|
==Βίος==
Η '''Μαρτίνα''' ήταν θυγατέρα της Μαρίας, αδερφής του Ηράκλειου, με κάποιον Μαρτίνο. Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του, Ευδοκίας, ο Ηράκλειος παντρεύτηκε τηντη Μαρτίνα. Ο γάμος τοποθετείται χρονικά από τον Θεοφάνη στο έτος από κτήσεως κόσμου 6105 δηλαδή από Χριστού γεννήσεως το 613/614. Το πιο πιθανό όμως είναι να έγινε το 622 ή 623 και πριν από τον Μάρτιο του 624. Ο Πατριάρχης Σέργιος Κωνσταντινουπόλεως με επιστολές του θέλησε να τον αποτρέψει , αλλά ο Ηράκλειος δεν υποχώρησε και λόγω της κρίσιμης κατάστασης της αυτοκρατορίας ο Σέργιος υποχώρησε, ευλόγησε τον γάμο και έστεψε τηντη Μαρτίνα αυτοκράτειρα.<ref>Γεώργιος Χαριζάνης, «Αιμομικτικές σχέσεις Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Οι περιπτώσεις του Ηρακλείου (610-641) και του Μανουήλ Α΄Κομνηνού (1143-1180) και η στάση της Εκκλησίας», Βυζαντινός Δόμος τομ. 19-20-21 (2011, 2012,2013), σελ.67</ref> Ο γάμος όμως πραγματοποιήθηκε και η Μαρτίνα απόκτησε εννέα παιδιά από τον Ηράκλειο. Όμως το γεγονός πως τέσσερα εξ αυτών πέθαναν σε νηπιακή ηλικία και δυο τουλάχιστον από αυτά ήταν ανάπηρα, ο Φάβιος,ο μεγαλύτερος, ανάπηρος από τον λαιμό, κι ο Θεοδόσιος κωφάλαλος, εκλήφθηκε ως τιμωρία για τον παράνομο δεσμό τους.<ref>[[#Garland|Garland]], σελ. 67.Γεώργιος Χαριζάνης, «Αιμομικτικές σχέσεις Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Οι περιπτώσεις του Ηρακλείου (610-641) και του Μανουήλ Α΄Κομνηνού (1143-1180) και η στάση της Εκκλησίας», Βυζαντινός Δόμος τομ. 19-20-21 (2011, 2012,2013), σελ.69</ref>
Η ΜαρτίναςΜαρτίνα ήταν φιλόδοξη γυναίκα. Δεν γνωρίζουμε όμως αν οι ενέργειές της ήταν εκδήλωση θερμών αισθημάτων αγάπης προς τον Ηράκλειο ή προϊόν ψυχρού υπολογισμού. Πάντως φαίνεται να ασκούσε ακαταμάχητη γοητεία στον αυτοκράτορα και τηντη βρίσκουμε σε σημαντικά γεγονότα: δεν αρνήθηκε να αποφύγει τις δυσχέρειες της περσικής εκστρατείας που ξεκίνησε στα 624. Τότε ήταν που γέννησε τον γιο της Ηρακλωνά (626) στην ορεινή Λαζική Επίσης στην εκστρατεία της Λαζικής και στην πανηγυρική είσοδο στα Ιεροσόλυμα.<ref>Γεώργιος Χαριζάνης, «Αιμομικτικές σχέσεις Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Οι περιπτώσεις του Ηρακλείου (610-641) και του Μανουήλ Α΄Κομνηνού (1143-1180) και η στάση της Εκκλησίας», Βυζαντινός Δόμος τομ. 19-20-21 (2011, 2012,2013), σελ.68</ref>
==Η σύγκρουση για την διαδοχή==
Η Μαρτίνα επιθυμώντας να εξασφαλίσει τη διαδοχή ή μέρος της,για τους γιους της, αν και ο πρόγονός της Ηράκλειος-[[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνος]] <nowiki/>Γ' ήταν συναυτοκράτορας από το 613, την έφερνε σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα. Χαρακτηριστικό της αποξένωσής της από το λαό ήταν ότι σταμάτησε να απεικονίζεται στα νομίσματα το 629.<ref>[[#Garland|Garland]], σελίδες 67–68.</ref>
Η σύγκρουση ανάμεσα στηνστη Μαρτίνα και τον Ηράκλειο Κωνσταντίνο εντάθηκε στην περίοδο μετά το 630: ο Ηράκλειος για να ρυθμίσει το ζήτημα συνέταξε μια διαθήκη κατά την οποία η Μαρτίνα θα τιμούνταν ως ''μητέρα και αυτοκράτειρα'' από τους γιους του Κωνσταντίνο και Ηρακλεωνά οι οποίοι θα ήταν αυτοκράτορες του ίδιου βαθμού.Το ό,τι άφησε την αυτοκρατορία και στους δυο γιους οφειλόταν στο ό,τι ο ένας εκ των δύο, ο [[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνος]] ήταν φιλάσθενος και πράγματι μετά από τρεις μήνες πέθανε. Η Μαρτίνα ως αντιβασίλισσα θα επόπτευε τον ανήλικο γιο της. Πράγματι όταν πέθανε ο Ηράκλειος ζήτησε να αναλάβει η ίδια την εξουσία όμως ο λαός στον Ιππόδρομο δεν επιδοκίμασε.<ref>[[#Garland|Garland]], σελίδες 68–70.</ref>
Ένα ζήτημα για το οποίο τα δυο αυτά πρόσωπα συγκρούστηκαν ήταν τα χρήματα που προόριζε ο Ηράκλειος για τηντη σύζυγό του Μαρτίνα, και που τα είχε δώσει ονστον [[Πατριάρχης Πύρρος |πατριάρχη Πύρρο]] για να τα φυλάξει στην περίπτωση που ο [[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνος]] την έδιωχνε από το παλάτι. Η Μαρτίνα θεώρησε ως προσωπική επίθεση την ενέργεια αυτή: ο [[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνος]] έστειλε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στον στρατό με σκοπό να εναντιωθεί στηνστη Μαρτίνα και τα παιδιά της και να εξασφαλίσει τους δικούς του γιους. Πάντως μετά τον θάνατο του [[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνου]] ο γιος του [[Κώνστας Β΄|Κ]][[Κώνστας Β΄|ώνστας Β΄]] κατηγόρησε τηντη Μαρτίνα πως τον δηλητηρίασε, ενώ ο χρονογράφος Θεοφάνης μιλά για συνέργεια στον φόνο της Μαρτίνας και του [[Πατριάρχης Πύρρος|πατριάρχη Πύρρου]]. Μετά τον θάνατο του τον διαδέχθηκε αυτόματα ο Ηρακλώνας και τη διοίκηση τηντη μοιραζόταν με τη Μαρτίνα.<ref>[[#Garland|Garland]], σελίδες 70–71.</ref>
==Η υπονόμευση και οι αντιδράσεις==
|
