Κώστας Τσόκλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα 24 του υπηρέτησε για δύο χρόνια τη στρατιωτική του θητεία. Σ' αυτά τα δύο χρόνια όμως έκανε δύο τρία θαυμάσια έργα ζωγραφικής, έμαθε ιταλικά και κέρδισε μια τρίχρονη κρατική υποτροφία, που του επέτρεψε να φύγει από την Ελλάδα σαν πολιτιστικός μετανάστης.

 

 

Για 11 χρόνια έζησε στη Ρώμη και το Παρίσι. Εκεί όμως γύρω στο 1964-65, κάτι μέσα του άλλαξε χωρίς να μπορεί να το προσδιορίσει, (ίσως οι πατρικές του ευθύνες;) και ενώ μέχρι τότε όλα για εκείνον στη ζωή και στην Τέχνη, ήταν συμπτωματικά και αυθόρμητα, μετατράπηκαν έξαφνα σε συνειδητά και ηθελημένα. Άρχισε να ελέγχει τα αισθήματά του, τις επιθυμίες του, το έργο του. Και τότε απρόσμενα ήρθε η επιτυχία. Μια επιτυχία που την χρωστάει στoν Μάικλ και την [[:en:Ileana_Sonnabend|Ιλεάνα Σονάμπεντ]] αλλά και σε κάποιους ακόμα έμπορους τέχνης, που πίστεψαν σε εκείνον. Το Βέλγιο, η Ιταλία και η Γερμανία τον στήριξαν και άρχισαν να αγοράζουν έργα του, να γράφουν για εκείνον, να οργανώνουν εκθέσεις, να γίνονται φίλοι του.<ref>{{Cite book|title=Δεν πέθανα εγκαίρως|first=Ρέα|last=Βιτάλη|isbn=978-960-364-929-8|year=2015|location=|page=57}}</ref>