Copyleft: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι άδειες τέτοιου τύπου, ουσιαστικά αποτελούν μια νέα μορφή χρήσης των υπάρχοντων νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας, με σκοπό να είναι βέβαιο ότι τα έργα θα παραμείνουν δωρεάν και ελεύθερα. Η άδεια ''' [[GNU General Public License]] '''ήταν η πρώτη άδεια τέτοιου τύπου που δημιουργήθηκε, από τον [[:en:Richard_Stallman|Richard Stallman]] και μέχρι σήμερα κυριαρχεί στην αδειοδότηση copyleft λογισμικών. Ο μη-κερδοσκοπικός οργανισμός [[Creative Commons]], που δημιουργήθηκε από τον [[Λώρενς Λέσιγκ|Lawrence Lessig]] παραχωρεί μια παρόμοια μορφή αδειοδότησης, τις [[:en:ShareAlike|ShareAlike]].

 

Tο Copyleft μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια μορφή αδειοδότησης πνευματικών δικαιωμάτων στην οποία ο δημιουργός παραδίδει ένα μέρος των δικαιωμάτων του. Αντί να επιτρέψει το έργο του να είναι πλήρως δημόσιο, ορίζει κάποιους κανόνες και περιορισμούς σε όποιον θέλει να χρησιμόποιησει το έργο του με τρόπο που θα έμοιαζε στο τρόπο χρήσης απο τον ιδιοκτήτη. Υπό αυτες τις συνθήκες μπορούν να προκύψουν έργα που προέρχονται απο το αρχικό αρκεί να υπόκεινται στην ίδια μορφή αδειοδότησης.

 

 

Ενώ οι απλές άδειες copyright δίνουν στον δημιουργό λογισμικών τον έλεγχο στην αντιγραφή, διανομή και τροποποίηση του έργου τους, ο στόχος του copyleft είναι να δώσει σε όλους τους χρήστες του λογισμικού την ελευθερία στις παραπάνω δραστηριότητες. Αυτή είναι η διαφορά των αδειών copyleft απο τις υπόλοιπες άδειες ελεύθερης χρήσης λογισμικού, οι οποίες δεν εγγυώνται ότι όλοι οι παραλήπτες θα έχουν αυτά τα δικαιώματα η τον πρωτογενή κώδικα που είναι απαραίτητος για να είναι αποτελεσματικά. Συγκεκριμένα οι "επιτρεπτικες" ([[:en:Permissive_free_software_licence|permissive]]) άδειες, όπως η [[:en:BSD_licenses|BSD]] επιτρέπουν στους διανομείς να αφαιρέσουν κάποια ή όλα τα δικαιώματα και δεν απαιτούν τη διανομή του πρωτογενούς κώδικα.

Ένα αποτέλεσμα των αδειών copyleft και της χρήσης ανοιχτού λογισμικού υψηλού επιπέδου, είναι η βελτίωση του λογισμικού των διαφόρων εταιριών έτσι ώστε να μπορεί να ανταγωνίζεται τα δωρεάν. Επίσης εμποδίζει μεγάλες εταιρίες να μονοπωλούν σε διάφορα προιόντα πουλώντας τα σε πολύ υψηλές τιμές. Αυτό αποτελεί ένα οικονομικό αποτέλεσμα που δεν συνδέεται άμεσα με τον χρήστη αδειών copyleft, αποτελεί όμως κι ένα λόγο να παραιτηθεί κάποιος απο τη χρήση τέτοιων δικαιωμάτων. Η GNU συστήνει πως "η εκτενής χρήση κώδικα είναι αναγκαία για την εξέλιξη του σκοπού του δωρεάν λογισμικού", το να επιτρεπεται ο κώδικας να αντιγράφεται και να χρησιμοποιείται ελεύθερα είναι πιο σημαντικό από μια άδεια copyleft.

 

Υπάρχουν τέσσερα επίπεδα ελευθερίας χρήσης των αδειών αυτών.

 

Κάποιοι νόμοι που έχουν να κάνουν με τα copylefts διαφέρουν από χώρα σε χώρα ή μπορεί και οι να αλλάζουν οι όροι με τους οποίους παραχωρούνται οι άδειες.

 

Μια πρώτη χρήση της λέξεις "copyleft" έγινε στη σημείωση διανομής της γλώσσας προγραμματισμού "TINY BASIC". Συγκεκριμένα η σημείωση εγραφε "@COPYLEFT ALL WRONGS RESERVED" τον Ιούνιο του 1976. Η συγκεκριμένη γλώσσα προγραμματισμου δε διανεμήθηκε με τη συγκεκριμένη άδεια, με αποτέλεσμα η μόνη σχέση να 'ναι το συγκεκριμένο λογοπαίγνιο.

 

Θεωρώντας το να προσπαθήσει να καταργήσει το νόμο περι πνευματικών δικαιωμάτων ανόητο, αποφάσισε να τον εκμεταλλευτεί δημιουργώντας τη δική του μορφή άδειας πνευματικών δικαιωμάτων. Ήταν η πρώτη φορά που ένας κάτοχος δικαιωμάτων προσπαθούσε να σιγουρευτεί πως τα δικαιώματά του θα παραμείνουν ελεύθερα για τον μέγιστο αριθμό χρηστών άσχετα με το πόσες τροποποιήσεις και προσθήκες μπορεί να γίνουν στο έργο του. Με αυτό το τρόπο δημιουργήθηκαν τα copyleft ,τα οποία, όμως, δεν ονομάζονταν έτσι μέχρι το 1985. Στη συνέχεια ο Ray Johnson έκανε τη πρώτη χρήση αυτού του τύπου δικαιωμάτων για να διανείμει τα διάφορα έργα τέχνης του.

 

Το σύμβολο των copylefts είναι ενα ανάποδο "C", το οποίο ουσιαστικά είναι μια αναφορά στο σύμβολο © των copyrights. Δεν έχει κάποια νομική χρήση.