Μικρασιατική Καταστροφή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 4:30 π.μ. της 6 Αυγούστου του 1922, ο τουρκικός στρατός επιχείρησε δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους ενέργειες που είχαν διερευνητικό χαρακτήρα, προσβάλλοντας ευάλωτα σημεία των ελληνικών γραμμών άμυνας. Στη δεύτερη από τις δύο περιπτώσεις (η πρώτη αποκρούστηκε με επιτυχία) οι εχθρικές δυνάμεις κτύπησαν την Ορτάντζα του τομέα Μπουλαντάν, με αποτέλεσμα να διασπάσουν τη γραμμή της και με συνέπεια τηντη υποχώρισεισύμπτυξη των Ελλήνων μαχητών<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=125&dc=6&db=2&da=1930 [[Πολύμερος Μοσχοβίτης]], άρθρο στην εφημερίδα "Έθνος" της [[6 Φεβρουαρίου]] [[1930]] με (γενικό) τίτλο "Πως διελύθη ο στρατός που νικούσε δέκα χρόνια" Ανακτήθηκε από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδος στις 28/12/2019]{{Dead link|date=Ιανουάριος 2020 }}</ref>. Τα ξημερώματα (ώρα 4:00 π.μ.) της 13ης Αυγούστου του 1922 ο τουρκικός στρατός (40 - 50.000 άνδρες) αποτελούμενος από συνολική δύναμη 17 Μεραρχιών (Ι και ΙΙ Στρατιές, υπό τους Νουρεδδίν πασά και Γιακούπ Σεβδή πασά, αντίστοιχα) επιτέθηκε από δύο πλευρές (κύριος και δευτερεύον Τομείς) στις ελληνικές δυνάμεις του [[Αφιόν Καραχισάρ]], που τις αποτελούσαν 9 Μεραρχίες πεζικού<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=125&dc=3&db=2&da=1930 Έκθεση στρατηγού Νίκου Τρικούπη ([[Πολύμερος Μοσχοβίτης]], "Πως διελύθη ο στρατός που νικούσε δέκα χρόνια", σειρά άρθρων στην εφημερίδα "Έθνος", [[1930]]) Ανακτήθηκε στις 27/12/2019]{{Dead link|date=Ιανουάριος 2020 }}</ref>. Η επίθεση των Τούρκων, την οποία διεύθυνε ο ίδιος ο Κεμάλ (από κοινού με τον [[Ισμέτ Ινονού|Ισμέτ πασά]], διοικητή του Δυτικού Μετώπου και το Φεβζή πασά, πρωθυπουργό και Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του τουρκικού στρατού) ήταν αναμενόμενη, όμως παρόλ' αυτά αιφνιδίασε με την σφοδρότητά της την ηγεσία του Ελληνικού στρατού, που περίμενε να αντιμετωπίσει άτακτα σώματα. Το πυροβολικό του Νουρεδδίν (250 πυροβόλα έναντι 100 Ελληνικών) σε συνεργασία με το Ιππικό (συνολικά 2 Σ.Σ. εκ των οποίων το ένα υπό το Φαχρεδδίν πασά, αποτελούμενο από τρεις Μεραρχίες κι έπειτα από βραδινή πορεία στην δύσβατη -και αφύλακτη από ελληνικές μονάδες- περιοχή του Αχούρ Νταγ, εισέδυσε σε ένα κενό περίπου 15 χλμ. που υπήρχε στο κέντρο της Ι Ελληνικής Μεραρχίας και έτσι βρέθηκε στα νώτα των Ελλήνων μαχητών<ref>[https://www.onalert.gr/enoples-dynameis/13_Aygoystoy_1922_Oi_ordes_toy_Kemal_epitithentaito_ellhniko_metopo_katarreei/94293/ "Οι ορδές του Κεμάλ επιτίθενται" Ανακτήθηκε στις 10/1/2020]</ref>) ανάγκασαν σε ελάχιστο χρόνο την 1η & 4η μεραρχία στρατού σε υποχώρηση. Παράλληλα και επί διήμερο (13-14 Αυγούστου) οι δυνάμεις του Σεβδή απασχολούσαν υπέρτερες Ελληνικές μονάδες στο δευτερεύοντα Τομέα έως το [[Εσκί Σεχίρ]]. Στον νότο είχαν εγκλωβιστεί δύο σώματα στρατού, του [[Αθανάσιος Φράγκος|Αθανασίου Φράγκου]] και του [[Νικόλαος Τρικούπης|Νικολάου Τρικούπη]].<ref>Ο [[Νικόλαος Τρικούπης]], ύστερα από την ανάκληση του [[Γεώργιος Χατζανέστης|Χατζανέστη]], διορίστηκε στρατηγός χωρίς να προλάβει να ασκήσει τα καθήκοντα του αφού αιχμαλωτίστηκε από τον τουρκικό στρατό.</ref> Στις 17 Αυγούστου ο στρατός του [[Νικόλαος Τρικούπης|Νικολάου Τρικούπη]] περικυκλώθηκε από τους Τούρκους και σταδιακά διασπάστηκε με αποτέλεσμα στις 20 Αυγούστου ο Τρικούπης και η φάλαγγα του, η οποία συμπεριλάμβανε δύο στρατηγούς διοικητές Σωμάτων, έναν μέραρχο, 190 αξιωματικούς και 4.500 οπλίτες, να παραδοθούν. [[Αρχείο:Greek soldiers retreat, 1922.jpeg|thumb|Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού.]]