Δημήτριος Ράλλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Δημήτριος Ράλλης''' ([[1844]] – [[5 Αυγούστου]] [[1921]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της [[Ελλάδα|Ελλάδα]]ς, επικεφαλής βραχύβιων κυβερνήσεων (1897, 1905, 1909, 1910 και 1920).<ref name=":0">{{Cite book|title=Politikē historia tēs Hellados apo 1821-mechri 1980: nomothetika kai ektelestika sōmata|first=Alkiviadēs|last=Provatas|publisher=Papachrysanthu|isbn=|year=|date=1980|location=|page=424|url=https://books.google.com/books?id=NmygAAAAMAAJ&newbks=0&printsec=frontcover&dq=%CE%A1%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82+1844&q&hl=el|quote=Δημήτριος Ράλλης . Γιός του Έλληνα νομοδιδασκάλου και πολιτικού Γεωργίου Ράλλη , επιφανούς φαναριώτικης οικογένειας . Ο Δημήτριος Ράλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1844 και πέθανε το 1921}}</ref><ref>{{Cite book|title=Athēna: mnēmes kai ktēria|first=Katia|last=Mētropoulou|publisher=I. Siderēs|isbn=978-960-08-0314-3|year=|date=2004|location=|page=242|url=https://books.google.com/books?hl=el&id=cGtoAAAAMAAJ&dq=|quote=}}</ref>

Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και ήταν γιος του [[Γεώργιος Α. Ράλλης|Γεωργίου Ράλλη]], νομικού, πολιτικού και μέλους της [[Οικογένεια Ράλλη (αθηναϊκός κλάδος)|φαναριώτικης οικογένειας Ράλλη]].<ref name=":0" /> Κατά την περίοδο των σπουδών του στη [[Νομική Σχολή Αθηνών]] επί [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] συμμετείχε σε αντιμοναρχικές εκδηλώσεις παρά τη συμμετοχή του πατέρα του ως Υπουργού στη φιλοβασιλική κυβέρνηση Μιαούλη. Ίσως και για να απομακρυνθεί από τα γεγονότα αυτά, συνέχισε τις σπουδές του στο [[Παρίσι]], όπου συνέγραψε διδακτορική διατριβή με θέμα τα «Ναυτικά Δάνεια» (1866), η οποία του επέτρεψε να γίνει υφηγητής [[Εμπορικό Δίκαιο|Εμπορικού Δικαίου]] στην Αθήνα όπου επέστρεψε το [[1868]]<ref>Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ69</ref>. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1872) εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής [[Αττική|Αττικής]] και έλαβε το παρώνυμο "''ο Αττικάρχης''" επειδή συνέχεια εκλεγόταν στην περιφέρεια αυτή. Πολιτεύτηκε ως αντίπαλος του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημητρίου Βούλγαρη]] και προσχώρησε αμέσως μετά τον σχηματισμό του το [[1875]] στο Τρικουπικό Κόμμα, αναλαμβάνοντας μάλιστα το Υπουργείο Εκκλησιαστικών . Αν και ήταν καλός ρήτορας, ο ορμητικός του χαρακτήρας τον ώθησε ακόμη και στην επίλυση των διαφορών του με μονομαχία εναντίον του βουλευτή Λακωνίας [[Γεώργιος Πετροπουλάκης|Γεωργίου Πετροπουλάκη]] και του πρωθυπουργού [[Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος|Κωνσταντόπουλου]].