Ακαδημία Αθηνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
|εικόνα=Ακαδημία Αθηνών,πρόπυλο.jpg
|λεζάντα=
|διεύθυνση=Πανεπιστημίου 28, 10679106 79
|πόλη=Αθήνα
|χώρα=Ελλάδα
Γραμμή 39:
[[Αρχείο:Ακαδημια Αθηνων.jpg|right|thumb|300px|Η Ακαδημία Αθηνών σε επιστολικό δελτάριο των αρχών του 20ού αιώνα]]Οι απαρχές της σύλληψης της ιδέας για ίδρυση Ακαδημίας ανάγονται στα πρώτα επαναστατικά χρόνια, το 1824. Το ζήτημα απασχόλησε την Αντιβασιλεία, ενώ επίμονες ήταν οι προσπάθειες του Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή, ενώ ακολούθησε η δωρεά του Σίμωνος Σίνα για την ανέγερση μεγάρου το 1856. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1867, ο υπουργός Παιδείας Χ. Χριστόπουλος υπέβαλε σχέδιο νόμου.
 
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, το 1904, ο Σπυρίδων Λάμπρος κατάρτισε σχέδιο οργανισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Τελευταία πρωτοβουλία ήταν εκείνη του υπουργού Παιδείας Σπυρίδωνος Στάη το 1908. Ο γενικός προσανατολισμός της πλειοψηφίας των πρωτοβουλιών κατά τον 19ο αιώνα είναι η απόπειρα σύνδεσης της πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας με το προγονικό της παρελθόν: βασικοί άξονες θα ήταν η διάσωση και η μελέτη της εθνικής κληρονομιάς, η σύνταξη λεξικού και γραμματικής της νεοελληνικής γλώσσας. Δια της Ακαδημίας θα εντασσόταν η [[Ελλάδα]] στα πολιτισμένα κράτη της εποχής.<ref>Ελένη Μπελιά, «Η Ακαδημία Αθηνών κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής της», στο: Ελευθέριος Βενιζέλος και πολιτιστική πολιτική-Πρακτικά Συμποσίου, εκδ. Μουσείο Μπενάκη/Εθνικό Ίδρυμα ''Ελευθέριος Βενιζέλος'', Αθήνα, Χανιά 2012, σελ. 32-33</ref>
 
===Η ίδρυση===
Γραμμή 47:
Σύμφωνα με τον Ακαδημαϊκό [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνο Τσάτσο]] ο [[Στυλιανός Παττακός]] είχε καλέσει το Προεδρείο του ιδρύματος και του ζήτησε να εκδηλωθεί η Ακαδημία υπέρ της δικτατορίας, όμως αρνήθηκε. Στη συνέχεια ζητήθηκε ο διορισμός Κυβερνητικού Επιτρόπου, όπως με τα Πανεπιστήμια, χωρίς όμως ούτε κι αυτό να γίνει δεκτό. Η μόνη συμμόρφωση της Ακαδημίας, κατά τον Τσάτσο, ήταν όταν πραγματοποίησε μια εορταστική συνεδρία στις 21 Απριλίου, αλλά με την ''ξηρά'' εκφώνηση μιας ομιλίας με θέμα «άσχετο από την Επανάσταση». Επίσης ποτέ δεν παρενέβη το καθεστώς, σύμφωνα με την μαρτυρία του Τσάτσου, για την εκλογή ακαδημαϊκού. <ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 2ος, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000, σελ. 394-395</ref>
 
Σύμφωνα με τα γεγονότα όμως στις :
 
* [[2 Μαΐου|2 Μαΐου 1968]]: Η [[Ακαδημία Αθηνών]] τιμά με πανηγυρική συνεδρία και ορίζει την «21 Απριλίου 1967» εθνική επέτειο της Ελλάδος. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης τόνιζε στον πανηγυρικό του λόγο για την 21η Απριλίου: «''Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού''». Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος, ο οποίος είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1955, στον  πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στις 2 Μαΐου 1968, ανέφερε ανάμεσα στ’ άλλα, ότι «εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Έθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου...». Το 1971, βεβαίως, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα ανταμείφτηκε δεόντως με τη θέση του Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών.
* [[24 Απριλίου]] 1969: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία για δεύτερη χρονιά την «21 Απριλίου 1967»
Γραμμή 65 ⟶ 64 :
 
=== Διοίκηση ===
Το έτος 2019 ανέλαβε πρόεδρος η [[Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα]] και και αντιπρόεδρος ο Λουκάς Χριστοφόρου.
 
===Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών===
Γραμμή 409 ⟶ 408 :
 
==Πηγές==
*Ελένη Μπελιά, «Η Ακαδημία Αθηνών κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής της», στο: Ελευθέριος Βενιζέλος και πολιτιστική πολιτική-Πρακτικά Συμποσίου, εκδ. Μουσείο Μπενάκη/Εθνικό Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος, Αθήνα, Χανιά 2012, σελ. 31-51
*Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 2ος, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000