Αβεντίνος λόφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Πηγές: Μεταφορά σε "σημειώσεις ιστορικού"
μ μ.επιμέλεια
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
[[FileΑρχείο:Seven Hills of Rome-el.svg|thumb|right|200px|Σχηματικός χάρτης της Ρώμης, που δείχνει τους επτά λόφους και το τείχος του Σεβήρου.]]
 
O '''Αβεντίνος λόφος''', λαττιν(λατιν. ''collis Aventinus''), είναι ένας από τους [[Επτά λόφοι της Ρώμης|Επτά λόφους της αρχαίας Ρώμης]]. Στην εποχή μας ανήκει στην περιοχή [[Ρίπα]], που είναι το 12ο διαμέρισμα της Ρώμης.
 
[[File:Seven Hills of Rome-el.svg|thumb|right|200px|Σχηματικός χάρτης της Ρώμης, που δείχνει τους επτά λόφους και το τείχος του Σεβήρου.]]
 
==Θέση και όρια==
Γραμμή 17 ⟶ 15 :
Ο καθένας είδε έναν αριθμό από οιωνούς να πετούν (aves), που σήμαιναν θεϊκή συγκατάθεση, αλλά ο Ρέμος είδε λιγότερα από τον Ρωμύλο, έτσι ο τελευταίος συνέχισε με την ίδρυση της πόλης της Ρώμης στη θέση, που ήταν επιτυχής η οιωνοσκοπία. Μία πιο πρώιμη εκδοχή, που βρίσκουμε στον [[Έννιος|Έννιο]] και σε μερικές μετέπειτα πηγές, ο Ρωμύλος έκανε την οιωνοσκοπία του στον Αβεντίνο και ο Ρώμος αλλού, ίσως στη χαμηλότερη κορυφή του Αβεντίνου, η οποία από τον Έννιο ταυτίζεται με τον Mons Murcus.
 
Ο Σκούτς (1961) θεωρεί την εκδοχή του Έννιου ως την πιο πιθανή, με την οιωνοσκοπία του Ρωμύλου στον Παλατίνο λόφο ως μετέπειτα επινόηση, καθώς επίσημα Αβεντίνος ονομαζόταν μόνο η υψηλότερη κορυφή, αλλά η κοινή χρήση επέκτεινε το όνομα και στη γειτονική χαμηλότερη. Οι κανόνες της οιωνοσκοπίας και ο μύθος ο ίδιος χρειάζονται ο καθένας από τους διδύμους να κάνει την οιωνοσκοπία του σε διαφορετική θέση. Έτσι ο Ρωμύλος, που κέρδισε τον διαγωνισμό και ίδρυσε την πόλη, μετατοπίστηκε στον πιο τυχερό Παλατίνο, την παραδοσιακή θέση ίδρυσης της Ρώμης. Ο λιγότερο τυχερός Ρώμος, που έχασε αργότερα και τη ζωή του, έμεινε στον Αβεντίνο: ο Σέρβιους σημειώνει τη φήμη του Αβεντίνου ως στοιχειωμένου με δυσοίωνα πτηνά.
 
==Ιστορία==
 
==Αναφορές στον λαϊκό πολιτισμό==
 
 
==Πηγές==
* Lawrence Richardson, A new topographical dictionary of ancient Rome, Johns Hopkins University Press, 1992, p.47 googlebooks preview
* Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, 7. 657.
* Orlin, Eric M., Foreign Cults in Republican Rome: Rethinking the Pomerial Rule, Memoirs of the American Academy in Rome, Vol. 47 (2002), pp. 4-5. For Camillus and Juno, see Stephen Benko, The virgin goddess: studies in the pagan and Christian roots of mariology, BRILL, 2004, p.27.
 
{{Λόφοι της Ρώμης}}
{{Authority control}}
 
 
[[Κατηγορία:Τοπογραφία της Ρώμης|Αβεντινος]]