Τζούλιο Κατσίνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αποσαφήνιση συνδέσμων προς Μαρία των Μεδίκων (σύνδεσμος άλλαξε σε Μαρία των Μεδίκων (1575-1642)) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες καλλιτέχνη}}
Ο '''Τζούλιο Κατσίνι''' (''Giulio Caccini'',
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γραμμή 26:
{{Απόσπασμα|''Σημειώσατε ότι συνηθίζω, σε όσα απορρέουν απ' την πένα μου, να σημειώνω με αριθμούς πάνω από τη γραμμή του βάσιμου [μπάσο] τις τρίτες και τις έκτες -μείζονες με δίεση, ελάσσονες με ύφεση- και ομοιοτρόπως τις έβδομες και τις άλλες διαφωνίες των εσωτερικών φωνών στο μέρος της συνοδείας. Μένει μονάχα να πω ότι τις συζεύξεις [διαρκείας] στο βάσιμο τις χρησιμοποιώ ως εξής: μετά την αρχική συγχορδία, θα πρέπει να παιχτούν μόνο οι νότες της ενδεδειγμένης αρμονίας και όχι η βασική νότα, καθώς αυτό (αν δεν απατώμαι) είναι το πρέπον στην ορθή εκτέλεση του αρχιλαούτου (καθότι ευκολότερο στον χειρισμό), το οποίο είναι και το πλέον κατάλληλο για τη συνοδεία της φωνής, ειδικότερα του τενόρου, από κάθε άλλο όργανο''.<ref>Caccini, Giulio, Introduction to ''Le nuove musiche'' edited and translated by H. Wiley Hitchcock, A-R Editions, Inc., 9</ref>}}
Το ως άνω εδάφιο συχνά παραβλέπεται καθώς είναι σύντομο και βρίσκεται στο τέλος της εισαγωγής· ο Κατσίνι μάλιστα το θεωρεί «υποσημείωση» (''addendum''), με επικουρικό χαρακτήρα ως προς το κύριο κείμενο. Παραμένει, ωστόσο, σημαντικό διότι αποτελεί λεπτομερή επεξήγηση μιας πρακτικής στα πλαίσια της φωνητικής έκφρασης και δη της καταληπτικότητας του λόγου· σε τελική ανάλυση, ο στόχος της κατανόησης του κειμένου μέσα από τη μουσική είναι αυτός καθεαυτός που οδήγησε στην ανάπτυξη αυτού του νέου μουσικού ύφους και τη
==Έργα==
| |||