Ελένη Παπαδάκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Η '''Ελένη Παπαδάκη''' ([[4 Νοεμβρίου]] [[1908]]{{Sfn|Βίδος|2008}} - [[21 Δεκεμβρίου]] [[1944]]) ήταν [[Ελλάδα|Ελληνίδα]] [[ηθοποιός]] που πρωταγωνίστησε σε ποικίλους ρόλους του κλασικού και του μοντέρνου ρεπερτορίου.

 

 

 

==Βιογραφία==

Το [[1926]] η Παπαδάκη έπαιξε στο [[Θίασος των Νέων|Θίασο των Νέων]], ως πρωταγωνίστρια πλέον πολλών έργων, όπως «''Όταν οι γυναίκες αγαπούν»'' του [[Μπράκλαιϋ Μπουσόν]], «''Τζοκόντα''» του [[Γκαμπριέλε Ντ' Αννούντσιο]], «''Τα ωραιότερα μάτια του κόσμου»'' του Ζαν Σερμάν, ''«Αιμέ»'' του [[Ζεραλντύ]], «''Δωδεκάτη νύχτα»'' του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]]<ref>[[Νέα Εστία]] 15.11.1935</ref> «''Η αναδυομένη»'' του [[Γρηγόριος Ξενόπουλος|Ξενόπουλου]], «''Τρισεύγενη»'' του [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλάμά]]<ref>Φλυτ, [[Ελληνική επιθεώρηση]] τεύχ. Δεκεμβρίου 1935</ref>, κ.ά. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με την [[Κυβέλη (ηθοποιός)|Κυβέλη]], [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], [[Αιμίλιος Βεάκης|Αιμίλιο Βεάκη]], [[Νίκος Δενδραμής|Νίκο Δεδραμή]], [[Γεώργιος Παππάς|Γεώργιο Παππά]], Π. Γαβριηλίδη, σε ποικίλα ρεπερτόρια, όπου και διακρίθηκε με πολλές επιτυχίες. Επικεφαλής του ίδιου θιάσου το [[1931]] έπαιξε στη [[Κωνσταντινούπολη]] με ενθουσιώδεις κριτικές<ref>Ο Τούρκος ποιητής Χαλίλ Φαχρί σε κριτική του έγραψε: «Είδα μπροστά μου την Ελένη Παπαδάκη ζωντανό σύμβολο της ευγενούς τέχνης, αν και δεν γνωρίζω λέξη ελληνική, ούτε και είχα διαβάσει το έργο, η φωνή, οι κινήσεις της, η μιμική, οι στάσεις της καλλιτέχνιδας αυτής με τη φλογερή ψυχή μου μιλούσαν με λόγια. Άξιον επαίνου η δυναμική της, που τόσο νέα μπορεί και αποδίδει μια ώριμη γυναίκα μάνα».</ref>. Η Παπαδάκη είχε επίσης τιμηθεί με "βασιλικό έπαινο - ευαρέσκεια" στις [[31 Οκτωβρίου]] του [[1939]], σε ιδιαίτερη τελετή από τον Βασιλέα, ''«δια τάς εις το ελληνικόν θέατρον εξαιρέτους αυτής υπηρεσίας και ιδιαιτέρως δια τάς εν τώ εξωτερικώ παρασχεθείσας τοιαύτας».''

 

 

 

 

Μετά την [[Απελευθέρωση]], στις 20 Οκτωβρίου 1944, η Παπαδάκη διαγράφηκε μαζί με άλλους εφτά ηθοποιούς από το [[Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών]] (με προεδρείο τους [[Αιμίλιος Βεάκης|Αιμίλιο Βεάκη]], [[Θόδωρος Μορίδης|Θόδωρο Μορίδη]], [[Σπύρος Πατρίκιος|Σπύρο Πατρίκιο]], [[Χρήστος Τσαγανέας|Χρήστο Τσαγανέα]], [[Παναγιώτης Καραβουσάνος|Παναγιώτη Καραβουσάνο]]), κατόπιν πρότασης του προέδρου του σωματείου [[Σπύρος Πατρίκιος|Σπύρου Πατρίκιου]] σε ένα δυναμιτισμένο κλίμα, όπου ηθοποιοί φωνάζαν ''"θάνατος στη πουτάνα''". Κυκλοφόρησε και λίστα με τίτλο «''ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ»'' που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «''Απελευθερωτής''», η οποία περιλάμβανε και την ίδια''.'' Τελικά, η ποινή της διαγραφής από το σωματείο δεν εφαρμόστηκε.<ref>Δεκέμβρης '44, Οι μάχες στις Γειτονιές της Αθήνας, Το ανυποψίαστο θύμα, η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη 1903-1944 της Μαρίας Μαλλιου, σελ 166 ''Οι διαγραφές των ηθοποιών(..) τελικά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ''</ref>

 

 

===Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας===

Παράλληλα η οικογένεια της υπέβαλε μήνυση εναντίον των ηθοποιών που στήριξαν το ΕΑΜ. Επιπρόσθετα έγινε ένοπλη επίθεση εναντίον του πρόεδρου του Σωματείου των ηθοποιών, Σπύρου Πατρίκιου, το 1945<ref>[http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3731201 εφημερίδα Ριζοσπάστης, Πέμπτη 25 Ιούνη 1998, ανακτήθηκε στις 5/2/2017]</ref>{{Καλύτερη πηγή|reason=|date=16/1/2021}}. Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, στην 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος αναγνώρισε ως «''υπερβασία''» την εκτέλεση της Παπαδάκη και την καταδίκασε<ref>[http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9165491 εφημερίδα Ριζοσπάστης, Κυριακή 18 Δεκέμβρη 2016, σελίδα 20, ηλεκτρονική έκδοση, ανακτήθηκε στις 5/2/2017]</ref>, ενώ για την ελληνική αλλά και την βρετανική κοινή γνώμη η εκτέλεση αυτή, μαζί με άλλες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταστροφή της εναντίον του ΕΑΜ.{{Sfn|Χαραλαμπίδης|2014|p=305}}

 

Toν Μάιο του 1945 το Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου, υπό την προεδρεία του [[Γιώργος Θεοτοκάς|Γιώργου Θεοτοκά]], απέρριψε ως ''«πρόωρη»'' τη πρόταση για τοποθέτηση πλάκας στη μνήμη της Παπαδάκη στο χώρο του θεάτρου.{{Sfn|Antonelaki|2019|p=292,294}}

 

 

=== Λογοτεχνία ===