Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 13:
==Υλοποίηση==
{{Κύριο|Ερνστ Ρεμ}}▼
Η επιχείρηση, η οποία έλαβε την ονομασία «Κολιμπρί», ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου{{Citation needed}} από τον [[Χάινριχ Χίμλερ]], πως ο Ρεμ είχε λάβει 12.000.000 [[Γερμανικό Μάρκο|μάρκα]] από τη [[Γαλλία]] για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Χίτλερ στις [[24 Ιουνίου]] να πείσει τα στελέχη της [[SS]] να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς. Στον φάκελο γινόταν, επίσης, αναφορά στις [[Ομοφυλοφιλία|ομοφυλοφιλικές]] τάσεις του Ρεμ, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη, και δη για αξιωματούχο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο όχι
[[File:Bundesarchiv Bild 102-15282A, Ernst Röhm.jpg|thumb|200px|right|O [[Ερνστ Ρεμ]]
Ο ''Βασιλιάς των [[Πολυβόλο|πολυβόλων]] της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]]'', ήταν ο αρχηγός της SA. Είχε τέτοια δύναμη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μιλούσε με τον Χίτλερ στον ενικό]] Το πρωί της [[30 Ιουνίου|30ής Ιουνίου]] ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των [[Βαυαρία|βαυαρικών]] SA στο [[Μόναχο]] και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών της SA από τους άνδρες της SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο [[Γκρέγκορ Στράσερ]], ο στρατηγός [[Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ]], ο πρώην καγκελάριος [[Κουρτ φον Σλάιχερ]]<ref>Ted Gottfried, Stephen Alcorn, ''Nazi Germany: The Face of Tyranny'', Twenty-First Century Books, 2000 ISBN 0761317147</ref> και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας [[Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ]].
▲{{Κύριο|Ερνστ Ρεμ}}
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη [[φυλακή]] Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων [[Τέοντορ Άικε]] άφησε στο κελί ένα [[πιστόλι]] με μια [[σφαίρα]] και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός της SA εκτελέσθηκε στις [[2 Ιουλίου]].
Γραμμή 25:
==Συνέπειες==
Στα μέσα ενημέρωσης ο Χίτλερ παρουσιάσθηκε ως θύμα συνωμοσίας του Ρεμ. Στις [[3 Ιουλίου]] η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών νομιμοποιήθηκε εκ των υστέρων ως αυτοάμυνα του κράτους βάσει του Εξουσιοδοτικού Νόμου (''Ermächtigungsgesetz''), ενός νόμου του [[Σύνταγμα|συντάγματος]] της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]] που, τυπικά, ήταν ακόμα
Όπως ήταν αναμενόμενο, εφόσον είχε αναφερθεί ότι ο Ρεμ ενεργούσε ως πράκτορας ξένης δύναμης (γινόταν έμμεση αναφορά στη [[Γαλλία]]), ο Γάλλος πρεσβευτής Φρανσουά-Πονσέ διαμαρτυρήθηκε έντονα για την εμπλοκή του ίδιου και της χώρας του στο "Πραξικόπημα Ρεμ": Ειδοποίησε σχετικά την κυβέρνησή του και έκανε επίσημο διάβημα στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο, με τη σειρά του, ενημέρωσε, επίσης επίσημα, το αντίστοιχο γαλλικό υπουργείο ότι "όλες οι αναφερόμενες κατηγορίες ήταν εντελώς ανυπόστατες και ότι ελπίζει ότι ο Γάλλος πρεσβευτής θα εξακολουθήσει να ασκεί απρόσκοπτος τα καθήκοντά του". Ο Φρανσουά-Πονσέ παρέμεινε στη θέση του και έκτοτε είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Χίτλερ απ' οποιονδήποτε άλλο ξένο πρεσβευτή στη Γερμανία.<ref>William Shirer, ''The Rise and Fall of the 3rd Reich'', Ν. Υόρκη, 1961, σελ. 199</ref>
Γραμμή 46:
==Παραπομπές==
<references />
[[Κατηγορία:Εκτελεσθέντες]]
| |||