|
| διάδοχη = [[Κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά 1936]]
}}
Η '''Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δεμερτζή 1935''' ([[Νοέμβριος]] [[1935]] - [[Απρίλιος]] [[1936]]) ήταν η πρώτη κυβέρνηση μετά την παλινόρθωση της Βασιλείας στην Ελλάδα. Ο βασιλιάς Γεώργιος οΒ΄, Β΄μετάμετά την εκ νέου ανάρρησή του στονστο θρόνο της χώρας, και αφού δεν κατάφερε να συνεργαστεί με την ήδη υπάρχουσα [[Κυβέρνηση Γεωργίου Κονδύλη 1935|κυβέρνηση του Γεωργίου Κονδύλη]], -λόγω της διαφωνίας τους για την απόδοση ή μη αμνηστείας στους [[Κίνημα του 1935|κινηματίες της 1ης Μαρτίου 1935]],- αμνηστεία που ο βασιλιάς ήταν αποφασισμένος να παράσχει-, <ref>Δημήτριος Ντούρος: «Η πτώση της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας και η παλινόρθωση του Γεωργίου Β΄ (1935)», περιοδικό "Βαλκανικά Σύμμεικτα", τεύχος 18, 2017, σελ.72</ref>διόρισε τονπρωθυπουργό το μετριοπαθή πολιτικό και έγκριτο νομικό, Κωνσταντίνο Δεμερτζή,<ref>''«...Η επιλογή του Δεμερτζή είχε θετικό αντίκτυπο στον πολιτικό κόσμο, καθώς αυτός αναγνωριζόταν ως μια έντιμη υπερκομματική προσωπικότητα, ενώ, το 1926, είχε προταθεί και για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.»'', ό.π.</ref> με σκοπό την ολοκλήρωση των εργασιών της Ε' Εθνοσυνέλευσης και της αναθεώρησης του Συντάγματος, καθώς και τηντη διενέργεια εκλογών. <br />
Ωστόσο, το ταραγμένο κλίμα της εποχής, οδήγησε τοντο Γεώργιο στην επίσπευση των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1936|εκλογών]] και την ολοκλήρωση της συνταγματικής αλλαγής από τηντη νέα αναθεωρητική Βουλή που θα προέκυπτε μετά από αυτές.<br />
Από τα πρώτα νομοθετήματα της «κυβέρνησης Δεμερτζή» ήταν η παροχή αμνηστείας στα πολιτικά πρόσωπα τα οποία εμπλέκονταν στο Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, και παροχή χάριτος στους στρατιωτικούς οι οποίοι εμπλέκονταν στο ίδιο Κίνημα. Επιχείρησε να συμβάλει στην αποκατάσταση της πολιτικής ομαλότητας εξασφαλίζοντας τη συναίνεση των κομμάτων για την ακολουθητέα πολιτική. Όταν συναντήθηκε ο Δεμερτζής με τους πολιτικούς αρχηγούς, μεταξύ 6 και 14 Δεκεμβρίου 1936, είχε ρόλο διαιτητή, κάτι όχι άσχετο με την υπηρεσιακή του ιδιότητα. Αλλά και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες του αποσκοπούσαν στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης κατά τη διεξαγωγή των εκλογών. <ref>Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.169-170</ref>.
επιχείρησε να συμβάλει στην αποκατάσταση της πολιτικής ομαλότητας εξασφαλίζοντας τη συναίνεση των κομμάτων για την ακολουθητέα πολιτική. Όταν συναντήθηκε ο Δεμερτζής με τους πολιτικούς αρχηγούς μεταξύ 6 και 14 Δεκεμβρίου 1936 είχε ρόλο διαιτητή, κάτι όχι άσχετο με την υπηρεσιακή του ιδιότητα. Αλλά και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες του αποσκοπούσαν στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης κατά τη διεξαγωγή των εκλογών. <ref>Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.169-170</ref>.
Μετά τις εκλογές, η αναμενόμενη συνεργασία [[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού κόμματος]] και [[Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα)|κόμματος Φιλελευθέρων]], που θα μπορούσε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να δώσει ένα τέλος στηνστη φανατισμένη μάχη των δυο παρατάξεων, δεν κατόρθωσεκατορθώθηκε να γίνει πραγματικότητα. ΤονΤο Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του 1936, έγιναν οι δυο πιο σοβαρές προσπάθειες συνεργασίας των κομμάτων, αλλά το ζήτημα των απότακτων δημοκρατικών αξιωματικών του στρατού και η άρνηση, των, φιλοβασιλικών πλέον, Ενόπλων Δυνάμεων, να τους δεχτούν και πάλι στο στράτευμα, ναυάγησετις οδήγησε τηνσε συνεργασίαναυάγιο. <ref>Γεώργιος Μαυρογορδάτος: «Μεταξύ δυο πολέμων: Πολιτική ιστορία 1922 - 1940», από την «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770 - 2000», τόμος 7ος εκδ. "ΤΑ ΝΕΑ", σελ. 28</ref><br />
Ο αιφνίδιος θάνατος, από ανακοπή καρδιάς, του Κωνσταντίνου Δεμερτζή, θα επιτρέψει στονστο Βασιλιά, να διορίσει πρωθυπουργό της χώρας, τον το φιλομοναρχικό Ιωάννη Μεταξά.
== Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
|
