Βικιπαίδεια

Γαβριήλ Σεβήρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 4:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στη [[Μονεμβασία]] λίγο πριν το 1540 ή το 1541<ref>Ανδρέας Τηλλυρίδης, «Ο Γαβριήλ Σεβήρος (1540-1616) και οι Άγγλοι», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.61 (1979),σελ.402</ref>.Είχε δύο ακόμα αδελφές που με την μητέρα τους έμεναν στην Κρήτη<ref>Διοκαισάρειας Αρίσταρχος, «Γαβριήλ ο Σεβήρος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας», Νέα Σιών, τομ.21(1926), σελ.469</ref>Αργότερα έγινε ηγουμένη στη Μονή Αγίου Γεωργίου Κερατιδιώτη μαζί με τη μία κόρη της, ονόματι Θεοκλήτη. Η άλλη ίσως ήταν παντρεμένη.<ref>Μαρία Χαιρέτη, «Η εν Ακρωτηρίω Κυδωνίας γυναικεία μονή του Αγίου Γεωργίου Κερατιδιώτη και η οικογένεια του Γαβριήλ Σεβήρου», Θησαυρίσματα, τομ.6 (1969),σελ158</ref> Ίσως είχε κάποιον αδελφό που η ιστορική και ιστοριοδιφική έρευνα ταυτίζει με τον ηγούμενο της μονής ''Η Κυρία των Αγγέλων'' στην Κεφαλλονιά, Μωυσή Σβήρο. <ref>Σταματούλα Ζαπάντη, «Ο Μωυσής Σβήρος ηγούμενος της μονής Υ.Θ.Η Κυρία των Αγγέλων είναι ο άγνωστος αδελφός του μητροπολίτη Φιλαδελφείας Γαβριήλ Σεβήρου;», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ.12 (2009-2010), σελ.577-581</ref>Το αρχικό το επώνυμο ήταν ''Σβήρος'' που στη συνέχεια εξαρχάισε σε ''Σεβήρος''.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.194</ref>
Στα νιάτα του βρεθηκε στην [[Κρήτη]], όπου η οικογένειά του είχε καταφύγει για να γλιτώσει από τους Τούρκους που είχαν καταλάβει την [[Μονεμβασιά]]. Εκεί έγινε μοναχός και μαθήτευσε στον Χάνδακα κοντά στον δάσκαλο των ελληνικών γραμμάτων Θωμά Τριβιζάνο. Στη Βενετία εμφανίζεται ως ιερομόναχος και υποψήφιος εφημέριος του [[Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων|ναού του Αγίου Γεωργίου]], αποτυγχάνοντας στις 29 Ιουνίου 1572, αλλά πετυχαίνοντας να εκλεγεί στις 29 Ιουνίου 1573<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.194</ref>Τον Αύγουστο του 1577 επιστρέφει στην Κρήτη, αλλά η εν Βενετία αδελφότητα αρνούμενη να τον αντικαταστήσει στις 10 Μαρτίου 1577 τον επανξέλεξεεπανεξέλεξε ως εφημέριο του Αγίου Γεωργίου. Ο Σεβήρος από την Κρήτη πήγε στην Κωνσταντινούπολη μετά τον Μάρτιο του 1576 προσκληθείς από τον Οικουμενικό Πατριάρχη.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.195</ref>Είναι άγνωστος ο λόγος της πρόσκλησης του Πατριάρχη, αλλά ο [[Αιμίλιος Λεγκράν]] πιστεύει πως κλήθηκε με σκοπό να διδάξει στην Πατριαρχική σχολή. Αυτό όμως είναι μια χωρίς τεκμηρίωση υπόθεση.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.196</ref>
 
===Η εκλογή του Σεβήρου σε Μητροπολίτη Φιλαδελφείας===
Στις 18 Ιουλίου 1577 χειροτονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μητροπολίτης Φιλαδελφείας από τον [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β΄ Τρανό]]. Για τον Διοκαισάρειας Αρίσταρχο η χειροτονία του Γαβριήλ από τον Ιερεμία ήταν αποτέλεσμα της εκτίμησης των προσωπικών αρετών και των υπηρεσιών του στην Ορθοδοξία, κι όχι προϊόν ισχυρής προστσίας εκ μέρους του πλούσιου Κρήτα εμπόρου Leoninus. <ref>Διοκαισάρειας Αρίσταρχος, «Γαβριήλ ο Σεβήρος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας», Νέα Σιών, τομ.21(1926), σελ.596-597</ref>Ο πλούσιος κρητικός έμπορος Leoninus που δρούσε στον Γαλατά ζήτησε να σταλεί στην Κρήτη ορθόδοξος μητροπολίτης και γι' αυτό σύμφωνα με τον [[Μανούσος Μανούσακας|Μανούσο Μανούσακα]] κλήθηκε ο Σεβήρος στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Πράγματι τον Αυγουστο της ίδιας χρονιάς μετέβη στην [[Κρήτη]] και όχι στην εν Φιλαδελφεία έδρα του. Επειδή όμως οι Βενετοί απαγόρευαν την παραμονή στην Κρήτη ορθόδοξων αρχιερέων, δεν θα αποακλύψειαποκαλύψει τον πραγματικό σκοπό της εκεί μετάβασής του.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.198-199</ref>Τελικά επέστρεψε στη Βενετία αφού τον πήρε μαζί του ο Γενικός Προνοητής Κρήτης Τζιάκομο Φοσκαρίνι με τη λήξη της θητείας του, περί τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1577. Στη [[Βενετία]] ζήτησε από το Συμβούλιο των Δέκα να επανέλθει στην Κρήτη με σκοπό την ενίσχυση του πληθυσμού και δύο άγαμων αδελφών του. Το αίτημα αυτό υποβλήθηκε πριν από τον Απρίλιο του 1578.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.200</ref>Το Συμβούλιο των Δέκα με απόφαση που έλαβε τον Αύγουστο του 1578 απέρριψε το αίτημα του Σεβήρου<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.201</ref>για λόγους πολιτικούς, αλλά αποφάσισε να του χορηγηθεί του ιδίου και των δύο αδελφών του χρηματικό βοήθημα. Ενδεικτικό της σημασίας που του απέδιδαν ήταν πως τον κάλεσαν αυτοπροσώπως για να του το ανακοινώσουν<ref>Μανούσος Μανούσακας, «Συλλογή ανεκδότων εγγράφων (1578-1685) αναφερομένων εις τους εν Βενετία μητροπολίτας Φιλαδελφείας», Θησαυρίσματα 6 (1969),σελ.11-12</ref>Αφού ματαιώθηκε το σχέδιό του αυτό και δεν υπήρχε πιθανότητα να δεχθεί να εγκατασταθεί στην φτωχή και υπόδουλη Φιλαδέλφεια<ref>Ανδρέας Τηλλυρίδης, «Ο Γαβριήλ Σεβήρος (1540-1616) και οι Άγγλοι», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.61 (1979),σελ.404</ref> θέλησε να παραμείνει στη Βενετία για να ποιμάνει τους εκεί ορθόδοξους πληθυσμούς.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.202</ref>Οι σχέσεις Σεβήρου και Ιερεμία Β' διερχονται στη συνέχεια μια φάση ψυχρότητας όταν ο Σεβήρος απαγόρευσε στον εκ ΤρικκκηςΤρίκκης διάκονο Νικηφόρο να εκφωνήσει επί ποινή αφορισμού ομιλία κατά του διάσημου δυτικού ιεροκήρυκα Panigarola. Ο Νικηφόρος διέβαλε στον Σεβήρο στον Ιερεμία Β' ότι εξαπέλυε αφορισμούς και ότι δεν μνημόνευε τον Πατριάρχη. Ο Ιερεμίας πίστεψε τις κατηγορίες και τους έγραψε επιτιμιτικές επιστολές και ανακήρυξε το ναό του Αγίου Γεωργίου ως πατριαρχικό σταυροπήγιο, με τελικό στόχο τον περιορισμό της εξουσίας του Σεβήρου.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.205-206</ref>Στη συνέχεια επήλθε νέα ρίξη με τον Ιερεμία όταν ο Σεβήρος ακολούθησε ''διπρόσωπη'' πολιτική σχετικά με το θεμα της μεταρρύθμισης του ημερολογίου, καθώς είχε ταχθεί υπέρ του συνεορτασμού με τους Λατίνους της εορτής του Πάσχα.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.206, υποσ. 6 Κρίστα Παναγιωτοπούλου, «Το τελευταίο αυτόγραφο σημειωματάριο (1613-1616) του Γαβριήλ Σεβήρου», Θησαυρίσματα 13 (1976), σελ.115-116</ref>
Από τον Οκτώβριο του 1588 μέχρι τον Μάρτιο του 1589 φυλακίσθηκε επειδή θεωρήθηκε πως είχε έλθει σε συνεννοήσεις με τους Ισπανούς με σκοπό να καταλάβουν την Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Τελικά αποδείχθηκε η αθωότητά του και αποφυλακίσθηκε.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]], «Αυτόγραφον τεύχος χρονικών σημειωμάτων και δοσοληψιών (1578-1588) του Γαβριήλ Σεβήρου», Θησαυρίσματα, τομ.9 (1972),σελ.7</ref>Η ψευδής κατηγορία είχε χαλκευθεί από κάποιον ιερομόναχο ονόματι Σεραφείμ, ο οποίος ήταν εχθρικά διακείμενος προς τον Σεβήρο.<ref>Μανούσος Μανούσακας, «Συλλογή ανεκδότων εγγράφων (1578-1685) αναφερομένων εις τους εν Βενετία μητροπολίτας Φιλαδελφείας»,Θησαυρίσματα 6 (1969),σελ22 Μανούσος Μανούσακας, «Μελετίου Πηγά ανέκδοτον γράμμα προς τον Δόγην Pasquale Cicogna και την Γερουσίαν της Βενετίας (26 Σεπτ. 1590)», Θησαυρισματα, 12 (1975),σελ.8</ref>
Τον Νοέμβριο του 1590 ο Ιερεμίας Β' με επιστολή του τον καλούσε να μετατεθεί στην Φιλαδέλφεια επειδή τον ζητούσε το εκεί ποίμνιό του και η Σύνοδος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε πως αν δεν επανερχόταν εντός έξι μηνών στην έδρα του θα έπρεπε να παραιτηθεί αλλίως θα καθαιρείτο. Ο Ιερεμίας απάντησε τον Ιανουάριο του 1591 με επιστολή του και δήλωσε πως δεν επέστρφε ακόμα κι αν καθαιρείτο. Ταυτόχρονα ενημέρωνε ο Σεβήρος τον Δόγη της Βενετίας για όσα του ζητούσε ο Ιερεμίας και τον καλούσε να ζητήσει από τον βαίλο της Κωνσταντινουπόλεως να μεσολαβήσει στον Πατριάρχη για να παραμείνει στην Βενετία.<ref>[[Μανούσος Μανούσακας]],«Η εν Βενετία Ελληνική κοινότης και οι Μητροπολίται Φιλαδελφείας»,Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, 37(1969-1970), σελ.207-208</ref>Έτσι ο Σεβήρος έφερε τον τίτλο ''Μητροπολίτης Φιλαδελφείας,υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Λυδίας και επίτροπος ή τοποτηρητής Πατριαρχικός''.<ref>Ανδρέας Τηλλυρίδης, «Ο Γαβριήλ Σεβήρος (1540-1616) και οι Άγγλοι», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.61 (1979),σελ.404</ref>
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Γαβριήλ_Σεβήρος"