Αθανάσιος Μανέτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αθανάσιος (Θανάσης) Μανέτας''' (1879–1942) ήταν επαγγελματίας μουσικός και επιφανής δεξιοτέχνης του [[Μπουζούκι|μπουζουκιού]], εκ των διαπρεπών οργανοπαικτών της επονομαζόμενης «παλαιάς αθηναϊκής σχολής» και ο πρώτος που ηχογράφησε το εν λόγω μουσικό όργανο στον ελλαδικό χώρο (1931).<ref>Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013,σ. 68.</ref> <ref name="biblionet.gr">Σταύρος Κουρούσης, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=189678/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9 Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι. Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926–1932)]'', Οrpheumphonograph, 2013, σ. 98.</ref>

Νυμφεύθηκε την Ανδρονίκη Αλεξάνδρου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τη Βασιλική (1915–1985) και τον Κωνσταντίνο Μανέτα.

Μετά τη μετοικεσία του στην [[Αθήνα]], η φήμη του εξαπλώθηκε. Διακρίθηκε για τον επαγγελματισμό του και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους συναδέλφους του, συνομηλίκους και νεότερους (Κερομύτης, Ζουριδάκης, Παπαϊωάνου, Βαμβακάρης, Τζόβενος, Ζαμπέτας κ.ά.) καθώς και από το ευρύ κοινό. Χάρη στο ταλέντο και την εργατικότητά του, αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερα αμοιβόμενους μουσικούς της γενιάς του<ref>Σταύρος Κουρούσης, ''[http://www.name="biblionet.gr"/book/189678/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9 Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι. Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926–1932)]'', Οrpheumphonograph, 2013, σ. 98.</ref> και κατόρθωσε να βιοπορίζεται κατ' αποκλειστικότητα από την τέχνη του. Μπόρεσε έτσι να φροντίσει για τη διαπαιδαγώγηση και τη μόρφωση των παιδών του. Γινόταν μάλιστα δεκτός, πιθανότατα ως μέλος κομπανίας, ακόμη και σε σπίτια της αστικής τάξης.<ref>Σταύρος Κουρούσης, ''[http://www.name="biblionet.gr"/book/189678/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9 Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι. Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926–1932)]'', Οrpheumphonograph, 2013, σ. 98.</ref>

Απεβίωσε στην Αθήνα, μεσούσης της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], στις 25 Μαρτίου 1942, σε ηλικία 63 ετών.

Σύμφωνα με μαρτυρία του [[Γιώργος Ζαμπέτας|Γιώργου Ζαμπέτα]], που θεωρούσε τον Μανέτα «μεγάλη μορφή»,<ref>Κλειάσιου Ιωάννα, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=77983/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85,_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82:_%CE%92%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1 Γιώργος Ζαμπέτας: Βίος και πολιτεία. «Και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου»],'' Ντέφι, 1997, σ. 55</ref> κατασκευαστής του μπουζουκιού του ήταν ο σπουδαίος Υδραίος μάστορας Μανώλης Κοπελιάδης<ref>Κλειάσιου Ιωάννα, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=77983/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85,_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82:_%CE%92%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1 Γιώργος Ζαμπέτας: Βίος και πολιτεία. «Και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου»],'' Ντέφι, 1997, σ. 75.</ref> (1852–1934). Το μπουζούκι αυτό ήταν τετράχορδο, πιθανώς όμως να επρόκειτο για συνδυασμό τριπλών χορδών, κυρίως στην περιοχή της μπουργκάνας και της μεσαίας. Κατά τον [[Μάρκος Βαμβακάρης|Μάρκο Βαμβακάρη]], ο Μανέτας ήταν από τους πρώτους που έκανε χρήση του κουρδίσματος ρε-λα-ρε, του λεγόμενου «ιταλικού» ή «ευρωπαϊκού», που είναι πλέον ο καθιερωμένος τρόπος κουρδίσματος του τρίχορδου μπουζουκιού.<ref>Σταύρος Κουρούσης, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=189678/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9 Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι. Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926–1932)]'', Οrpheumphonograph, 2013, σσ. 98-99.</ref> Ανήκει στους «παλιούς δασκάλους» του μπουζουκιού, άσκησε μεγάλη επιρροή στα μουσικά δρώμενα της εποχής του και απετέλεσε πρότυπο και σημείο αναφοράς για πολλούς νεότερους. Η αθηναϊκή σχολή του μπουζουκιού, της οποίας ο Μανέτας υπήρξε μακράν ο επιφανέστερος εκπρόσωπος, διακρίνεται για μια τεχνοτροπία εκτέλεσης που απηχεί σαφείς επιρροές από τη φιλοσοφία του μαντολίνου και της ευρωπαϊκής μουσικής.<ref>Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013, σ. 69. </ref> Οι ηχογραφήσεις του ωστόσο τον αναδεικνύουν και ως ένα βαθύ γνώστη του ρεμπέτικου ύφους, επιβεβαιώνοντας τις σχετικές μαρτυρίες για το εύρος του ρεπερτορίου του.

Οι τρεις σωζόμενες ηχογραφήσεις του Αθανάσιου Μανέτα συνιστούν πολύτιμα ντοκουμέντα όσον αφορά στον τρόπο παιξίματος του μπουζουκιού κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Κατά τον συγγραφέα και ερευνητή Σταύρο Κουρούση, «πρόκειται για συγκλονιστικές και μνημειώδεις ερμηνείες ύφους οι οποίες κυκλοφόρησαν σε ελάχιστα αντίτυπα στην εποχή τους [...] Η λαογραφική αξία τους είναι μεγάλη, καθώς πρόκειται για κάποια από τα ελάχιστα ντοκουμέντα εκτέλεσης του ρεμπέτικου του 19ου αιώνα με μπουζούκι».<ref name="Μετρονόμος, τχ. 50">Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013, σ. 70.</ref>

Πρόκειται για αδέσποτα ζεϊμπέκικα. Τσίμπαλο παίζει ο διάσημος Γιάννης Λειβαδίτης (1879–1972). Τραγουδά ένας τραγουδιστής με το ψευδώνυμο «Σπαχάνης», αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το μπουζούκι κρατά ρόλο συνοδείας.<ref>Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''name="Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013, σ. 70.<"/ref>

Διασκευή δημοφιλέστατου παραδοσιακού τραγουδιού. Τσίμπαλο παίζει ο Γιάννης Λειβαδίτης. Τραγουδά ο επώνυμος στην εποχή του Κώστας Νούρος (1892–1972), ο επονομαζόμενος και «το αηδόνι της Σμύρνης». Το μπουζούκι αναλαμβάνει σολιστικό ρόλο.<ref>Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''name="Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013, σ. 70. <"/ref>

Σταύρος Κουρούσης, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=189678/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9 Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι. Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926–1932)]'', Οrpheumphonograph, 2013.

Σταύρος Κουρούσης, «Αθανάσιος Μανέτας. Ο πρωτοπόρος μπουζουξής της αθηναϊκής σχολής», [http://www.metronomos.gr/portfolio/%cf%84%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%cf%82-50-%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd/ ''Μετρονόμος'', τχ. 50], Οκτώβριος-Δεκέμβριος, 2013.

Κλειάσιου Ιωάννα, ''[httphttps://www.biblionet.gr/booktitleinfo/?titleid=77983/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85,_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82:_%CE%92%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1 Γιώργος Ζαμπέτας: Βίος και πολιτεία. «Και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου»],'' Ντέφι, 1997.