το 1934 με ψήφιση ειδικού νόμου από τη Βουλή (Ν.2587/24.11.1934) αναγνωρίστηκε και έλαβε το επίθετο '''Ατατούρκ'''. Με νεότερο νόμο στις 17 Δεκεμβρίου του 1934 απαγορεύτηκε η χρήση αυτού του επιθέτου από οποιονδήποτε άλλον ακόμα και στενών συγγενών του. Συνέπεια αυτού είναι, σε νόμους και συνθήκες που υπέγραψε πριν την παραπάνω ημερομηνία, να μην αναφέρεται το επίθετο Ατατούρκ.</ref> (''Mustafa Kemal Atatürk'', {{προφορά|mustaˈfa ceˈmal aˈtaˌtyɾc}}, [[Θεσσαλονίκη]], 1881 - [[Κωνσταντινούπολη]], 10 Νοεμβρίου 1938) ήταν [[Τουρκία|Τούρκος]] στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της [[Τουρκική Δημοκρατία|Τουρκικής Δημοκρατίας]]. Ουσιαστικά ανέλαβε πραξικοπηματικά τημια διαμελισμένη [[Οθωμανική αυτοκρατορία]], της οποίας το εναπομείναν υπόλοιπο των εδαφών στην [[Ανατολία]] κατόρθωσε να μετατρέψει σε κράτος δυτικού προτύπου, ονομάζοντάς το [[Τουρκία]].

Προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική του, δεν δίστασε να συνεχίσει τις αγριότητες των [[Νεότουρκοι|Νεοτούρκων]], όπως τηη [[γενοκτονία των Αρμενίων]] και των [[Γενοκτονία των Ελλήνων|Ελλήνων]]. Θεωρείται, παρ' όλ' αυτά από ορισμένους, ως χαρισματικός ηγέτης, του οποίου η μορφή, σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά με την παρουσία τους τον 20ό αιώνα. Προσέλαβε τον χαρακτηρισμό «Ατατούρκ», που σημαίνει «πατέρας των Τούρκων».

Εκεί ο Κεμάλ μαζί με άλλους αξιωματικούς υπέγραψε μυστικό πρωτόκολλο με το οποίο οι αξιωματικοί δήλωναν την αντίθεσή τους με τη φίλα προσκείμενη προς την Αντάντ τουρκική κυβέρνηση και ουσιαστικά ξεκινούσαν ανταρτοπόλεμο εναντίον της Υψηλής Πύλης. Τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο συγκάλεσε δύο εθνικά συνέδρια, ένα στο Ερζερούμ και ένα στη Σεβάστεια. Στο δεύτερο συνέδριο εκλέχθηκε πρόεδρος της ''Εταιρείας για την Προάσπιση των Εθνικών Δικαιωμάτων των Ανατολικών Επαρχιών''. Ως πρόεδρος της επαναστατικής επιτροπής απαίτησε την απόρριψη των συμμαχικών όρων ειρήνης, ασκώντας πιέσεις στον Σουλτάνο. Παράλληλα, ξεκίνησε και η δεύτερη φάση των διώξεων και εκτελέσεων κατά του ποντιακού ελληνισμούΕλληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σταδιακά, ο Κεμάλ κατάφερε να προσεταιριστεί τις Μεγάλες Δυνάμεις και να συνάψει βαρύνουσας σημασίας συμφωνίες, οι οποίες άλλαξαν δραματικά υπέρ των κεμαλιστών την κατάσταση στη [[Μικρά Ασία]]. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε η [[Σοβιετική Ένωση]], την οποία προσεταιρίστηκε χαρακτηρίζοντας τον πόλεμο που διεξήγαγε ως αντι-ιμπεριαλιστικό, κατά των δυτικών δυνάμεων. Οι Σοβιετικοί όχι μόνο παραχώρησαν οθωμανικές περιοχές που είχαν χαθεί στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878, αλλά υπολογίζεται ότι προσέφεραν στην κυβέρνηση της Άγκυρας βοήθεια αξίας 6 εκατομμυρίων [[Ρούβλι|ρουβλίων]].<ref>''Ε΄ Ιστορικά' - Η Μικρασιατική καταστροφή'', εκδ. Ελευθεροτυπία, Αθήνα 2000, τεύχος 17, σ.23.</ref> ΗΕπίσης, σοβιετικήπαρά υποστήριξητην δενπροσωπική διακόπηκετου ούτεαντιθρησκευτική μετάστάση τηκαι δολοφονίαιδεολογία, τωνο 15Κεμάλ ιδρυτικών-κατά μελώντη διάρκεια του [[Κομμουνιστικοπολέμου- Κόμμα Τουρκίας|Κομμουνιστικούκατάφερε Κόμματοςκαι Τουρκίας]]συνένωσε τονόλους Ιανουάριοτους μουσουλμάνους της Μικράς Ασίας σε πόλεμο για την υπεράσπιση του 1921Ισλάμ, (πουπροκαλώντας πιθανόταταεπίσης είχεκινήματα γνώσησυμπαράστασης ήσε διατάξειόλο οτον Κεμάλ)μουσουλμανικό κόσμο.